Thursday, January 1, 2009

Σώτη Τριανταφύλλου - Η Μαριόν στ' ασημένια νησιά και στα κόκκινα δάση


Το βιβλίο αυτό δε γνώρισε την επιτυχία που θα του αναλογούσε και κακώς, αφού πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου. Πολλοί από τους αναγνώστες θα σκέφτηκαν: «Καλή είναι η Σώτη, αλλά όχι και να αρχίσουμε να διαβάζουμε παιδικά βιβλία για χάρη της.»

Μα η «Μαριόν…» δεν είναι ένα παιδικό βιβλίο. δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδικό βιβλίο, δηλαδή, αφού και εδώ η συγγραφέας καταπιάνεται με τα αγαπημένα της θέματα: τα ταξίδια, την ελευθερία και τη μουσική. Αυτή η ιστορία αν δεν έβγαινε σε βιβλίο θα μπορούσε να βγει σε ταινία ή και σε δίσκο, μια και το «συνοδεύει» απ’ την αρχή μέχρι το τέλος η μουσική των Μπιτλς. Στα πιο πάνω να προσθέσουμε και το ότι δεν πρόκειται για ένα «πολιτικώς ορθό» παραμύθι, αφού μιλά στα παιδιά για εκείνα που κάποτε ονειρεύονταν οι μεγάλοι, προτού τα αφήσουν να πάνε χαμένα, κατακρίνει τα πρέπει που κρατούν τους ανθρώπους –και όχι μόνο-, δέσμιούς τους.

«…Γίνονταν κάθε μέρα και πιο ανυπόφορα –γίνονταν γεροπαράξενα- κι ήταν όλο Μη, και Δεν Πρέπει,, κι όλο Πρέπει το ένα, Πρέπει το άλλο…», λέει για τα άλλα… ξωτικά, ο Φλουπ, το ξωτικό του ρολογιού της Μαριόν, που είχε την ικανότητα να σταματάει το χρόνο. Γι’ αυτό τα εγκατέλειψε, «για να γλιτώσει απ’ τη γκρίνια κι απ’ τη κακοριζικιά τους.» Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Αλλά, ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Η Μαριόν ζει ευτυχισμένη με την οικογένειά της σε μια πόλη του βορρά, όπου το καλοκαίρι σχεδόν ποτέ δε φθάνει, και όταν φθάσει είναι μόνο για πολύ λίγο. Ο μπαμπάς της είναι ένας καλός άνθρωπος που αγαπά πολύ τη μαγειρική, ενώ η μαμά της λατρεύει τα ταξίδια. Η Μαριόν ακούει συχνά πυκνά ιστορίες για κάποια μέρη μακρινά, σχεδόν παραμυθένια, όπου το καλοκαίρι κρατάει πολύ, όπου υπάρχουν ασημένια νησιά και κόκκινα δάση, και θέλει τόσο μα τόσο πολύ να πάει εκεί. Αλλά, πώς να τα καταφέρει;

Η τύχη ωστόσο είναι με το μέρος της και σιγά σιγά θα βρει το δρόμο της προς τον έξω κόσμο, τον άγνωστο και μαγευτικό. Κάποια μέρα η μαμά της της αποκαλύπτει ότι ταξιδεύει ακούγοντας τα τραγούδια των Μπιτλς. Στην αρχή της φαίνεται παράξενο, αλλά αναλογιζόμενη ότι μια φίλη της ταξιδεύει μέσα από τις ζωγραφιές τελικά σκέφτεται πως ναι, αυτό είναι δυνατόν. Έτσι, κάθεται και ακούει με προσοχή τα τραγούδια των Μπιτλς το ένα μετά το άλλο, προετοιμαζόμενη για το μεγάλο ταξίδι των ονείρων της. Σ’ αυτή της την προσπάθεια θα τη βοηθήσει πολύ και ο Φλουπ, ο οποίος θα αναλάβει να κρατήσει ακίνητο το χρόνο καθ’ όλη τη διάρκεια της απουσίας της. Και το ταξίδι αρχίζει.

Η Μαριόν ταξιδεύει πολύ, διασχίζει βουνά και θάλασσες και δάση. Πιάνει φιλίες με τα πιο παράξενα και φανταστικά ζώα, ζώα βγαλμένα μέσα από τα παραμύθια και τα τραγούδια των Μπιτλς. Φθάνει στις ζεστές χώρες, εκεί όπου το καλοκαίρι κρατάει πολύ. Στη διάρκεια του ταξιδιού της μαθαίνει διάφορα πράγματα, όπως το ότι για πολλά από τα στραβά αυτού του κόσμου «…φταίει το σύστημα», αλλά ευτυχώς «…Τα τραγούδια ξεκλειδώνουν τα παραμύθια! Και ζωντανεύουν τις ζωγραφιές!» Αλλά ακούει και μερικές ανατρεπτικές κουβέντες: «…Μόλις έφτασαν, άρχισαν να κάνουν το δάσκαλο: Εγκράτεια, Υπακοή! Βρε, δε μας παρατάνε!...», «…Μην παραβιάζεται τους ηθικούς νόμους, διότι θα επέλθει ηθικόν χάος! ΜΗ! Βρε, άντε χάσου κι εσύ και το χάος σου.»

Τι άλλο ακούει η Μαριόν; Επικρίσεις για τους παπάδες, αλλά και για ένα νέο είδος μουσικής, τα «βουβαλοβατραχομπλουζ»…

Η Σώτη Τριανταφύλλου έχει γράψει ένα ανατρεπτικό ροκ παραμύθι, πλούσιο σε χιούμορ και φαντασία, που καθηλώνει τον αναγνώστη, παρασύροντάς τον την ίδια ώρα σε πολύχρωμα νοητικά ταξίδια.

No comments: