Το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί σα μια ερωτική ιστορία, αλλά και σαν ένα οδοιπορικό στη ροκ μουσική.
Ο αφηγητής, σε πρώτο πρόσωπο, θυμάται, μονολογεί, τραγουδά για του έρωτα το χθες που αναβιώνει μέσα από στίχους και μουσικές. Φαίνεται να θέλει να μας πει: “Τίποτα δεν έχει αλλάξει, και τίποτα δεν είναι όπως παλιά”.
Μας ταξιδεύει ευχάριστα αυτό το αφήγημα. Μιλά με τρυφερότητα για την απώλεια, γι’ αυτά που μας δίνουν ζωή και μας σκοτώνουν, για τις γλυκόπικρες αναμνήσεις που ως την τελευταία μας πνοή μας συνοδεύουν.
“Ό,τι δεν είναι πραγματικότητα είναι ροκ εντ ρολ”, υποστηρίζει κάπου ο αφηγητής, αν και μέσα του φαίνεται να πιστεύει πως πραγματικότητα και ροκ εντ ρολ πάνε χέρι με χέρι, με το δεύτερο να χαρίζει χρώματα στην πρώτη.
Το κείμενο αποπνέει μια μελαγχολία αλλά κι αισιοδοξία την ίδια ώρα: “Το ταξίδι ήταν ελκυστικό, αλλά σύντομο. Χωρίς προορισμό. Θέλω να προλάβω να καταγράψω την εποχή σου, πριν αυτή μας ξεπεράσει και καταλήξουμε στα αζήτητα. Θέλω να γεράσουμε μαζί, να αλλάξουμε μορφές, ουρλιάζοντας την αλφαβήτα της ζωής μες στο αυτί του θανάτου”.
Πολλές φορές όμως τα θέλω δε γίνονται ζωή κι έτσι βρισκόμαστε μόνοι, αντιμέτωποι με την απουσία και με το μέλλον που - πιστεύουμε πως-, αποκλείεται να μας δώσει ξανά λίγη απ’ την παλιά ουσία, εκείνη που έκανε τη γη να γυρίζει. Κι αυτά, καθώς ο χρόνος περνά, οι βεβαιότητες γκρεμίζονται, το χθες θολώνει. Μένει η αφή του έρωτα μόνιμος συνοδοιπόρος στα σταυροδρόμια του κόσμου μας και τα λόγια που είπαμε, οι λέξεις που δε θα γνωρίσουν ποτέ τη λήθη. Θυμάσαι; “Να φεύγεις. Αυτό σου έλεγα συνέχεια και μου ’λεγες να προσγειωθώ. Να μην έχεις μέρος να σταθείς, να ονειρεύεσαι κάθε μέρα καινούριες σταθερές, να αλλάζεις τις βάσεις των δεδομένων. Αυτό. Να ζεις πάνω στην κόψη του μαχαιριού. Να ενώνεσαι με τις γραμμές του ορίζοντα. Να σκιρτάει η ψυχή σου πάνω απ’ τους δρόμους της πόλης, να κάνει μία έτσι και ν’ αγγίζει τα σύννεφα. Ρόδα το σώμα σου να κυλά και να διαγράφεις κύκλους…”.
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται όχι μόνο στους φίλους της ροκ μουσικής και λογοτεχνίας αλλά και στον καθένα που είναι ή νιώθει νέος. Έρωτας και μουσική συνυπάρχουν εδώ αρμονικά, καθώς ο αφηγητής μας μεταδίδει με άμεσο τρόπο μερικούς από τους κραδασμούς της ύπαρξής του.
Απλό και όμορφο, σαν αμαρτία.
Από τις εκδόσεις Απόπειρα.
No comments:
Post a Comment