ΕΥΑ ΟΜΗΡΟΛΗ: Μοιράιδα. Μια μοίρα σαν νεράιδα

Στην κ. Ομηρόλη βγάζουμε το καπέλο για ένα και μοναδικό λόγο: καταφέρνει κάθε νέο μυθιστόρημα που μας παρουσιάζει να είναι καλύτερο απ’ το προηγούμενο. Αυτό συμβαίνει και με τη “Μοιράιδα” όπου η συγγραφέας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι είναι σπουδαία λογοτέχνις. Η πλούσια γλώσσα της που διατρέχει σαν ήρεμο ποτάμι το κείμενο, οι μικρομεγάλες ανατροπές, τα μηνύματα που υπογείως προσπαθεί να περάσει στους αναγνώστες, καθιστούν το βιβλίο αυτό μια πραγματική λογοτεχνική απόλαυση.
“Η ισορροπία είναι το δύσκολο που θέλει συνεχώς να ταλαντεύεσαι για να εκμεταλλεύεσαι τη φορά κάθε φορά και με φόρα να πηγαίνεις μπροστά. Μοιάζει η ζωή με θάλασσα και καθετί που γίνεται μοιάζει με κύμα” διαβάζουμε στη σελ. 27. Μα το κύμα κάποτε αγριεύει και μετά τη γαλήνη έρχεται η φουρτούνα, κι η φουρτούνα ανατρέπει τις όποιες βεβαιότητες, και πολλές φορές μας ανοίγει τα μάτια, μας κάνει να αντιληφθούμε ότι όλα όσα θεωρούσαμε σαν τις βεβαιότητές μας δεν στηρίζονταν παρά στο τίποτα, στο πουθενά. Και τότε οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν. Και τότε αρχίζουμε να πιάνουμε και πάλι από την αρχή το νήμα της ζωής μας. Ψάχνουμε να βρούμε που κάναμε λάθος. Προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να βγούμε απ’ το σκοτάδι της ψυχής προς το νέο φως, εκείνο που πάντα ζητούσαμε αλλά ποτέ δε βρήκαμε.
Για τα πιο πάνω μας μιλάει η Ομηρόλη στη “Μοιράιδα”, στο μοναδικής ομορφιάς αυτό κείμενο. Κι ακόμη για το πως η ζωή χωρίς το όνειρο είναι φτωχή, για το θάνατο της ζωής που αποκαλούν επιτυχία. Το πεπρωμένο φυσικά κατέχει την πιο περίοπτη θέση σ’ αυτή τη μυθιστορία. Υπάρχει για να μας θυμίζει ότι τίποτα δεν είναι δυνατόν χωρίς εκείνο, αλλά και ότι όλα είναι δυνατά. Η ηρωίδα, η Μάρθα, φαίνεται να δίνει μια συνεχή μάχη με τον εαυτό της και τους γύρω, μια μάχη για να αποδείξει ότι κάποια είναι, κάτι αξίζει, αλλά στο τέλος τέλος θα καταντήσει ένα ερείπιο ζωής που απελπισμένο προσπαθεί να αναγεννηθεί μέσ’ απ’ τις στάχτες. Για να τα καταφέρει όμως πρέπει πρώτα να βρει αυτά που έχασε. Τα όνειρά της, την αθωότητά της, την αγάπη της για τα απλά πράγματα που αποτελούν την αληθινή ζωή.
Όπως λέει και το μότο του βιβλίου Solus Creas (Μόνος δημιουργείς), και η Μάρθα, όπως και κάθε Μάρθα, θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τον κόσμο της ξανά, τοποθετώντας αυτή τη φορά στο παζλ τα σωστά κομμάτια, να φτιάξει μια εικόνα που θα πλημμυρίζει από χρώματα, ήχους και σιωπές.
Ο χώρος δε μας παίρνει να επεκταθούμε περισσότερο. Δε χρειάζεται άλλωστε. Το βιβλίο αυτό δίχως άλλο θα αρέσει στους φίλους της καλής συγγραφέως, αλλά θα ικανοποιήσει και κάθε φίλο της καλής λογοτεχνίας που δεν αρέσκεται να βλέπει τα κείμενα μέσα από παρωπίδες. Η Ομηρόλη, σημειώνουμε, αποτελεί μοναδική περίπτωση στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, αφού προτού καλά καλά πατήσει τα τριάντα της χρόνια έχει δώσει στο κοινό πέντε μυθιστορήματα και ένα θεατρικό έργο. Το μέλλον, δίχως αμφιβολία, της ανήκει.
Η “Μοιράιδα” κυκλοφορεί από τα Νέα Σύνορα-Λιβάνη.