ΕΡΣΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Δαμάζοντας το κτήνος

Το «Δαμάζοντας το κτήνος» μου άρεσε περισσότερο από το βραβευμένο «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές». Ίσως να 'ναι το θέμα του, ίσως η γραφή του, δεν ξέρω. Όπως και να 'χει, το παρόν είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που μιλά για τη σύγχρονη αθηναϊκή κοινωνία του πλούτου, της φτώχειας και της λαμπερής υποκρισίας.
Ήρωές του, ένας επιτυχημένος πολιτικάντης, μόνιμα αυτοθαυμαζόμενος, η δυστυχής του σύζυγος που ψάχνεται κι άλλου, ο γιος του που αντί με τα καλά παιδιά των βορείων προαστίων προτιμά να κάνει παρέα μ' αλήτες, και ένας μυστηριώδης νεαρός που αρέσκεται να καταδιώκει τον πρώτο με το αυτοκίνητό του.
Το βιβλίο αιωρείται ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα και τη φάρσα. Η συγγραφέας παίζει με τους ήρωές της και τα προσωπικά τους δράματα, δοκιμάζει τις αντοχές τους. Έτσι, βλέπουμε τον πανίσχυρο πολιτικάντη Άρη Παυλόπουλο, να κάνει τα πάντα και να γίνεται χαλί για τον πατήσει ένα νυμφίδιο. Τη γυναίκα του, να τη βρίσκει μ' ένα πιτσιρίκο, το γιο του να μην ξέρει που παν τα τέσσερά του. Μιλάμε για μια υποδειγματική οικογένεια, όπου ο καθένας έχει τα δικά του σκοτεινά μυστικά.
Αλλά, μια κατάσταση σαν αυτή θα ήταν αδύνατον να διατηρηθεί για πάντα. Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες και κάποια απ' αυτές κάποτε θα σπάσει. Και τότε; Θα καταρρεύσουν όλα σα χάρτινος πύργος, ή η ψευδαίσθηση οικογένειας θα επιβιώσει τελικά, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις;
Η συγγραφέας μιλά με σκληρό τρόπο για το ζώο που αποκαλούμε άνθρωπο. Για την ανάγκη του για αυτοεπιβεβαίωση έστω μέσω της επιβολής, για τα συνεχή ψέματα που τόσο πολύ τα συνηθίζει που στο τέλος φτάνει να τα θεωρεί αλήθειες της ζωής. Μας μιλά για τον άνθρωπο-υποκριτή, που θεωρεί εαυτόν κάτι ανώτερο από τους άλλους, που πιστεύει ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά του, ή έστω να τα καθυστερήσει, ακόμη κι αν αυτό το άτομο είναι η ίδια του η μάνα, η μάνα που μόλις άφησε την τελευταία της πνοή: «Ευχήθηκε να μην είχε υποφέρει πολύ… Ευχήθηκε επίσης να τον είχε αφήσει στην ησυχία του και να πέθαινε λίγες μέρες αργότερα ώστε να είχε προλάβει να τελειώσει το ποίημα.» Το ποίημα, που θα τον καταξίωνε, όπως πίστευε, στον καλλιτεχνικό χώρο.
Το «Δαμάζοντας το χτήνος» είναι ένα δυνατό βιβλίο, σύγχρονο, το οποίο αναφέρεται σε πράγματα και άτομα που βλέπουμε να κινούνται καθημερινά γύρω μας, δίνοντάς μας τα «φώτα» τους, ορίζοντας τις ζωές μας.