Η Σώτη Τριανταφύλλου κάνει και σ’ αυτό το βιβλίο, αυτό που ξέρει καλύτερα: μας ταξιδεύει σε μια ιστορία και σ’ ένα τόπο. Και όπως και στη “Μάργκο” έτσι και εδώ η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή της ηρωίδας.Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Γουέντυ είναι μια τραγουδίστρια της κάντρυ, που βρίσκεται σε περιοδεία με κάποιο συγκρότημα στην Αλάσκα, και η οποία λίγες μέρες πριν χώρισε με το φίλο της τον Τζέραρντ, ένα τύπο που δηλώνει από πεποίθηση άνεργος.
Καθώς βρίσκεται στην Αλάσκα, λοιπόν, η Γουέντυ προσπαθεί με κάθε τρόπο να επικοινωνήσει με τον Τζέραρντ, ο οποίος μάλλον φαίνεται να την αγνοεί. Μη έχοντας άλλη επιλογή, κάθεται και του γράφει απανωτά γράμματα, μέσα από τα οποία κλέβουμε στιγμές απ’ την προσωπική τους ιστορία. Η Γουέντυ είναι, λέει, ακόμη ερωτευμένη με το φίλο της, αλλά αυτός βρίσκεται πιο μακριά από ποτέ.
Μέσα από τα γράμματα, όμως, η πονεμένη τραγουδίστρια, δεν μιλά μονάχα για το τέλος ενός έρωτα, αλλά και για τη ζωή μιας χώρας. Διαβάζοντας αυτό το μικρό βιβλίο (επιστολική νουβέλα, αυτοαποκαλείται) μαθαίνουμε πολλά για την Αλάσκα, για τους κατοίκους της, για τα γεγονότα που ταράζουν την καθημερινότητά της.
Η συγγραφέας, όπως σε όλα της τα βιβλία άλλωστε, φαίνεται να γνωρίζει καλά τους χώρους τους οποίους περιγράφει, και μέσα σε λίγες σελίδες καταφέρνει να μας μεταδώσει πολλές εικόνες: για μια μακρινή χώρα, για ένα μάταιο έρωτα, για τη μουσική κάντρυ.
Κλείνοντας αυτό το “γράμμα” γεννήθηκε και πάλι στο μυαλό μου η απορία: Γιατί δεν κυκλοφορούν τα βιβλία της κ. Τριανταφύλλου στα αγγλικά; (Αν και νομίζω ότι το Εργοστάσιο των Μολυβιών είναι υπό έκδοση).
Μιλούσα, πριν καιρό, με μια φίλη μου που σπουδάζει στην Αμερική, και όταν με ρώτησε αν μπορώ να της συστήνω κάποιο καλό αμερικανό συγγραφέα, της απάντησα: Τη Σώτη Τριανταφύλλου. “Soti, who?”, απόρησ’ εκείνη. “Θα τη μάθεις”, της είπα. Διάβασε τη “Μάργκο” και μου έδωσε δίκιο, τόσο απλά!
Το “γράμμα” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
No comments:
Post a Comment