ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΛΙΕΝΤΕ: Φωτογραφία σε σέπια

Η Ιζαμπέλ Αλιέντε κάνει και σ’ αυτό το μυθιστόρημα εκείνο που ξέρει καλύτερα: φτιάχνει μια ιστορία εποχής με έρωτες και προδοσίες, με πικρές αλήθειες και καλά κρυμμένα μυστικά, αλλά και με βαθιά ανθρώπινους χαρακτήρες.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα μ’ αυτό το βιβλίο κλείνει μια τριλογία που άνοιξε με το “Σπίτι των πνευμάτων” και συνεχίστηκε με την “Κόρη της μοίρας”. Το μόνο που η συγγραφέας μάς διηγήθηκε πρώτα το τρίτο μέρος της ιστορίας και μετά το πρώτο και το δεύτερο. Όπως και νάχει ο αναγνώστης θα βρει στη “Φωτογραφία σε σέπια” όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν τα μυθιστορήματα της Αλιέντε μπεστ σέλερ.
Κυρίαρχο πρόσωπο εδώ είναι η Αουρόρα ντελ Βάλιε, τα βήματα της ζωής της οποίας παρακολουθούμε συνεχώς. Νόθο παιδί ενός ντελ Βάλιε, του γιου της Παουλίνα, Ματίας, η Αουρόρα μεγαλώνει αρχικά υπό την προστασία του παππού της Τάο Τσι’έν και της γιαγιάς της Ελίζα Σόμερς, με την κρυφή συμπαράσταση του θείου της Σεβέρο ντε Βάλιε που δε διστάζει να την αναγνωρίσει σαν παιδί του. Ένα γύρισμα της τύχης, όμως, ανατρέπει τα πάντα, με αποτέλεσμα απ’ τη μια στιγμή στην άλλη η Αουρόρα να βρεθεί υπό την κηδεμονία της τρομερής γιαγιάς της Παουλίνα ντε Βάλιε, μιας πανίσχυρης πεισματάρας γυναίκας, που θα δει στο πρόσωπό της την κόρη που ποτέ δεν απόκτησε. Η Παουλίνα, μια αντισυμβατική γυναίκα θα μεγαλώσει τη μικρή με το δικό της ασυνήθιστο τρόπο: με αυστηρότητα και χωρίς πολλούς συναισθηματισμούς, αλλά το κορίτσι δε θα αργήσει με τον τρόπο του να την κατακτήσει.
Η πορεία της ζωής της Αουρόρα μοιάζει με άσχημο παραμύθι: ορφανή από μητέρα, παρατημένη από ένα άγνωστο πατέρα, ένα τρομαγμένο κοριτσάκι μέσα σ’ ένα κοσμό που δε φαίνεται να καταλαβαίνει, δεν μπορεί παρά να είναι δυστυχισμένη. Αλλά, όσο περνά ο καιρός οι πληγές κλείνουν. Η μόνη που θα παραμείνει ανοικτή είναι ένας εφιάλτης που επιστρέφει στον ύπνο της ξανά και ξανά, που την κάνει να αναπηδά τρομαγμένη απ’ το κρεβατάκι της και να τρέχει στην κάμαρα της Παουλίνα, και να πηδά τρέμοντας μες στο αυτοκρατορικό κρεβάτι της φοβερής γιαγιάς. Αυτή η πληγή τη ματώνει, και δε θα βρει σωτηρία μέχρι να μάθει τι ήταν εκείνο που την προκάλεσε.
Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει: Η Χιλή είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τους γείτονές της, οι ιθαγενείς κάτοικοι της χώρας βρίσκονται υπό διωγμό και η δημοκρατία δεν αποτελεί παρά σχήμα λόγου. Μέσα σ’ αυτό το χάος, η Αουρόρα έχει την ευκαιρία να ζήσει μερικές μοναδικές εμπειρίες, να γνωρίσει μερικές εκπληκτικές γυναίκες, και στο τέλος τέλος να γίνει και η ίδια πρωτοπόρα καθώς χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται σε μια εξαιρετική φωτογράφο. Μέσα από τις φωτογραφίες σιγά σιγά συναρμολογεί και το παζλ της εφηβικής και ενήλικης ζωής της. Μιας ζωής με πολύ πόνο, αλλά και με έντονες συγκινήσεις. Όπως της είπε εξάλλου ο άνθρωπος που τη δίδαξε τη φωτογραφική τέχνη: “Το φως είναι η γλώσσα της φωτογραφίας, η ψυχή του κόσμου. Δεν υπάρχει φως χωρίς σκιά, δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς πόνο”. Της άνοιξε επίσης τα μάτια στο γεγονός ότι “βλέπουμε μόνο ό,τι θέλουμε να δούμε”.
Ένα επικό βιβλίο στο γνωστό ύφος της Αλιέντε που σίγουρα θα αφήσει ευχαριστημένους τους πολυάριθμους φίλους της.
Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.