ΦΩΤΗΣ ΤΣΙΠΗΣ: Η κοπάνα

Κάτι σαν κωμωδία καταστάσεων θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το βιβλίο. Είναι η ιστορία κάποιων κοπανατζήδων μαθητών που πέφτουν φάτσα φάτσα με ένα επίσης κοπανατζή καθηγητή τους σε κεντρική καφετερία στην Αθήνα, αλλά και η ιστορία ενός φούφλη κατά τα άλλα καθηγητή που καταφέρνει να ξεμπλέξει τα άτακτα παιδιά όταν τα βρίσκουν σκούρα. Επίσης είναι μια ιστορία για ρέιβ πάρτι, σεξ και ναρκωτικά.
Ο συγγραφέας με όπλο του το χιούμορ φτιάχνει ένα σπιρτάτο κείμενο που κάποτε βγάζει πολύ γέλιο και άλλοτε σαρκάζει τα κακώς κείμενα της σύγχρονης αθηναϊκής και όχι μόνο κοινωνίας. Ο Τσίπης δε φαίνεται να παίρνει τίποτα στα σοβαρά, ακόμη και το ίδιο του το βιβλίο, με αποτέλεσμα να δημιουργεί που και που ακραίες καταστάσεις, που ενδυναμώνουν ακόμη περισσότερο το μύθο. Διαβάζοντας το μυθιστόρημα, πολλές φορές θα σκεφθείτε: μα, τι μας λέει ρε ο άνθρωπος; και άλλες θα γελάσετε με την ψυχή σας. Πάντως στο τέλος τέλος, είτε σας αρέσει είτε όχι το ανάγνωσμα, θα ομολογήσετε ότι την πλάκα του την έχει, ειδικά όταν μιλά για τα χάλια της τηλεοπτικής κουλτούρας: “…κρατούσε στα χέρια του το απόλυτο εργαλείο φρίκης: μία βιντεοκασέτα του Καλημέρα Ζωή, με το ανυπέρβλητο εκείνο επεισόδιο όπου ο Στάθης μιλά στο Θεό”.
Επιλέξαμε για σας ένα απόσπασμα από τη σελίδα 38: “Ο Γιώργος έκλεισε τα μάτια και αναστέναξε. Ανέπνευσε αργά και ρυθμικά, κατεβάζοντας τους σφυγμούς του, και σε λίγο ο εγκέφαλός του άρχισε να οξυγονώνεται κανονικά και ν’ ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά από το επίπεδο Κ προς το επίπεδο homus sapiens. Φαντάστηκε στη θέση της τηλεπαρουσιάστριας ένα τούβλο. Σ’ εκείνη του φλούφλη ένα ματσάκι μαϊντανό και ολούθε, εκεί όπου ήταν οι μοντέλες, γλάστρες. Δίπλα στο μικρόφωνο ένα ψάρι, κατά προτίμηση χάννο, που είναι και χαζό. Η σουρεαλιστική αυτή εικόνα τού έφτιαξε τη διάθεση και ανοίγοντας τα μάτια άρχισε να απαγγέλλει ένα απόσπασμα από τα Πουλιά του Προύθου του Ανδρέα Εμπειρίκου. Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες./ Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει./ Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ. Ύστερα, με σταθερό χέρι, σήκωσε το τηλεκοντρόλ και με σαδιστική χαρά ‘σκότωσε’ το φλούφλη την ώρα που μιλούσε για βατραχοπόδαρα ή, τέλος πάντων, για κάτι εξίσου σιχαμερό…”.
Το απολαυστικό αυτό ανάγνωσμα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.