ΑΝΙΤΑ ΜΠΡΟΥΚΝΕΡ: Το επόμενο μεγάλο γεγονός

Η Ανίτα Μπρούκνερ, μια από τις μεγαλύτερες συγγραφείς της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, μας μιλά εδώ για τη μοναξιά των ηλικιωμένων ατόμων, και για τα προβλήματα που δημιουργεί στους ανθρώπους που υποφέρουν απ' αυτήν.
Είναι η ιστορία του Χερτς, ενός «μετρίου μέτριου και πάντα μετρημένου» ανθρώπου που έζησε τη ζωή του ολόκληρη σα μια συνήθεια. χωρίς εξάρσεις, χωρίς σκαμπανεβάσματα, μια ζωή άδεια, πληκτική. Το μόνο καλό πράγμα που συνέβηκε ποτέ στα 73 χρόνια της ύπαρξής του ήταν η γνωριμία του με την Τζόζη, μια γυναίκα που έζησε για λίγο μαζί του, τον έκανε να νιώσει άντρας, και μετά έφυγε. Απλά επειδή δεν τον άντεχε άλλο. Ούτε εκείνον, ούτε τους ηλικιωμένους του γονείς.
Η Τζόζη αγαπούσε και ήθελε να ζει τη ζωή. Ο Χερτς ήταν απλά μια παραφωνία μέσα σ' αυτή. Και τώρα, νιώθει πιο μόνος και απελπισμένος παρά ποτέ άλλοτε. Ζει μόνο με τις αναμνήσεις, ζει μες τις αναμνήσεις. Θυμάται την Τζόζη, θυμάται όλο και πιο συχνά τον πρώτο του έρωτα, τη Φάνυ, προσπαθεί να βρει κάποιο σημάδι ότι το μακρύ πέρασμά του απ' τη ζωή θ' αφήσει κάποιο σημάδι πίσω του, αλλά μάταια. Ο Χερτς μοιάζει απλά σα να μην υπήρξε ποτέ.
Το μόνο που τον σώζει απ' την τρέλα, την οποία πλησιάζει ωστόσο επικίνδυνα, είναι η άφιξη στο κτήριο όπου διαμένει μιας όμορφης νέας γυναίκας, που ακούει στο όνομα Σόφη. Η γυναίκα αυτή μοιάζει να ξυπνά μέσα του κάποια αιώνια ξεχασμένα ένστικτα, τον κάνει να θυμηθεί ότι είναι άντρας, κι ας ξέρει απ' την αρχή ότι το παιχνίδι είναι χαμένο.
Η τύχη μοιάζει να παίζει μαζί του και είναι σκληρή. Τη μια τον ανεβάζει στον ουρανό και την άλλη τον ρίχνει στο γκρεμό. Του χαμογελά και τον κτυπά. Τον παρηγορά και το χλευάζει.
Το «Επόμενο μεγάλο γεγονός» είναι η ιστορία ενός ανθρώπου καταδικασμένου στη μοναξιά απ' τον ίδιο του τον εαυτό. Κάποιου που δε θα μάθει ποτέ στ' αλήθεια τι πάει να πει ευτυχία, απλά γιατί δεν του ταιριάζει. Είναι μια ιστορία σκληρή, κι απόλυτα ρεαλιστική. Μιλά για κάποια πράγματα με τα οποία επιμελώς αρνούμαστε ν' ασχοληθούμε, για τον πόνο, τη μοναξιά, την απόγνωση του ανθρώπου μπροστά στη σκιά του θανάτου. Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, που έχει να πει πολλά για τη σύγχρονη κοινωνία του εγωισμού και της αποξένωσης, στην οποία ζούμε.