ΝΤΟΥΙΓΚΟΥ ΑΣΕΝΑ: Είσαι ελεύθερη

Είναι η ιστορία δύο γυναικών, που αν και η καθεμιά με τον τρόπο της, μοιάζουν να είναι ευχαριστημένες από τη ζωή, είναι περισσότερο από εμφανές ότι κάτι τους λείπει.

Η Μπελγκίν είναι παντρεμένη κι απογοητευμένη από το γάμο της, η Μπερνά είναι ερωτευμένη με τον έρωτα. Η πρώτη βρίσκεται σ’ ένα αδιέξοδο που δεν μπορεί να ομολογήσει ούτε στον ίδιο της τον εαυτό, η δεύτερη θεωρεί ότι ζει με πάθος τη ζωή αλλά νιώθει, ότι κάτι της ξεφεύγει.

Οι δυο φίλες συνομιλούν στο τηλέφωνο, στα σπίτια τους, σε καφετέριες, ακόμη και γράμματα ανταλλάζουν σ’ αυτή την εποχή των μεγάλων ταχυτήτων. Μέσα απ’ αυτές τις συνομιλίες παρακολουθούμε τις εξελίξεις στη ζωή τους για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο^. τότε που όλα φαίνονται να έρχονται τα πάνω κάτω.

Η συγγραφέας μας μιλά για την οικογενειακή ζωή που πνίγεται στη συνήθεια, για την ανεξαρτησία που πολλές φορές σημαίνει μοναξιά, για τους τρόπους που βρίσκει ο άνθρωπος για να υποδουλώνει ο ίδιος τον εαυτό του. Οι ηρωίδες της, τόσο τρωτές, φαίνονται να το φιλοσοφούν: “… Η ζωή συνεχίζεται. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Τι νόημα έχει να στεναχωριόμαστε για πράγματα που έγιναν; Αφού και να στενοχωριέσαι, δεν αλλάζει τίποτα… Κατά τη γνώμη μου, μόνο μια αλήθεια υπάρχει, ο θάνατος. Όλα τ’ άλλα είναι περαστικά…”. Αλλά, τα λόγια παραμένουν λόγια. Εκείνο που έχει σημασία είναι οι πράξεις. Θα τολμήσουν οι δυο φίλες ν’ αλλάξουν κάτι στη ζωή τους, να ξεφύγουν απ’ τις ξεχωριστές τους αυταπάτες; Κι αν ναι, τι θα συμβεί στο τέλος; “Δεν μπορούμε να ξέρουμε κανένα τέλος. Όλα αλλάζουν συνεχώς. Ας είναι η στιγμή μας ευτυχισμένη, ας την απολαμβάνουμε και φτάνει”.

Το “Είσαι ελεύθερη” είναι ένα βιβλίο για τις σύγχρονες σχέσεις, για τις σύγχρονες μοναξιές. Για τους μικρούς θανάτους που βιώνουμε καθημερινά στο βωμό της επιβίωσης και της φαινομενικής ευτυχίας, για τους φόβους μας πως αν χάσουμε κάτι θα χαθούμε: “Πρέπει κανείς να είναι αποφασισμένος. Ακόμα κι αν χάνει κάποια πράγματα, πρέπει να ξέρει να φεύγει”. Στο κάτω κάτω της γραφής, μια ζωή την έχουμε και πρέπει να τη ρουφήξουμε όσο πιο λαίμαργα γίνεται, να ζήσουμε πολλές εμπειρίες και -σύμφωνα με τη συγγραφέα-, να μιλήσουμε γι’ αυτές: “Όταν ο άνθρωπος βιώνει πράγματα, μιλάει γι’ αυτά… Σωπαίνουν μόνο όσοι δεν βιώνουν τίποτα ή δεν μπορούν να βιώσουν τίποτα…”.

Έξυπνο, ανάλαφρο, καλογραμμένο. Της λεγόμενης “γυναικείας λογοτεχνίας”.

Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.