Κάθε νέο βιβλίο του δημοφιλέστατου συγγραφέα αποτελεί το “γεγονός της χρονιάς” για τους φανατικούς του φίλους. Και σε κάθε βιβλίο του αναμένει κανείς να συναντήσει τα στοιχεία που θα το κάνουν μπεστ σέλερ: λίγη μαγεία, λίγο θεό και μια μεγάλη ποσότητα λαϊκίστικης φιλοσοφίας… Ε, αφού η συνταγή είναι επιτυχημένη δεν κάνει να την αλλάξει ο συγγραφέας, κι έτσι κι εδώ, μέσα από μια διαφορετική απ’ τις προηγούμενες ιστορία μάς λέει ξανά όσα μάς είχε πει και στο παρελθόν.
Ο μύθος δεν είναι ανατρεπτικός, όχι στο ελάχιστο που θα ανέμενε κανείς. Εδώ έχουμε μια απλή ιστορία για την προαιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, απ’ αυτές που “φοριούνται” πολύ τον τελευταίο καιρό, μια ιστορία της οποίας το τέλος γνωρίζουμε από την αρχή, κι ας μη μας το λέει ο συγγραφέας. Τόσο καλά; Τόσο καλά! Τι περιμένατε δηλαδή; ν’ αλλάξει η συνταγή και ν’ αποτύχει το γλυκό;
Όλα αρχίζουν όταν ένας ξένος φθάνει σε μια μικρή πόλη που ακούει στο όνομα Βίσκος. Στην είσοδο της πόλης τον αντικρύζει μια διορατική γριά που βλέπει να περπατά δίπλα του - τι άλλο; - ένας δαίμονας. Να που ήρθε το κακό στην πόλη, σκέφτεται η γριά Μπέρτα, αλλά δεν το λέει σε κανένα, αφού ζει σε πλήρη απομόνωση κοιτώντας εκστατικά χειμώνα καλοκαίρι το βουνό, σιγοκουβεντιάζοντας με… το φάντασμα του νεκρού της άντρα.
Οι κάτοικοι του χωριού υποδέχονται με χαρά τον ξένο που ήρθε για να τους βγάλει απ’ τη μονοτονία. Η ζωή τους όλη αποτελείται από συνεχείς επαναλήψεις, ενώ ο ξένος φαίνεται να έχει ζήσει μια ενδιαφέρουσα ζωή, και είναι και ανοιχτοχέρης αφού τους κερνά τα ποτά κάθε βράδυ. Κανείς δεν ξέρει το σκοπό της επίσκεψής του εκεί, εκτός από μια κοπελιά ονόματι Σαντάλ, στην οποία ομολόγησε απ’ την αρχή το σχέδιό του: θα αναγκάσει τους φιλήσυχους κατοίκους του χωριού να κάνουν ένα έγκλημα και θα τους ανταμείψει με δέκα ράβδους χρυσού. Θα πετύχει το σχέδιό του; Θα αποδείξει δηλαδή πόσο κακοί γίνονται οι άνθρωποι όταν τους συμφέρει και δεν έχουν τίποτα να χάσουν; Κι εδώ πέφτει η μεγάλη σύγχιση: είναι σίγουρο ότι το τέλος θα είναι καλό, αλλά στην ουσία τι θα συμβεί; Θα δικαιωθεί ο άνθρωπος με το δαίμονα στο πλάι του, ή το κορίτσι - η Σαντάλ - με τον άγγελο και το μικρό δαίμονα που το συντροφεύουν;
Θα αφήσω εσάς να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, αλλά καθώς σκέφτομαι ξανά και ξανά αυτή την ιστορία σκέφτομαι ότι ο συγγραφέας προσπαθώντας ντε και καλά να αποδείξει ότι υπερισχύουν πάντα οι δυνάμεις του καλού, κάπου έχασε τον ειρμό της… σκέψης του.
Όσο για την ιστορία, διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα όπως όλα άλλωστε τα μυθιστορήματα του συγγραφέα: από τον “Αλχημιστή” με τον… κλεμμένο μύθο (βλέπε βουλγάρικο παραμύθι) μέχρι το… βιωματικό “Ημερολόγιο ενός μάγου”. Ένα όμορφο ανάγνωσμα, αλλά δε μας λέει κάτι που δεν ακούσαμε ξανά απ’ τον ίδιο συγγραφέα. Όσοι πιστοί προσέλθετε, λοιπόν.
Από τις εκδόσεις Λιβάνη.
No comments:
Post a Comment