Το βιβλίο αυτό θα έπρεπε να γίνει ταινία. Με πρωταγωνιστές τον Τζόνι Ντεπ και τη Τζουλιέτ Λιούις. Γιατί μ’ αυτούς τους δυο; Γιατί πιστεύω ότι οι βασικοί ρόλοι του Μπίλλυ και της Λουτσία θα τους ταίριαζαν γάντι.
«Ο Μπίλλυ, που οι φίλοι τον λένε «Ντουντς», μεγαλώνει σε μια πόλη της Ιντιάνα που ήταν κάποτε γεμάτη εργοστάσια. Η ιστορία του αρχίζει από τότε που οι γονείς του ήρθαν στην Αμερική για να δουλέψουν στην αυτοκινητοβιομηχανία της Στουντεμπέικερ και συνεχίζεται με κομμάτια της Τζαζ, παλιά τρελά αυτοκίνητα και βιβλία για τους Ινδιάνους, τους χρυσοθήρες και τον απέραντο ουρανό της Δύσης…».
Ο «Υπόγειος ουρανός» είναι μια ιστορία δρόμου, αλλά και ενηλικίωσης. Μια ιστορία έρωτα και αποτυχίας. Μια ιστορία για το πώς είναι να είσαι νέος σε μια μικρή πόλη στην Αμερική και να θέλεις να κατακτήσεις τον κόσμο, όπως εσύ το φαντάζεσαι. Μια ιστορία που λυτρώνει και πληγώνει.
Ο Μπίλλυ είναι ένας νέος που έχει τρεις μεγάλες αγάπες στη ζωή του: τα αυτοκίνητα, τη τζαζ και τα βιβλία που μιλάνε για τη Άγρια Δύση και τους μεγάλους παρανόμους. Τα μεγάλα του όνειρα; Να πάει εκεί που έδρασαν οι τελευταίοι, αλλά και στην Πομόνα, την πόλη παράδεισο για τους φίλους των «φτιαγμένων» αυτοκινήτων.
Αλλά, προς το παρόν τα όνειρά του πρέπει να περιμένουν. Η οικογένειά του είναι φτωχή, κι εκείνος δεν έχει καν αυτοκίνητο. Έτσι, τη βγάζει με βόλτες στη γύρω περιοχή, το πολύ μέχρι το Σικάγο, μαζί με το μοναδικό του φίλο, τον Τόνυ και τον ξάδελφό του τον Τέλη. Κορίτσια, γνωρίζει πολλά, μια και είναι ομορφόπαιδο, αλλά ποτέ «εκείνην», τη μία και μοναδική που θα τον έκανε να παρατήσει τα πάντα και να πάει ως την άκρη του κόσμου για χάρη της.
Τα χρόνια περνούν. Ο Ντουντς πιάνει δουλειά σ’ ένα συνεργείο αυτοκινήτων και από ένα γύρισμα της τύχης αποκτά και το δικό του «φτιαγμένο» το οποίο ονομάζει «Σέιν». Την ίδια εποχή ο Τόνυ μπλέκεται βαθιά στα πλοκάμια του υποκόσμου, ενώ ο Τέλης ετοιμάζεται για το κολέγιο. Τότε μπαίνει στη ζωή του Ντουντς η Λουτσία. Ένα παράξενο κορίτσι, σχεδόν αέρινο, που μοιάζει να έρχεται από κάποιο άλλο κόσμο. Κι αυτός την ερωτεύεται τρελά. Την αγαπά όσο δεν αγάπησε κανένα άλλο στη ζωή του. Μαζί της έρχεται και το κάλεσμα του δρόμου, των ανοικτών οριζόντων, που θα του χαρίσει μερικές από τις πιο όμορφες, δύσκολες και συγκλονιστικές στιγμές της ύπαρξής του. Ο Μπίλλυ θα διασχίσει με τη Λουτσία μερικούς από τους δρόμους των ονείρων του, θα νιώσει τι πάει να πει αγάπη ως τα βάθη της ψυχής του, θα ανέβει στους ουρανούς προτού συνθλιβεί στην κόλαση. Το ταξίδι! Έκανε το ταξίδι και παρόλο τον πόνο που το ακολούθησε, νιώθει χαρούμενος γι’ αυτό.
Ίσως εκείνο που θέλει να μας πει η συγγραφέας είναι: «Τουλάχιστον κάντε μια προσπάθεια να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας!» Ο Ντουντς προσπάθησε. Πέτυχε κι απέτυχε. Αλλά, έζησε!
No comments:
Post a Comment