Όταν η τέχνη μιμείται τη ζωή και η ζωή την τέχνη. Η συγγραφέας με αφορμή έναν ανύπαρκτο πίνακα του Βερμέερ φτιάχνει ένα πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα όπου συνυπάρχουν και συγκρούονται τα στοιχεία του έρωτα και της απάτης, του χθες και του σήμερα, του μύθου και της ιστορίας.
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι απλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά, είναι και κάτι άλλο. θα μπορούσε να είναι μια απλή ερωτική ιστορία, αλλά, είναι κάτι περισσότερο.
Η συγγραφέας φαίνεται να θέλει να μας πει ότι ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο να χάνει τη λογική του, και τον οδηγεί σε πράξεις που πριν θεωρούσε αποτρόπαιες, εγκληματικές. Μας μιλά για το μη αλτρουϊστικό έρωτα, για τα μικρά μυστικά που κρύβουν μέσα τους οι ανθρώποι, για το σκοτάδι που αναδύεται κάθε τόσο και καλύπτει το φως της ζωής.
“Το παρελθόν είναι πάντα παρόν” διαβάζουμε κάπου. Το παρελθόν και το παρόν πάντοτε αδιαίρετα, δεμένα με το σχοινί του μίσους.
Χθες και σήμερα, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος συναντιόνται σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, και το αποτέλεσμα, αν και απρόβλεπτο, θα αφήσει απρόσμενα ικανοποιημένο τον αναγνώστη.
Από τις εκδόσεις Κέδρος.
No comments:
Post a Comment