Όπως υποδηλεί και ο τίτλος η Γιοβάννα στο νέο της μυθιστόρημα μάς μιλά για τη Μάγδα, μια γυναίκα σαράντα τριών χρόνων, μητέρα και τέρας ανευθυνότητας.
Η Μάγδα είναι ένα από εκείνα τα άτομα που ό,τι και να κάνουν πάντα θα συναντούν τη δυστυχία, που πάντα οι άλλοι θα τα εκμεταλλεύονται, που μην έχοντας το κουράγιο να ζήσουν τη δική τους ζωή θα ψάχνουν ψεύτικα δεκανίκια, θα αφήνονται στις ψευδαισθήσεις.
Λένε πως η ζωή μας κύκλους κάνει. Ίσως… Αλλά τις περισσότερες φορές δεν επιστρέφει στο σημείο εκκίνησης όταν αλλάζει πορεία, αλλά παίρνει άλλους λίγο πιο επικίνδυνους, λίγο πιο παράξενους δρόμους. Η μέση οδός οδηγεί στον προορισμό το θάνατο εν ζωή, αλλά οι παράδρομοι, τα μονοπάτια οδηγούν στο ζητούμενο την αληθινή ζωή….
Η Μάγδα έκανε πολλές τρέλες στη ζωή της, ακόμη κάνει, αλλά εκείνο που δεν τόλμησε ποτέ να κάνει είναι στ’ αλήθεια να ζήσει. Πάντα εξαρτόταν από τους άλλους, απ’ τη μητέρα της, απ’ τους γύρω της. Δεν μπορούσε να νιώσει αληθινά χαρά, δεν μπορούσε να νιώσει την αγάπη. Έτσι, όταν κάποια μέρα βρίσκεται στο δρόμο της ένας νεαρός που της δίνει σημασία, που φαίνεται να νοιάζεται στ’ αλήθεια για κείνην, αφήνεται απερίσκεπτα στην αγκαλιά του, στον έρωτά του. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία: Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά… Ο τύπος είναι ερωτευμένος με την κόρη της, κάτι που η Μάγδα δε θα μάθει παρά όταν θα είναι πια πολύ αργά… Μέχρι τότε θα τον βλέπει, θα κάνει έρωτα μαζί του, θα τον έχει σα βασιλιά, θα παραλογίζεται. Η σχέση τους, με λίγα πάνω και πολλά κάτω, αρκετές φορές θα φτάσει σε οριακό σημείο, αλλά εκείνη θα του συγχωρά τα πάντα: έχει εθιστεί στο κορμί του, έγινε το ναρκωτικό της… Αλλά, όσο πιο πολύ κρατάει ο ύπνος τόσο πιο απότομο είναι το ξύπνημα, κι η Μάγδα θα πραγματοποιήσει τελικά μια βουτιά στο κενό, που θα’ ναι η καταστροφή ή η σωτηρία της…
Όμορφο βιβλίο, καλογραμμένο, για τις ψυχές που δεν τόλμησαν στ’ αλήθεια ποτέ να βγουν απ’ το κελί τους…
Από τις εκδόσεις Κέδρος.
No comments:
Post a Comment