Μια γυναίκα θυμάται το παρελθόν της και κλαίει για το παρόν της. Το παρελθόν της χάρισε το μεγάλο έρωτα της ζωής της. Το παρόν της δεν είναι παρά μία σύμβαση αορίστου χρόνου. Κι όμως όταν ο άντρας της ζωής της έρχεται να τη συναντήσει και πάλι, αυτή δεν τολμά να τον αντικρύσει. Απαρνιέται τον άνθρωπο που μέσα από τις μνήμες της την κρατούσε ζωντανή.
Ίσως το χθες και το σήμερα να είναι το ίδιο. Ίσως το σήμερα να μην αξίζει χωρίς το χθες, έτσι όταν το τελευταίο έρχεται να συναντήσει το πρώτο όλα να ανατρέπονται.
Η ιστορία της Μαρίας και του Φραντς. Γνωρίστηκαν στον πόλεμο, αγαπήθηκαν στον πόλεμο, χώρισαν στον πόλεμο. Το μόνο που επιβιώνει από τη μοιραία συνάντηση αυτή είναι οι αναμνήσεις, και οι αναμνήσεις αναμνήσεις πρέπει να μείνουν, ειδικά όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κοινωνία που καταδικάζει καθετί που ξεφεύγει απ’ το συνηθισμένο, που χαλάει τη βολή της.
Αντιγράφουμε από τη σελ. 30: “Οι μέρες περνούσαν γρήγορα σαν λαχανιασμένες πιέζοντάς την να πάρει μια απόφαση. Καθόταν ώρες μπροστά στον καθρέφτη. Σήκωσε τα νύχια της να γρατσουνίσει τα μάγουλά της, δυο εχθρούς προδότες κι ούτε μια ρυτίδα χαμόγελου. Όλες είχαν την υπογραφή του χαμένου παράδεισου, του συμβιβασμού για το τι θα πει ο κόσμος, του θλιβερού δυαριού με τις μουσελινένιες κουρτίνες”.
Δεν είναι εύκολο να κατατάξει κανείς το βιβλιαράκι αυτό σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία: δεν είναι ούτε αφήγημα, ούτε μονόλογος, ούτε ποίημα. Δεν είναι τίποτα απ’ τα πιο πάνω, μα και όλα τα πιο πάνω. Αν πρέπει ντε και καλά να το ονομάσουμε κάτι, ας το αποκαλέσουμε: ένα κομψό λογοτέχνημα!
Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, μια συλλεκτική σε χίλια αριθμημένα αντίτυπα από 1 εώς χίλια και πενήντα αντίτυπα σε χαρτί STATESMAN SCRIPT 105 γραμμαρίων εκτός εμπορίου, αριθμημένα από Α΄ εώς Ν΄ και τέσσερεις χιλιάδες αντίτυπα σε φωτολιθογραφική αναπαραγωγή.
No comments:
Post a Comment