ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ: Με μπαλαντέρ τη μοναξιά

Αυτή είναι μια πολύ σημερινή ιστορία για… το χθες! Για το χθες εφτά παλιών φίλων και συμφοιτητών, που είδαν στο πέρασμα του χρόνου τα όνειρά τους να γκρεμίζονται και τον ένα ν’ απομακρύνεται από τον άλλο. Είναι μια ιστορία για χαμένες ευκαιρίες και χαμένες αγάπες, αλλά και για την καταπίεση που πολλοί άνθρωποι επιβάλλουν στον εαυτό τους μόνο και μόνο για να νιώθουν ασφαλείς. Μιλά όμως, και για το σήμερά τους, το σήμερα που τους πληγώνει.
Οι εφτά φίλοι είναι ζωγράφοι, απόφοιτοι της Σχολής Καλών Τεχνών. Στα φοιτητικά τους χρόνια όλοι έκαναν μεγάλα όνειρα: ότι θα αφοσιωθούν μονάχα στην τέχνη τους, ότι θα γνωρίσουν το μεγάλο έρωτα, ότι όλα θα πάνε πρίμα στη ζωή τους. Τα όνειρα όμως, χωρίς αγώνα, παραμένουν όνειρα. Έτσι, με το που θα αποφοιτήσουν η μοίρα θα τους στείλει να ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια. Ο ένας φεύγει για το εξωτερικό, η άλλη παντρεύεται και γίνεται δημόσια υπάλληλος, ο άλλος φαίνεται να είναι παρατημένος κι απ’ την ίδια τη ζωή, η άλλη…
Μονάχα ένας απ’ τους εφτά παραμένει ο εαυτός του, πιστός στα όνειρα και τα πιστεύω του, ο Νικηφόρος. Ο Νικηφόρος που ζει με τη ζωγραφική του και μόνο όταν τα βρει πραγματικά σκούρα στη ζωή, κάνει άλλη δουλειά. Ο Νικηφόρος που ζει για να ζωγραφίζει για να ζει. Ο μεγάλος έρωτας της Ειρήνης, που όσο κι αν πέρασαν τα χρόνια δεν ξεχάστηκε. Παραμένει στη μνήμη της ζωντανός όσο ποτέ…
Μέσα από τις αναπολήσεις της Ειρήνης και τις συζητήσεις της με τη φίλη της τη Νίνα, μαθαίνουμε για το παρελθόν της παρέας, για το καταπνιγμένο παρόν, για το αβέβαιο μέλλον της. Τίποτα δε φαίνεται πως μπορεί ν’ αλλάξει τις μισές ζωές που ζούνε, μέχρι που η μοίρα παίρνει και πάλι τα πράγματα στα χέρια της: Ένας από την παλιά παρέα επιστρέφει από το εξωτερικό και προσπαθεί να τους συναντήσει, να πιάσει ξανά τα χαμένα νήματα. Τότε, το ένα μετά το άλλο τα κάστρα της σιγουριάς γκρεμίζονται, τα φαντάσματα από το παρελθόν επιστρέφουν, και όλοι είναι αναγκασμένοι να αναμετρηθούν με τους εαυτούς τους, να πολεμήσουν τις χίμαιρές τους. Εξάλλου, όπως η Ειρήνη έλεγε παλιά: “…Στα δύσκολα πρέπει να αρπάζεσαι από το χαρταετό της ζωής”.
Το “Με μπαλαντέρ τη μοναξιά” είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που παρασύρει τον αναγνώστη τόσο με τις ανατροπές του, όσο και με τις σκέψεις που του προκαλεί: σκέψεις για τους δρόμους της καρδιάς και της λογικής που πολλές δε συμβαδίζουν.
Από τις εκδόσεις Ψυχογιός.