Απ’ ό,τι φαίνεται ένας από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, ο Μάικλ Κόνελι, είναι ντεφορμέ. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι διαβάζοντας το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο The Overlook, μάντεψα ποιος κρύβεται πίσω από το έγκλημα από πολύ νωρίς. Εκτός κι αν έχω μάθει πια τόσο καλά αυτό το συγγραφέα, που δεν καταφέρνει πια να με εκπλήξει.
Όπως και νάχει, το ανά χείρας βιβλίο είναι το πιο μικρό σε μέγεθος που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα ο Κόνελι. Πρόκειται για ένα βιβλίο, που ως συνήθως, ξεχειλίζει από δράση και ανατροπές, όπου κυριαρχεί η γνώριμη φιγούρα του ντετέκτιβ Ιερώνυμου Μπος.
Όλα αρχίζουν όταν η αστυνομία ανακαλύπτει το πτώμα ενός γιατρού, που μοιάζει να έχει εκτελεστεί με δυο σφαίρες στο κεφάλι. Η διαλεύκανση της υπόθεσης ανατίθεται στον Μπος, που σύντομα ανακαλύπτει ότι αυτή κρύβει πολλά κι επικίνδυνα μυστικά. Τόσο επικίνδυνα που αναλαμβάνουν δράση και οι μυστικές υπηρεσίες.
Για δώδεκα ώρες ακολουθούμε τα βήματα του Μπος από τη μια τοποθεσία του Λος Άντζελες στην άλλη, κι από το ένα πρόβλημα στο άλλο. Όπου κι αν ψάχνει ο καλός ντετέκτιβ για απαντήσεις, περισσότερα ερωτήματα του προκύπτουν, μέχρι που ένα τυχαίο γεγονός θ’ ανατρέψει τα πάντα και θα ρίξει νέο φως στην υπόθεση, οδηγώντάς τα όργανα της τάξης σε μονοπάτια μέχρι εκείνη τη στιγμή ανεξερεύνητα.
Το The Overlook είναι περισσότερο μια ιστορία χαρακτήρων, παρά ένα θρίλερ. Η δράση του βιβλίου είναι καταιγιστική, οι ρυθμοί κινηματογραφικοί, αλλά τα πιο δυνατά του σημεία είναι όταν αναφέρεται στις αδυναμίες των ηρώων του, κι ο Κόνελι είναι πολύ καλός σ’ αυτό: στο να μας παρουσιάζει δηλαδή χαρακτήρες τρωτούς, γιομάτους πάθη και επιρρεπείς στα λάθη. Ωστόσο, αν μου ζητούσε κανείς να συγκρίνω αυτό το βιβλίο με τα προηγούμενα του συγγραφέα, θα έλεγα ότι υστερεί. Ίσως να είναι και το χειρότερό του.
Πολλές φορές η πίεση του να εκδίδει κανείς, βρέξει-χιονίσει, ένα βιβλίο το χρόνο δεν είναι για το καλό. Ίσως να έχει φτάσει ο καιρός να βγει κι ο δόλιος ο Μπος στη σύνταξη, από τη στιγμή που δεν μπορεί πια να χαρίσει την έμπνευση στο δημιουργό του. Όπως και νάχει, ο Αδαής ελάλησε και εύχεται το μέλλον να τον βγάλει ψεύτη.
No comments:
Post a Comment