Κάτι καλό μπορεί να προκύψει από το καθετί, φαίνεται να θέλει να μας πει μ’ αυτή, την πρώτη του ποιητική συλλογή, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Όπως διαβάζουμε: «Το Ημερολόγιον Γραφέως Υπηρεσίας γράφτηκε σε περίοδο στρατιωτικής θητείας, ως αντίβαρο αντίξοων συνθηκών. Και, αποπειράται μια ημερολογιακή καταγραφή/ σπουδή του ερωτικού βιώματος, που αναπαράγει η συνείδηση σ’ έναν αφιλόξενο χώρο. Επικαλείται τη Γυναίκα ως παρουσία, ως απουσία, ως αίνιγμα...».
Μπορούμε να πούμε, χωρίς την παραμικρή υπερβολή ότι η στρατιωτική θητεία υπήρξε πολύ δημιουργική για τον ποιητή. Τριάντα ποιήματα μας δίνει εδώ, το ένα απ’ αυτά γραμμένο με τα λόγια της σιωπής. Ποιο ξεχωρίσαμε; δύσκολο να πει κανείς. Πως να ξεχωρίσεις άλλωστε, ποια καταγραφή είναι καλή ή όχι σ’ ένα ημερολόγιο;
Σας δίνουμε στη συνέχεια την ημερολογιακή καταχώρηση της Παρασκευής, 28 Νοεμβρίου:
Δώσε μου λίγο απ’ τη φωνή σου,
που δραπετεύει κάθε μέρα απ’ το τηλεφωνικό σύρμα
κι έρχεται να χαϊδέψει παρακλητικά τα τεντωμένα νεύρα μου.
Εσύ θα κάθεσαι ανάμεσα στις γλάστρες του θερμοκηπίου
δίπλα στο μεγάλο κρεβάτι του μικρού δωματίου,
θα διπλώνεις τα πόδια πάνω στα μεταξωτά φτερά
ενός θλιμμένου παγονιού και θα μου λες ιστορίες
αναγεννησιακές για τις χαμένες σταυροφορίες,
για τις χαμένες γυναίκες που περιμένουν,
χωρίς να ξέρουν γιατί, τους ηττημένους πρίγκιπες.
Ανάμεσα στα γυμνά σου πόδια
θα κλαίει ο κύκνος της μελαγχολίας σου
και το παγόνι που σας σκεπάζει
θα τα βλέπει όλα ανεξήγητα.
Στη μεγαλοπρέπεια δεν ταιριάζει η θλίψη.
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και ασχολείται ιδιαίτερα με θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων. Στέλεχος του Υπουργείου Εξωτερικών για μακρά περίοδο, συμμετέχει σήμερα στη διεύθυνση του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών.
No comments:
Post a Comment