ΣΟΥΖΑΝΝΑ ΤΑΜΑΡΟ: Απάντησέ μου

Η Ταμάρο μας παρουσιάζει ένα καλογραμμένο και με πολύ ευαισθησία βιβλίο, σε μια από τις καλύτερες συγγραφικές της στιγμές.

Το βιβλίο αυτό αποτελείται από τρεις ιστορίες που ασχολούνται με τις ζωές ανθρώπων που παρασύρθηκαν από τα πάθη τους κι υπέφεραν πολύ από τη δειλία τους. Ανθρώπων που έφτασαν στα όρια από τα μονοπάτια του πόνου.

Ευτυχώς η Ταμάρο δεν μπαίνει στη λογική του “ευτυχισμένου τέλους” κι έτσι οι ιστορίες της καταπιάνονται με την ουσία των πραγμάτων των όχι και τόσο παραμυθένιων ζωών των ηρώων της. Ουσιαστικά, φαίνεται να θέλει να μας φωνάξει ότι η ζωή δεν είναι παραμύθι.

Ας ρίξουμε μια ματιά στους τρεις πρωταγωνιστές των ιστοριών: Η Ρόζα, η ατίθαση ορφανή, οπλίζεται με όσο μίσος μπορεί να αντλήσει από τη δραματική ζωή της. Η άτυχη μητέρα -της δεύτερης ιστορίας-, βουβή μπροστά στην οδύνη του θανάτου, γυρεύει να τον νικήσει με όπλο της τον ίδιο το θάνατο. Και, τέλος, ο Σαβέριος, αιχμάλωτος του πάθους και της ζήλιας του, καταστρέφει με τα ίδια του τα χέρια τα πλάσματα που λατρεύει.

Πόνος, πόνος, και πάλι πόνος, λοιπόν. Αλλά και πίστη. Η πίστη που αποκτά και πάλι ο άνθρωπος στο Θεό μέσα στην απελπισία του, μια πίστη που διαφορετικά παραμένει εν υπνώσει.

Οι ήρωες της Ταμάρο είναι βαθιά ανθρώπινοι: αγαπούν, πονούν, δακρύζουν και οργίζονται: “Άκουσέ με, Φιρμάτο, γουρούνι! Αγάπη είναι να φιλήσεις τη Μαγδαλήνη, όχι να της ξεράσεις κατάμουτρα” φωνάζει η Ρόζα στην πρώτη ιστορία. Έρχονται επίσης πολλές φορές αντιμέτωποι με το κακό που: “… έχει πολλά πρόσωπα και χώνεται παντού με επιδεξιότητα μίμου. Μοιάζει να πεθαίνει, κι όμως πάντα ανασταίνεται”.

Υπάρχει τελικά σωτηρία για τους παραδομένους στα πάθη ανθρώπους; Για άλλους ναι, για άλλους όχι μοιάζει να λέει η συγγραφέας. Εξάλλου ο πόνος και το μισός συχνά υπερισχύουν της αγάπης. Οι άνθρωποι νομίζουν πως ψάχνουν την ουσία της ζωής, αλλά κάνουν λάθος. Το μόνο που ζητούν είναι λίγη αγάπη και προπάντων ασφάλεια. Αλλά, ζουν μες στο φόβο, και: “Τι λογής ζωή είναι μια ζωή μέσα στο φόβο; Είναι η ζωή του ανθρώπου που περπατάει με το βλέμμα χαμηλωμένο. Η ζωή του σκλάβου. Όμως η μοίρα που μας καλεί δεν είναι η μοίρα των σκλάβων, αλλά η μοίρα των παιδιών και των αδελφών. Είναι η μοίρα της αγάπης και της ελευθερίας. Γιατί αληθινή ελευθερία δεν είναι να κάνουμε ό,τι μας τύχει, αλλά να ζούμε σαν πλάσματα ελεύθερα από το φόβο”.

Η Ταμάρο μιλά για τα πιο απλά πράγματα με τον πιο απλό τρόπο. Η γραφή της ρέει σαν σιωπηλό ποτάμι και χαϊδεύει τις ψυχές.

Ένα αληθινά όμορφο βιβλίο.

Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.