ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗ: Αναπάντεχο φτερούγισμα θνητών

Το “Αναπάντεχο φτερούγισμα θνητών” είναι κατά την ταπεινή μας απόψη ένα από τα ομορφότερα μυθιστορήματα που διαβάσαμε τους τελευταίους μήνες. Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και το θάνατο, τις χαρές και τα βάσανά της, τα ψέμματα και τις αλήθειες της. Η συγγραφέας καταδύεται στις ψυχές των ηρώων της βγάζοντας στην επιφάνεια τα ανείπωτα πάθη τους, μιλώντας για τα λάθη τους, ξύνοντας τις πληγές τους. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα η φαντασία και η πραγματικότητα βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση αλλά και σύνθεση, καθώς οι ήρωές του στην προσπάθεια να κατανοήσουν το παρόν ακολουθούν το νήμα που οδηγεί στο παρελθόν. Για όλα τα ανεξήγητα υπάρχει μια εξήγηση, για όλα τα λάθη ένα σωστό.
Όλα αρχίζουν όταν η Σένια, ένα πανέμορφο κορίτσι που πιότερο θυμίζει ξωτικό παρά γυναίκα, κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας. Τη σώζουν στο παρά κάτι κάποιοι περαστικοί, και από τότε εκείνη κλείνεται μέσα σε μια παράξενη σιωπή. Στο δωμάτιο όπου την κρατάνε έγκλειστη και δεμένη δεν αφήνει να μπει κανείς παρά ένας παιδικός της φίλος, ο Πέτρος, ο οποίος και αναλαμβάνει να τη βοηθήσει να συνέλθει. Το μόνο που δεν ξέρει ότι η προσπάθειά του αυτή θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό και το παρελθόν του, γκρεμίζοντας τους μύθους πάνω στους οποίους είχε στηρίξει τη ζωή του, κάνοντάς τον ν’ αντιληφθεί πόσο λάθος έζησε. Αλλά, εκτός από τον Πέτρο υπάρχει κι ένας άλλος άντρας στη ζωή της Σένιας, ο μυστηριώδης Ορφέας, εκείνος που άθελά του την οδήγησε στο δρόμο χωρίς επιστροφή. Πως θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και θα μπει το καθετί στη θέση του; Ίσως όχι με τον καλύτερο τρόπο…
Δανείζομαστε μερικές γραμμές από το κείμενο: “Είναι τόσο δύσκολο το μάθημα πως το κάθε πράγμα έχει τους δικούς του ρυθμούς, τους δικούς του σκοπούς, τις δικές του ανάγκες και για όλα υπάρχει κάποιος καλός λόγος τελικά που γίνονται και είναι έτσι. Και πως, απλά, όταν κάτι δε μας πάει, πρέπει να το αποδεχόμαστε και να προχωράμε αλλάζοντας δρόμο!”. “Όχι να κοιτάς τ’ αστέρια και να λαχταράς την ώρα να βρεθείς εκεί. Όχι! Να βρεις τον τρόπο να τα κατεβάσεις εδώ κάτω”. “Τι το σκέφτεσαι το αύριο; Δεν έχει νόημα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει οτιδήποτε και να τα φέρει όλα τούμπα. Με το να φοβάσαι δεν κερδίζεις τίποτα. Πρέπει να τα περιμένεις όλα και να είσαι έτοιμη για όλα. Και το χειρότερο να έρθει, κάποια στιγμή θα περάσει… Έτσι είναι πάντα”.
Πολύ όμορφο είναι ετούτο το βιβλίο. Η Χονδρογιάννη με τη μεστή γραφή της καταφέρνει και μας ταξιδεύει, στις ζωές άλλων ανθρώπων, μέσα μας.
Από τα Νέα Σύνορα-Λιβάνη.