Ένα μεγάλο και συναρπαστικό ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, πραγματοποιεί ο αναγνώστης μέσα από το μεγάλο αυτό μυθιστόρημα του Ζαν-Κριστόφ Ρουφέν, που βραβεύτηκε με το βραβείο Γκονκούρ το 2001.
Είναι η ιστορία της κατάκτησης της Βραζιλίας από γάλλους ιππότες, ευγενείς και αποβράσματα, αλλά και η ιστορία του Ζιστ και της Κολόμπ. Δύο παιδιών που φτάνουν στη μακρινή γη ψάχνοντας για το χαμένο τους πατέρα.
Το μυθιστόρημα αντλεί πολύ από τη δύναμή του μέσα από τους διαφορετικούς ήρωες που το κατοικούν. Ιππότες που διαπρέπουν στα βασανιστήρια, κλεφτρόνια που γίνονται βασιλιές της ζούγκλας, παπάδες με πολλά πάθη και αμαρτίες, ιθαγενείς που πιστεύουν σ’ ένα ξένο θεό, και κάποιοι φανατικοί που στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τους δικούς τους νόμους, καταστρέφουν τα πάντα.
Ο συγγραφέας υφαίνει με μαεστρία το μύθο του, ρίχνοντας στο δρόμο του αναγνώστη πολλές εκπλήξεις, και των ηρώων του μεγάλα εμπόδια. Ίσως να θέλει μ’ αυτό τον τρόπο να δείξει ότι σε μια μακρινή γη, σε μέρη άγρια και εξωτικά, τίποτα δεν είναι στ’ αλήθεια αυτό που φαίνεται, κι ότι ο κίνδυνος πάντα παραμονεύει.
Η γη της Βραζιλίας είναι εκεί όπου ο Ζιστ και η Κολόμπ μαθαίνουν πολλές αλήθειες για τη ζωή. Και παίρνουν ο καθείς τις δικές του αποφάσεις. Ο πρώτος μένει στο πλευρό του σκληρού ιππότη Νικολά ντε Βιλγκανιόν, ενώ η δεύτερη ακολουθεί τον ένστικτό της που την οδηγεί στην αγκαλιά της ζούγκλας, όπου θα ζήσει παρέα με τους ιθαγενείς, υπό την προστασία ενός σοφού ανθρώπου.
Ο συγγραφέας με αφορμή το ιστορικό φόντο και τα γεγονότα που ακολούθησαν την εγκατάσταση των ευρωπαίων στη Νέα Γη, καταπιάνεται με κάποια καυτά θέματα όπως η δίψα των «πολιτισμένων» κατακτητών για καταστροφή: «Όταν γνώρισα τους ιθαγενείς», λέει ο σοφός Πάι-Λο, «μου φάνηκε ότι συνάντησα επιτέλους… έναν κόσμο σεβαστό. Γι’ αυτούς όλα είναι ιερά: τα λουλούδια, οι βράχοι, τα νερά που τρέχουν στα βουνά, τα τοπία και τα ζωντανά πλάσματα… Αλλά οι άλλοι (οι λευκοί), απογυμνώνοντας τη φύση από καθετί ιερό, την άφησαν απροστάτευτη, υποταγμένη στη φονική βούληση των ανθρώπων. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τι έκαναν στο νησί τους. Τίποτα δε φυτρώνει πια εκεί. Αν γίνουν κάποτε κύριοι τούτης της γης, θα τη μετατρέψουν σε πεδίο θανάτου… Αυτός που διώχτηκε από τον γήινο παράδεισο δεν ήταν ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός. Κι ο άνθρωπος κατέλαβε τη δημιουργία για να την καταστρέψει».
Οι «Κατακτητές της Βραζιλίας» είναι ένα χορταστικό μυθιστόρημα, που πέρα από ψυχαγωγία προσφέρει και πολύ «φαγητό για τη σκέψη». Διαβάστε το.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
No comments:
Post a Comment