Βιβλιο-νέα

Αύριο κάνει την πρεμιέρα του στις ΗΠΑ ο δεύτερος κύκλος της βασισμένης στα μυθιστορήματα του George R.R. Martin τηλεοπτικής σειράς Game of Thrones. Ο κύκλος είναι βασισμένος στο δεύτερο τόμο της εφταλογίας, A Clash of Kings, μια παρουσίαση του οποίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Αν θυμάμαι καλά, κάπου διάβασα ότι η σειρά ανοίγει σε Ελλάδα και Κύπρο δυο μέρες μετά.

Μια συλλογή με συνταγές κατέκτησε το βραβείο Diagram για το Βιβλίο με τον Πιο Παράξενο Τίτλο. Και ποιος είναι αυτός; Cooking with Poo (Μαγειρεύοντας με τα σκατά). Το μόνο που Poo είναι το ψευδώνυμο της συγγραφέως του βιβλίου, ταϊλανδής Σαϊγιούντ Νταϊγόνγκ.

Θυμάστε που σας έλεγα για τις διαπραγματεύσεις της συγγραφέως των "Πορνό της μαμάς" EL James για τα κινηματογραφικά δικαιώματα των βιβλίων της; Λοιπόν, αυτές έληξαν αισίως και οι εταιρείες που θα χρυσώσουν την κυρία Τζέιμς θα είναι οι Universal Pictures και Focus Pictures. Τώρα απομένει να μάθουμε ποιοι θα είναι οι δημιουργοί και πρωταγωνιστές των ταινιών, κάτι που λογικά δεν θα μας πάρει και πολύ αφού σίγουρα οι παραγωγοί θα βιαστούν να βγάλουν το συγκεκριμένο προϊόν στη μεγάλη οθόνη.

Τα βιβλία του συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας Alexander McCall Smith συνταγογραφούν σαν αντικαταθλιπτικά γιατροί σε διάφορους ασθενείς που υποφέρουν από κατάθλιψη. Όπως μια έρευνα και διάφορες από πρώτο χέρι εμπειρίες έχουν αποδείξει τα βιβλία του εν λόγω συγγραφέα και πιο συγκεκριμένα η πρωταγωνίστριά του Πρέσιους Ραμοτσούε, βοηθούν πολύ τους ασθενείς στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα.

Βιβλιο-νέα

Η διάσημη συγγραφέας του Beloved και τιμημένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Τόνι Μόρισον (φώτο), ακύρωσε το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με εκδοτικό οίκο για τη συγγραφή της αυτοβιογραφίας της, λόγω του ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενά της έζησε μια μη ενδιαφέρουσα ζωή. Τι να πει κανείς τότε για τις διάφορες στάρλετς και τους ουκ ολίγους αθλητές που γράφουν τα "βιβλία της ζωής" τους, προτού καλά καλά περάσουν τα είκοσί τους χρόνια;

Ο Φίλιπ Πούλμαν που σημείωσε τεράστια επιτυχία με το His Dark Materials Trilogy και προσπάθησε ανεπιτυχώς να προκαλέσει με το The Good Man Jesus and the Scoundrel Christ θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο στη Βρετανία μια συλλογή στην οποία θα αναπλάθει πενήντα από τους αγαπημένους μύθους των Αδελφών Γκριμ. Η έκδοση συμπίμπει με τη διακοσιοστή επέτειο από την πρώτη έκδοση των μύθων.

Η γυναίκα που γονάτισε την Άμαζον. Ποια είναι αυτή; Ποια άλλη από την Τζ.Κ. Ρόουλινγκ, η οποία όχι μόνο υποχρέωσε τον ιντερνετικό γίγαντα να πουλά τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των βιβλίων της στις τιμές που η ίδια θέλει, αλλά και οι αγορές αυτών να γίνονται μέσω συνδέσμων που παραπέμπουν στην ιστοσελίδα της, τα επίσημα εγκαίνια της οποίας θα γίνουν την ερχόμενη βδομάδα.

Ο Σάλμαν Ρούσντι δεν είναι από τους αγαπημένους μου... τύπους, αλλά πού και πού κάνει πράγματα που μου αρέσουν. Το τελευταίο ήταν η εμφάνισή του σε μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στο Νέο Δελχί όπου φώναξε στους συμπατριώτες του να "ξυπνήσουν", αφού η δημοκρατία στη χώρα κινδυνεύει. Την ίδια ώρα τα έχωσε και στον Ίμρα Καν, πρώην διάσημο αθλητή του κρίκετ και πλέιμποϊ που έγινε πολιτικός στο Πακιστάν και ξαφνικά την είδε ευλαβής μουσουλμάνος.

Ο Κρίστοφερ Χίτσενς χρίστηκε, μετά θάνατον, υποψήφιος για το βραβείο Όργουελ, το οποίο διεκδικούν 17 άλλοι συγγραφείς. Το βιβλίο Arguably που κυκλοφόρησε δυο μήνες προτού πεθάνει είναι μια συλλογή με δοκίμια που καταπιάνονται με θέματα όπως η θρησκεία, η πολιτική και η λογοτεχνία.

Ο λιβανέζος συγγραφέας Ραμπί Τζαμπέρ κέρδισε το Βραβείο Αραβικής Λογοτεχνίας με το βιβλίο του "Ο Δρούζος του Βελιγραδίου", ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο Λίβανο και στα Βαλκάνια του 1860.

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για τα βιβλία που κυκλοφορούν έχοντας στον τίτλο τη λέξη "Κόρη" στην πολύ καλή λογοτεχνική ιστοσελίδα The Millions.

Λιλή Ζωγράφου - Αφιέρωμα

Το κείμενο που ακολουθεί δεν θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς εύκολα αφιέρωμα, αλλά να που το κάνω. Βασικά τούτο το γραπτό αποτελεί την εισαγωγή για την ιστοσελίδα που έφτιαξα για την καλή συγγραφέα πριν δέκα χρόνια και την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε εδώ. Όπως θα δείτε στο συγκεκριμένο χώρο μπορεί να βρει κανείς πολλά και διάφορα για την Λιλή: Παρουσιάσεις βιβλίων, γράμματα, συνεντεύξεις κτλ. Όταν τη δημιούργησα σκεφτόμουνα ότι θα συνέχιζα να την εμπλουτίζω συνεχώς με υλικό, αλλά σιγά σιγά τα χρόνια πέρασαν, παρασύρθηκα σε άλλα μονοπάτια, οι δυνάμεις μου λίγο ή πολύ εξαντλήθηκαν, ή μάλλον δεν είναι πια αρκετές ώστε να μπορώ να χειριστώ τόσα διαφορετικά πράγματα ή έργα όσο παλιά. Όπως και νάχει, ελπίζω να επισκεφθείτε τη σελίδα και να μου πείτε τα σχόλιά σας, αλλά και να απολαύσετε το πιο κάτω κείμενο.

«Αχ, μωρέ Λιλή, που πήγες και μας πέθανες...». Και τώρα, τι κάνουμε; Ποιος θα τους τα λέει χύμα; Ποιος θ’ αναστατώνει τις κυράτσες και τους βολεμένους; Μεγάλη ζημιά μας έκανες μωρέ Λιλή... Αρχόντισσα κυρά... Μάνα... Αδελφή... και Φως!
Τι πρόλογο να γράψω; Τι να πω; Το ξέρω! κάπου θα ’σαι τώρα, θα με βλέπεις και θα γελάς, θα με κοροϊδεύεις: «Τι κάθεσαι κι ασχολείσαι μαζί μου ρε κουτό!» θα σκέφτεσαι... «και χάνεις και τον ύπνο σου για μένα. Εγώ καλά πέρασα, εσύ δες τι θα κάνεις...»
Καλά πέρασες μωρέ Λιλή. Ήρθες, μας είδες, χαιρέτησες, έφυγες. Και τώρα, σαν κι εκείνη την Ισαβέλα θαρρώ, θα μας παρακολουθάς από κάπου αόρατη όλους εμάς που σ’ αγαπήσαμε και θα διασκεδάζεις: «Ωχού, τους την έφερα πάλι».
Λοιπόν, κυρά, αυτό το τελευταίο κόλπο, το μεγάλο σου, δε θα περάσει έτσι! Τι πα να πει, έφυγες; Για που; Αφού εσύ, εδώ ανήκεις, σε μας. Κι ας φωνάζεις πως είσαι λεύτερη. Ε, όχι, δεν είσαι. Υπάρχουν ακόμη τόσοι κανόνες να σπάσεις, τόσοι θεσμοί να γκρεμίσεις, τόσες αλήθειες να πεις, τόσες ψευτιές να ισοπεδώσεις.
Ακούς, Λιλή, δεν ξόφλησες ακόμη το χρέος. Έχεις να ρίξεις ακόμη πολλές γροθιές με την κοινωνία, πολλά βασιλόπουλα να σκοτώσεις, πολλές γυναίκες ν’ αναστήσεις, πολλές σταχτοπούτες να θάψεις.
Είναι και τα ορφανά που άφησες πίσω σου. Τον γάτο σου τον Πόπη –ζει ακόμη αυτή η ψυχή;-, χιλιάδες άντρες-γυναίκες-παιδιά, τη δικιά σου Μήδεια, εκείνη την αγαπημένη σου Ελένη, την Ερατώ, το καημένο εκείνο πλάσμα τον Αρίστο, τον... την... Ω! Αμέτρητα είναι τα παιδιά σου...
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, τα λόγια δε βγαίνουν. Έτσι, θα πάρω απόψε, φίλη μου, το καράβι για το Ηράκλειο, την πόλη την αγαπημένη. Θα βρω κάποιους φίλους γκαρδιακούς, για λίγο να τα πούμε, να πιούμε στην υγειά σου μια ρακή, τα ωραία που περάσαμε μαζί να θυμηθούμε.
Και καθόλου να μην ανησυχείς. παλαιοπώλες αναμνήσεων δε θα γενούμε. Γιατί, κυρά καλή, μες στην ψυχή μας είσαι ζωντανή κι όσα ήσουνα εσύ και κείνα ζούνε!
Αλήθεια, Λιλή, τραγουδάτε τα ρεμπέτικά σας ακόμη πέρα κει, με τον Τσιτσάνη;

Βιβλιο-νέα

Έσπασε ταμεία η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Σούζαν Κόλλινς The Hunger Games στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία η ταινία στη διάρκεια του πρώτου τριήμερου προβολής της έκανε εισπράξεις 155 εκατομμυρίων δολαρίων, συντρίβοντας διάφορα ρεκόρ.

Τα φώτα της δημοσιότητας εξακολουθεί να συγκεντρώνει πάνω της η EL James, που με την τριλογία ερωτικών βιβλίων της που έγινε γνωστή από τον πρώτο τίτλο, Fifty Shades of Grey, κατάφερε να καθιερώσει ένα νέο όρο στη ξένη λογοτεχνία, αυτόν του "Πορνό της μαμάς". Τα βιβλία της κυρίας Τζέιμς, που όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σαν eBooks, θα κυκλοφορήσουν τις επόμενες μέρες και σε έντυπη μορφή (750 χιλιάδες αντίτυπα η πρώτη έκδοση στις ΗΠΑ), ενώ άρχισαν και οι συζητήσεις για τη μεταφορά τους στον κινηματογράφο. Σύμφωνα με τις φήμες αν η συμφωνία επιτευχθεί η συγγραφέας θα γίνει πλουσιότερη κατά πέντε εκατομμύρια δολάρια.

Μια και ο λόγος για τις ΗΠΑ να αναφέρουμε ότι εκεί σημειώθηκε ένα ακόμη κρούσμα λογοκρισίας, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί, τουλάχιστον προσωρινά, από τη θέση του ένας καθηγητής λυκείου που τόλμησε και διάβασε στα παιδιά αποσπάσματα από το βιβλίο Ender's Game του Orson Scott Card, το οποίο περιέχει βωμολοχίες. Την καταγγελία έκανε ο πατέρας ενός παιδιού, ο οποίος δεν αρκέστηκε μοναχά στο να απευθυνθεί στο σχολικό συμβούλιο, αλλά κάρφωσε κιόλας τον δυστυχή καθηγητή και στην αστυνομία. Ευτυχώς για τον τελευταίο η ανάγνωση από το βιβλίο δεν θεωρήθηκε έγκλημα, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται σε "παύση" μέχρι να διερευνηθεί εις βάθος η υπόθεση. Να πούμε ότι το εν λόγω βιβλίο διασκευάζεται ήδη για τον κινηματογράφο και θα βγει στις αίθουσες το 2013, με πρωταγωνιστές τους Χάρισον Φορντ και Μπεν Κίνγκσλι.

Συνεχίζουμε με σινεμά: Μόλις αποκτήθηκαν τα δικαιώματα για τη μεταφορά για μία ακόμη φορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος του Τζορτζ Όργουελ 1984. Την παραγωγή θα αναλάβει ο γνωστός Ρον Χάουαρντ, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη για να γίνουν γνωστές κάποιες λεπτομέρειες. Εκείνο που μπορεί να ειπωθεί μάλλον με σιγουριά είναι ότι οι δημιουργεί θα προσπαθήσουν χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες να αποδώσουν μια πιο πειστική εκδοχή του δυστοπικού κόσμου που περιγράφει ο συγγραφέας, από ό,τι οι παλαιότερες ταινίες.

Κλείνουμε τη σημερινή έκδοση με μια μοσχομυριστή είδηση. Έτσι ακριβώς! Όπως ανακοινώθηκε από ξένο εκδοτικό οίκο στην έκθεση παιδικού βιβλίου της Μπολόνια, σύντομα θ' αρχίσουν να κυκλοφορούν στην αγορά διάφοροι τίτλοι, τους οποίους τα παιδιά δεν θα μπορούν μόνο να δουν και να διαβάσουν, αλλά και να μυριστούν. Οι νέες πρωτοπόρες τεχνολογίες επιτρέπουν στους δημιουργούς να πειραματιστούν ποικιλοτρόπως, κάνοντας τα βιβλία πιο ενδιαφέροντα αλλά και διασκεδαστικά για τα παιδιά. Όπως μαθαίνουμε κάποιοι περιμένουν πώς και πώς το βιβλίο... της κλανιάς!

Taichi Yamada – I Haven’t Dreamed of Flying for a While

Το I Haven’t Dreamed of Flying for a While είναι μια ιστορία φαντασίας. Όχι επιστημονικής ή επικής φαντασίας, απλά φαντασίας. Το θέμα της δεν είναι κάτι το καινούριο, αλλά είναι κατά κάποιο τρόπο πρωτότυπο. Το έχουν εξερευνήσει με διάφορους τρόπους στα γραπτά τους πολλοί συγγραφείς, χαρίζοντάς μας κάποια υπέροχα ή λιγότερο καλά κείμενα. Ποιο θέμα είναι αυτό; Η αντιστροφή της διαδικασίας της γήρανσης. Όταν δηλαδή οι άνθρωποι φτάνοντας σε κάποιο στάδιο της ζωής τους, αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο νέοι.
     Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ένας 48χρονος σχεδόν άντρας, κείτεται στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, μετά από ένα μικρό ατύχημα, στη διάρκεια του οποίου έπαθε ένα κάταγμα στο πόδι. Είναι μόνος εκεί, καθώς ξέρει πολύ καλά ότι η γυναίκα του, που βρίσκεται στο Τόκιο, είναι πολύ απασχολημένη, και θα της ήταν δύσκολο να τα παρατήσει όλα και να πάει κοντά του. Εξάλλου κάπου του αρέσει αυτή η ιδιότυπη μοναξιά και για «πρώτη φορά νιώθει ελεύθερος απ’ την περίλυπη ζωή του». Καθώς όμως απολαμβάνει αυτή την πρωτόγνωρη αίσθηση, προαισθάνεται, ή μάλλον νιώθει σίγουρος ότι σύντομα κάτι πρόκειται να συμβεί: ένα σιδηροδρομικό ατύχημα. Και συμβαίνει. Και από τη μια στιγμή στην άλλη, το κατά τα άλλα ήσυχο επαρχιακό νοσοκομείο στο οποίο αναρρώνει, αποκτά ζωή. Ή μάλλον βουλιάζει στο πανδαιμόνιο. Καθώς αρχίζει να βλέπει στην οθόνη της τηλεόρασης εικόνες από την καταστροφή, ακούει κόσμο να πηγαινοέρχεται στους διαδρόμους, φωνές να υψώνονται και να χαμηλώνουν, ταραχή. Ωστόσο εκείνος για κάποιο παράξενο λόγο παραμένει ήρεμος. Και όταν του ζητούν να εγκαταλείψει το δωμάτιό του για να διευκολύνει κάπως τα πράματα, δέχεται μετά χαράς. Τον μεταφέρουν λοιπόν σ’ ένα άλλο δωμάτιο, μικρό αυτή τη φορά, το οποίο και θα μοιραστεί με μια κρυμμένη, πίσω από ένα διαχωριστικό, γυναίκα.
     Στην αρχή το μόνο που μοιράζονται οι δυο τους είναι η σιωπή, αλλά όσο περνά η ώρα, τόσο λύνονται και οι γλώσσες. Αρχίζουν λοιπόν να συζητούν τα τεκταινόμενα, μιλούν για τις πληγές και τις πραγματικότητές τους. Και σε κάποιο σημείο η γυναίκα του ζητά να αρχίσει να της μιλά ερωτικά. Εκείνος, χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνει το γιατί, υπακούει. Της λέει αυτά που θέλει ν’ ακούσει, και την ακούει καθώς ξεδιψάει μοναχή τους πόθους της. Την επόμενη μέρα, καθώς οι δρόμοι τους ετοιμάζονται να χωρίσουν της ρίχνει μια πρώτη βιαστική ματιά, και τότε ακριβώς είναι που αντιλαμβάνεται ότι παρά το νεανικό της φωνής της, δεν είναι παρά μια ηλικιωμένη γυναίκα.
     Σύντομα επιστρέφει στο Τόκιο, όπου λίγες βδομάδες μετά τον συναντάμε στα εκεί γραφεία της εταιρείας του, να δουλεύει σ’ ένα ουσιαστικά ανύπαρκτο κλάδο. Εκεί είναι που τοποθετούν όσους έχουν ψυχολογικά προβλήματα, ώστε να τους χαρίσουν μια ψευδαίσθηση ασφάλειας και χρησιμότητας. Κι εκεί είναι που τον εντοπίζει η γυναίκα. Εκείνος, αν και αρχικά δεν θέλει να τη δει, τελικά τη συναντάει, μόνο και μόνο για να αντιληφθεί με μεγάλη του έκπληξη ότι τώρα είναι στα σαράντα της. Με κάποιο τρόπο έχει γίνει πιο νέα, ενώ και ο ίδιος χωρίς καλά καλά να το καταλάβει έχει αρχίσει να μιλάει γαλλικά. Αυτή δεν θα είναι παρά η πρώτη από μία σειρά από σποραδικές συναντήσεις, στη διάρκεια των οποίων θα συζητούν, θα περιπλανιούνται και θα κάνουν έρωτα, προτού η γυναίκα εξαφανιστεί ξανά. Μετά από κάθε εξαφάνιση όμως θα επανέρχεται όλο και πιο νέα, κι έτσι όπως πάνε τα πράγματα η κατάληξη μοιάζει προδιαγεγραμμένη. Στο τέλος το μοναδικό ίσως πράγμα που τους απομένει να κάνουν είναι να απολαύσουν τη στιγμή και ό,τι θέλει ας τους ξημερώσει μετά.
     Μια γλυκόπικρη ιστορία για τα μεγάλη πάθη και τους ακατάπαυστους πόθους, για τη μοναξιά που μας περιτριγυρίζει και για τις ψευδαισθήσεις ευτυχίας που μας ορίζουν τις ζωές, για την απώλεια. Ένα αριστούργημα; Όχι. Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο ωστόσο, που όλο και κάτι έχει να πει στον αναγνώστη.

Θρίαμβος του Please Look After Mom

Να που για μια ακόμη φορά γίνομαι... Προ Χριστόν προφήτης. Όπως είχα προβλέψει ουσιαστικά ποιος θα κέρδιζε το τελευταίο Μαν Μπούκερ στη Βρετανία, έτσι και (ουσιαστικά και πάλι, αλλά χωρίς να το δηλώσω απερίφραστα) προέβλεψα ποια συγγραφέας θα κέρδιζε το αντίστοιχο ασιατικό βραβείο Man Asia Literary Prize. Όπως ανέφερα στην παρουσίαση της 20ης Φεβρουαρίου, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, το Please Look After Mom είναι ένα από τα βιβλία που με σημάδεψαν, κάτι που όπως όλα δείχνουν συνέβηκε και με την κριτική επιτροπή του βραβείου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε το γεγονός, ότι μόνο μέσα στους τελευταίους δύο μήνες τα δικαιώματα του βιβλίου πωλήθηκαν σε δώδεκα ακόμη χώρες, ανεβάζοντας τον αριθμό τους στις 32, ενώ στην Κορέα εξακολουθεί να πουλά σε τρελά νούμερα έχοντας πια αγγίξει τα δύο εκατομμύρια αντίτυπα.
     Αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά στη μικρή λίστα του βραβείου ακολουθείστε αυτό το σύνδεσμο.

Riikka Pulkkinen – True

Κάποιος φίλος στο Goodreads με ρώτησε αν το True ανήκει κατά τη γνώμη μου στην κατηγορία της λεγόμενης γυναικείας λογοτεχνίας (chic-lit). Του απάντησα με σιγουριά: όχι! Αλλά και αν ανήκε στη συγκεκριμένη κατηγορία τι μ’ αυτό; Οι ταμπέλες είναι που μας κατατρέχουν όλους μια ζωή. Αν σταματούσαμε για μια στιγμή, αν κάναμε ένα διάλειμμα για να δούμε τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία, ίσως τότε ν’ ανοίγονταν μπροστά στα μάτια μας νέοι ορίζοντες.
     Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σ’ αυτό το καλογραμμένο και βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, τους κρατούν γυναίκες. Αλλά το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στα έργα κάποιων αναγνωρισμένων ανδρών συγγραφέων: Του Σεμπάστιαν Μπάρι, του Ριού Μουρακάμι, του Κολμ Τοΐμπιν, αλλά κανείς δεν τους κατηγορεί ότι γράφουν γυναικεία λογοτεχνία. Όπως και νάχει, λέγαμε ότι εδώ οι γυναίκες έχουν τον πρώτο λόγο. Και δικαίως. Αφού η ιστορία που αναλαμβάνει να μας πει η συγγραφέας είναι μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τη ζωή μιας γυναίκας που αργοπεθαίνει σ’ ένα νοσοκομείο στο Ελσίνκι. Η Έλσα είναι εβδομήντα χρονών και από αυτά τα πενήντα τα ξόδεψε παντρεμένη με τον Μάρτι, που βρίσκεται δίπλα της στο κρεβάτι του πόνου. Οι δυο τους πέρασαν πολλές περιπέτειες μαζί και χώρια. Έχουν μια κόρη, την Ελεονόρα, που είναι γιατρός και δύο εγγονές, τις Μαρία και Άννα. Η Έλσα υπήρξε, στην εποχή της, μια πρωτοπόρος στην επιστήμη της ψυχολογίας, ενώ ο Μάρτι από πάντα ήταν ζωγράφος. Καθώς η ζωή της πρώτης φτάνει στο τέλος της αρχίζουν να βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια κάποια γεγονότα από το παρελθόν – γεγονότα που ίσως να ήταν καλύτερα αν έμεναν καταχωνιασμένα στα σκοτεινά σεντούκια της ιστορίας. Τα γεγονότα αυτά όμως ήταν ακριβώς εκείνα που καθόρισαν τις ζωές κάποιων από τους ήρωές μας.
     «Οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους μοιάζουν με πυκνά δάση», διαβάζουμε κάπου. Λοιπόν, όσο κι αν προσπαθούσε κανείς, δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο τρόπο για να περιγράψει τη σχέση ανάμεσα στην Έλσα και τον Μάρτι. Οι δυο τους κρύβουν ένα και μόνο, αλλά πολύ σημαντικό μυστικό, καταχωνιασμένο θα έλεγε κανείς σε μια κρύπτη, σ’ ένα δάσος. Ένα μυστικό που χάρη στην επιμονή της Άννας θα βγει στο φως. Της Άννας που αρέσκεται να χώνει τη μύτη της παντού, που ενδιαφέρεται για όλους και για όλα, και στην οποία αρέσει να πηγαίνει βόλτες με τον παππού της με το τραμ, και να φτιάχνει μαζί του τις ιστορίες των άλλων ανθρώπων. «Οφείλεις να λαμβάνεις υπόψη σου όλα τα στρώματα της πραγματικότητας. Τις σκιές, τη θλίψη, τη σοβαρότητα, και την ευτυχία μαζί. Και μην ξεχνάς τη σκληρότητα, την κωμωδία και τις κοινοτοπίες», της λέει αυτός.
     Εδώ έχουμε μια ιστορία αγάπης, που φλερτάρει ξανά και ξανά με της ζωής τις μεγάλες αλήθειες: «Η αγάπη είναι ο μοναδικός τρόπος για να φτιάξει κανείς ένα κόσμο αληθινό», αλλά «Η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει καθώς θα υφαίνουμε όνειρα φτιαγμένα απ’ του καθενός από εμάς τα υλικά», ακόμη και αν «Η αγάπη αρχίζει κατά τύχη».
     Η συγγραφέας φτιάχνει ένα ασυνήθιστο μύθο με πρωταγωνιστές κάποιους ασυνήθιστους, αλλά και συνηθισμένους ανθρώπους: ανθρώπους σκληρούς, αλλά και γενναιόδωρους, δυνατούς αλλά και νικημένους, ανθρώπους που προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια διέξοδο απ’ τα οδυνηρά αδιέξοδα που έριξε στο δρόμο τους η ζωή. Ποιος είναι ο δυνατός και ποιος ο αδύνατος κρίκος δεν έχει σημασία. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, ούτε κι αυτό μετρά. Αυτό που μετρά είναι το να αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτό που οφείλει να κάνει είναι να χαράζει τη δικιά του πορεία στη ζωή, ή όπως λέει, και η αφανής μα κυρίαρχη ηρωίδα, «να δημιουργεί τον εαυτό του ο ίδιος».
     Ένα βιβλίο που έχει πολλά να πει για την ανθρώπινη κατάσταση, κάτι το οποίο κάνει με άμεσο και καθόλου βαρετό τρόπο. Συστήνεται σε όλους τους φίλους της καλής, γυναικείας και μη, λογοτεχνίας.

Fuminori Nakamura – The Thief

Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος το The Thief είναι η ιστορία ενός κλέφτη – όχι οποιουδήποτε κλέφτη όμως, αλλά κάποιου με συνείδηση.
     Η δράση σ’ αυτό το βιβλίο αρχίζει σχεδόν αμέσως, καθώς παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή και αφηγητή μας να κλέβει το πορτοφόλι ενός πλούσιου άντρα στο σιδηροδρομικό σταθμό και λίγο αργότερα κάποιου όχι και τόσο πλούσιου στο τρένο. Είναι δεξιοτέχνης στην κλοπή, αν και τώρα τελευταία τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Εξακολουθεί να τηρεί τις συμβουλές του φίλου και μέντορά του Ισικάουα: Κλέβει μόνο τα μετρητά και επιστρέφει τα πορτοφόλια ταχυδρομικώς στα θύματά του, αλλά να, νιώθει κάτι μέσα του ν’ αλλάζει. Γίνεται όλο και πιο αφηρημένος: κλέβει πορτοφόλια χωρίς να θυμάται πώς και από ποιον, αλλά και πιο λυπημένος: νιώθει το κενό μέσα του να μεγαλώνει, μαζί με τη μοναξιά: «Είχα κτίσει έναν τοίχο ολόγυρά μου και ζούσα ξεγλιστρώντας μέσα από τις χαραμάδες και μπαίνοντας στα σκοτάδια της ζήσης», ομολογεί.
     Ο τοίχος αυτός λοιπόν αρχίζει σιγά-σιγά να γκρεμίζεται. Ίσως όμως να μην φταίει ο ίδιος γι’ αυτό που συμβαίνει, αλλά της σκληρής πραγματικότητας τα καθημερινά γεγονότα. Ο κατήφορος ξεκινά όταν ο Ισικάουα, ζητά τη βοήθειά του σε μια δουλειά, μια ένοπλη ληστεία που πηγαίνει καλά και στραβά την ίδια ώρα. Καλά για το αφεντικό τους, στραβά για τους ίδιους. Από εκείνη ακριβώς τη στιγμή έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή του και θέλοντας και μη ο αφηγητής αρχίζει ν’ αναλογίζεται τη ζωή του, το δρόμο που ο ίδιος διάλεξε, τα μονοπάτια που εκείνη ακολουθεί. Εντάξει, στο να κλέβει πορτοφόλια είναι καλός, αλλά εκτός από αυτό τι άλλο έχει να επιδείξει; Απολύτως τίποτα. Έτσι, θέλοντας και μη το μυαλό του επιστρέφει στο παρελθόν, σε μια παλιά αγαπημένη, τη Σαέκο, και με τη σκέψη διατρέχει το σήμερα, μοιάζει να ψάχνει να βρει κάτι από το οποίο να κρατηθεί. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό άραγε;
     Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα θα του τη δώσουν εντελώς τυχαία δυο κλεφτρόνια: μια μάνα και ο μικρός της γιος. Θα εντοπίσει τους δυο τους καθώς θα προσπαθούν ν’ αδειάσουν κάποια πράγματα από τα ράφια μιας υπεραγοράς στην τσάντα τους και θα τους σώσει από την απειρία τους. Από εκείνη τη μέρα, λες και η ζωή του θα αποκτήσει αξία, ή μάλλον χάρη σ’ αυτούς θα βρει κάποιο λόγο για να ζει. Νιώθει ότι στο πρόσωπο του μικρού συνάντησε μια νεώτερη εκδοχή του εαυτού του και αποφασίζει, θέλοντας και μη (μη, αρχικά), να τον θέσει υπό την προστασία του. Ξοδεύει λοιπόν όλο και περισσότερο χρόνο μαζί του, μαθαίνει την πικρή του ιστορία και προσπαθεί να τον σώσει από το ζοφερό του περιβάλλον, αλλά τον διδάσκει κιόλας κάποια από τα κόλπα του. Ο μικρός γίνεται λοιπόν, κατά κάποιο τρόπο, ο σωτήρας του, ξυπνά μέσα του μια ξεχασμένη στα μονοπάτια του χρόνου ανθρωπιά, και η μητέρα του, ο δαίμονάς του, αυτή που με τους άθλιους τρόπους της θα τον σπρώξει να κάνει την υπέρβαση, να γίνει αυτό που πάντα κατά βάθος ήταν: καλός.
     Μια καλογραμμένη νουβέλα, που όσο κι αν είναι ντυμένη με το χιτώνα της αστυνομικής λογοτεχνίας πιότερο θυμίζει ψυχολογικό δράμα, παρά θρίλερ.
     Κυκλοφορεί στις 20 Μαρτίου.

Βιβλιο-νέα

Το The Dark Tower, η σάγκα του Στίβεν Κινγκ που έχει φτάσει αισίως τους οκτώ τίτλους, θα γίνει τελικά ταινία. Το σχέδιο έμοιαζε να έχει ναυαγήσει λόγω των ενδοιασμών ενός στούντιο για να το γυρίσει, κάτι που τώρα έχει αναλάβει να κάνει ένα διαφορετικό στούντιο, με την προοπτική, αν όλα πάνε καλά, να γυριστεί και μια τηλεοπτική σειρά στη συνέχεια. Την ταινία θα σκηνοθετήσει ο Ρον Χάουαρντ και στο ρόλο του Πιστολέρο θα είναι, όπως όλα δείχνουν, ο Χαβιέρ Μπαρδέμ.

Στο Λόουελ της Μασαχουσέτης θα κάνει την πρεμιέρα του 55 ολόκληρα χρόνια μετά τη συγγραφή του το θεατρικό έργο του Τζακ Κέρουακ Beat Generation. Το έργο καταπιάνεται με τα γεγονότα μίας και μόνο μέρας στη ζωή του άλτερ έγκο του συγγραφέα, Τζακ Ντουλουόζ και είναι εμπνευσμένο από όλα όσα έχει ζήσει παρέα με τους Νιλ Κάσαντι και Άλεν Γκίνσμπεργκ.

Τη συνέχεια του βιβλίου American Psycho σκέφτεται να γράψει ο Μπρετ Ίστον Έλις, όπως αποκάλυψε σε μια ολονύχτια συνομιλία που είχε με τους "φίλους" του στο Τουίτερ. Ζήτησε μάλιστα και τις ιδέες τους για το μέλλον του αδίστακτου ήρωά του, αν και -όπως τόνισε- αν τύχει και τις υιοθετήσει θα τις πλασάρει σαν δικές του.

Ο Σάλμαν Ρούσντι αυτή την εβδομάδα, τουλάχιστον, δεν φοβάται τους ισλαμιστές που απειλούσαν να τον σκοτώσουν αν εμφανιζόταν στο λογοτεχνικό φεστιβάλ του Τζαϊπούρ στην Ινδία, γι' αυτό και αποφάσισε να επισκεφθεί τη χώρα. Θα μεταβεί στο Νέο Δελχί όπου θα συμμετάσχει σε μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα τους Στίχους της Ελευθερίας.

Μια έκδοση θεσμός για τους βρετανούς φτάνει στο τέλος της μετά από δυόμιση σχεδόν αιώνες ζωής. Πρόκειται για την εγκυκλοπαίδεια Britannica, η οποία όπως ανακοινώθηκε αναστέλλει την έντυπη έκδοσή της, ώστε να επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές της στο διαδίκτυο.

Καθώς γράφαμε αυτή την "έκδοση" των Νέων, έφτασε στα χέρια μας η ανακοίνωση του ΕΚΕΜΕΛ, που υπογράφουν όλα τα μέλη του διοικητικού του συμβουλίου και σύμφωνα με την οποία το Κέντρο λαμβάνει τελευταίον ασπασμό. Φυσικά δεν αποκλείεται αύριο να βγει κάποιος από αυτούς και να πει ότι ποτέ δεν υπέγραψε αυτό το κείμενο. Ίδωμεν...

Lisa Gardner – The 7th Month

Αυτή η ιστορία κυκλοφόρησε μόνο σε ηλεκτρονική μορφή και όπως διαβάζουμε είναι το πρώτο διήγημα που έχει γράψει η Λίσα Γκάρντνερ, της οποίας το τελευταίο μυθιστόρημα Catch Me, παρουσίασα μόλις πρόσφατα.
     «Ο έβδομος μήνας» βγήκε στα ηλεκτρονικά ράφια λίγο προτού κυκλοφορήσει το τελευταίο και όπως αφήνει να εννοηθεί και ο τίτλος, η συνήθης ηρωίδα της συγγραφέως, η ντετέκτιβ D.D. Warren, βρίσκεται στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της. Και όντας σ’ αυτή την κατάσταση βράζει στα ζουμιά της. Στην Ντι.Ντι. αρέσει η κίνηση, η δράση, το να κυνηγάει και να συλλαμβάνει δολοφόνους και τώρα που, θέλοντας και μη, είναι αναγκασμένη να μένει νύχτα μέρα κολλημένη σ’ ένα γραφείο, σε μια καρέκλα, στον αστυνομικό σταθμό της Βοστώνης, δεν ξέρει τι να κάνει. Και είναι και οι σκέψεις που δεν την αφήνουν στιγμή να ησυχάσει. Η Ντι.Ντι. σε ό,τι έχει να κάνει με τον κίνδυνο, με το έγκλημα, τα καταφέρνει μια χαρά, αλλά όταν πέφτει στο τραπέζι το θέμα της οικογενειακής ζωής, της σταθερότητας, της αποκατάστασης, τότε νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Ο Άλεξ, ο πατέρας του αγέννητου παιδιού της, ο υπέροχος αυτός άντρας που ποτέ δεν την πιέζει για κάτι, που την αφήνει να ζει τη ζωή όπως τη θέλει, και που την καταλαβαίνει απόλυτα, της ζήτησε να μετακομίσει στο σπίτι του. Και της είπε ότι θέλει την απάντησή της σήμερα. Τι να κάνει άραγε; Τι να κάνει;
     Από τις σκέψεις κι από το δίλημμά της τη σώζει προσωρινά ο Ντόνι Μπίλγκερ, ένας παραγωγός κινηματογράφου, που καταφθάνει στο σταθμό ζητώντας να προσλάβει ένα ντετέκτιβ σαν σύμβουλο για τα γυρίσματα μιας ταινίας. Τα λεφτά που προσφέρει είναι πολλά και η Ντι.Ντι. αποφασίζει να πάρει εκείνη τη δουλειά, μετά από τη συγκατάθεση του αφεντικού της φυσικά, αφού έχει ήδη αρχίσει να σκέφτεται το μέλλον του παιδιού της. Όπως θα της πει ο Ντόνι, την χρειάζονται επειγόντως, το ίδιο κιόλας βράδυ, αφού ο προηγούμενος σύμβουλος, ένας συνταξιούχος αστυνομικός, έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης.
     Όταν τελικά καταφθάνει η Ντι.Ντι. στο μέρος όπου θα γίνουν τα γυρίσματα, ένα νεκροταφείο, η νύχτα έχει πέσει πια για τα καλά και το κρύο είναι έντονο. Τα πράγματα όμως δεν θα εξελιχθούν ακριβώς όπως τα περιμένει καθώς εκεί που περίμενε να ξοδέψει μια σχετικά ήσυχη και καλοπληρωμένη βραδιά, θα βρει τον εαυτό της στον επίκεντρο ενός κυκλώνα που θα περιλαμβάνει: επίδοξους ηθοποιούς, ψυχρούς δολοφόνους, ρώσους μαφιόζους, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και τα λοιπά τραγικά. Όπως φαίνεται, όπου και να πάει αυτή τα προβλήματα την ακολουθούν. Αλλά, ποιος ξέρει; Ίσως απ’ αυτόν το μεγάλο μπελά, στον οποίο έχει τοποθετήσει τον εαυτό της, να προκύψει και κάτι το καλό.
     Μια καλογραμμένη ιστορία με μικρές ανατροπές και εκπλήξεις και ένθετο το εγχειρίδιο του καλού δολοφόνου. Διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα.

Βιβλιο-νέα

Κάπως πιο φτωχικά θα είναι από αυτή τη βδομάδα τα Νέα αφού δεν θα περιλαμβάνονται σ' αυτά εκείνα που αφορούν την αστυνομική λογοτεχνία, αφού δημιούργησα ένα ξεχωριστό μπλογκ σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο είδος. Αναμένετε το πρώτο Αστυνομικό Δελτίο σύντομα...

Μεγάλη επιτυχία σημειώνει το εργαστήρι συγγραφής για εφήβους που δημιούργησε ο καλός ιρλανδός παραμυθάς Ρόντι Ντόιλ (φώτο) στο Δουβλίνο. Εκεί μαζεύονται συχνά-πυκνά κάποια παιδιά τα οποία μαθαίνουν τόσο από τον Ντόιλ όσο κι από κάποιους συναδέλφους του τα μυστικά της γραφής, λαμβάνοντας ταυτόχρονα και πνευματική τροφή και ψυχαγωγία. Παρόμοιες προσπάθειες έχουν γίνει και στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και αλλού. Περισσότερα, μαζί με συνδέσμους, σ' αυτό το άρθρο από τον Γκάρντιαν.

Η ερωτική λογοτεχνία, ή πορνογραφία, αν προτιμάτε, φαίνεται να έχει πια για τα καλά απενοχοποιηθεί κυρίως λόγω των ηλεκτρονικών βιβλίων. Όχι μόνο αυτό όμως, αφού όπως όλα δείχνουν έχει γίνει και μόδα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι τα τρία βιβλία μιας βρετανής συγγραφέως, που ακούει στο όνομα El James έχουν γίνει μπεστ σέλερ στις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις, σκαρφαλώνοντας στις λίστες των New York Times και αναγκάζοντας ένα "σοβαρό" εκδότη να τα "θέσει" υπό την προστασία του, πληρώνοντας ένα αδιευκρίνιστο ποσό στη συγγραφέα, το οποίο όμως σύμφωνα με διάφορες πηγές ξεπερνά το ένα εκατομμύριο δολάρια. Όπως λένε κάποιες αναγνώστριες οι ηλεκτρονικές συσκευές ανάγνωσης τις έχουν "απελευθερώσει" από τον πουριτανισμό των άλλων. Τώρα τα βιβλία της κυρίας Τζέιμς, που μέχρι πρόσφατα κυκλοφορούσαν σε ελάχιστα έντυπα αντίτυπα, αναμένεται να πλημμυρίσουν την αγορά.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ η ιστοσελίδα Pottermore της Τζ.Κ. Ρόουλινγκ για τον μαγικό κόσμο του Χάρι Πότερ, ανοίγει τις πύλες της στο ευρύ κοινό τον ερχόμενο μήνα. Τα εγκαίνια της μη μπέτα εκδοχής καθυστέρησαν αρκετούς μήνες λόγω τεχνικών προβλημάτων. Η σελίδα θα περιλαμβάνει αρκετό ανέκδοτο υλικό από τα βιβλία, σύνδεσμους για να αγοράσει κανείς τις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις, παιχνίδια και τα λοιπά. Και όπως βλέπουμε θα είναι διαθέσιμη σε πέντε γλώσσες: Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.

Η μακρά λίστα για το βραβείο ξένης λογοτεχνίας της εφημερίδας The Independent

Σας δίνω πιο κάτω τη μακρά λίστα του βραβείου ξένης λογοτεχνίας της αγγλικής εφημερίδας The Independent. Η λίστα περιλαμβάνει δεκαπέντε τίτλους, από τους οποίους έχω διαβάσει τους τρεις: το 1Q84 του Μουρακάμι, το Scenes from Village Life του Άμος Οζ και το Please Look After Mom της κορεάτισας Kyung-sook Shin. Σε ποιο απ' αυτά θα έδινα το βραβείο; Στο τελευταίο, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Κάντε κλικ στους πιο πάνω τίτλους για να διαβάσετε τις σχετικές παρουσιάσεις. Η μικρή λίστα θα ανακοινωθεί στις 16 Απριλίου. Ακολουθεί ο πλήρης κατάλογος με τα υποψήφια βιβλία.

Aharon Appelfeld - Blooms of Darkness
Bernardo Atxaga - Seven Houses in France
Umberto Eco - The Prague Cemetery
Tristan Garcia - Hate: a romance
Judith Hermann - Alice
Diego Marani - New Finnish Grammar
Haruki Murakami - 1Q84, Books 1 and 2
Peter Nadas - Parallel Stories
Amos Oz - Scenes from Village Life
Matthias Politycki - Next World Novella
Steve Sem-Sandberg - The Emperor of Lies
Kyung-sook Shin - Please Look After Mother
Sjón - From the Mouth of the Whale
Dag Solstad - Professor Andersen's Night
Yan Lianke - Dream of Ding Village

Τα βραβεία των κριτικών βιβλίου στις ΗΠΑ

Ανακοινώθηκαν τις πρωινές ώρες σήμερα τα Εθνικά Βραβεία Κριτικών Βιβλίου των ΗΠΑ. Τα βιβλία που τιμήθηκαν κατά κατηγορία είναι:

Λογοτεχνία : Edith Pearlman - Binocular Vision

Δοκίμιο: Maya Jasanoff - Liberty’s Exiles: American Loyalists in the Revolutionary War

Αυτοβιογραφία: Mira Bartók - The Memory Palace: A Memoir

Κριτική: Geoff Dyer - Otherwise Known as the Human Condition: Selected Essays and Reviews

Βιογραφία: John Lewis Gaddis - George F. Kennan: An American Life

Ποίηση: Laura Kasischke - Space, in Chains

Η μακρά λίστα του βραβείου Orange

Ανακοινώθηκε σήμερα τις πρωινές ώρες η μακρά λίστα του βρετανικού λογοτεχνικού βραβείου Orange, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο αποκλειστικά σε γυναίκες συγγραφείς. Τα υποψήφια βιβλία είναι είκοσι και τα έχουν γράψει οκτώ βρετανές, εφτά αμερικανίδες, τρεις ιρλανδές, μια σουηδή και μια καναδή. Η μικρή λίστα θα ανακοινωθεί τον Απρίλιο, ενώ το βραβείο θα απονεμηθεί στις 30 Μαΐου.
Για περισσότερα στοιχεία σε ό,τι αφορά τα βιβλία και τις συγγραφείς επισκεφθείτε τη σχετική ιστοσελίδα.
Τα υποψήφια βιβλία είναι:

    Island of Wings - Karin Altenberg
    On the Floor - Aifric Campbell
    The Grief of Others - Leah Hager Cohen
    The Sealed Letter - Emma Donoghue
    Half Blood Blues - Esi Edugyan
    The Forgotten Waltz - Anne Enright
    The Flying Man - Roopa Farooki
    Lord of Misrule - Jaimy Gordon
    Painter of Silence - Georgina Harding
    Gillespie and I - Jane Harris
    The Translation of the Bones - Francesca Kay
    The Blue Book - A.L. Kennedy
    The Night Circus - Erin Morgenstern
    The Song of Achilles - Madeline Miller
    Foreign Bodies - Cynthia Ozick
    State of Wonder - Ann Patchett
    There but for the - Ali Smith
    The Pink Hotel - Anna Stothard
    Tides of War - Stella Tillyard
    The Submission - Amy Waldman 

Βιβλιο-νέα

Σαν να μη με έφταναν όλα τ' άλλα αποφάσισα να φτιάξω ένα νέο μπλογκ το οποίο θα καταπιάνεται αποκλειστικά και μόνο με την Αστυνομική Λογοτεχνία. Εκεί θα ανεβάζω τις νέες παρουσίασεις βιβλίων του είδους, τις οποίες στη συνέχεια θα μεταφέρω σιωπηλά και εδώ, ακριβώς όπως κάνω δηλαδή και με τη Γιαπωνέζικη Λογοτεχνία. Έχω ήδη αναρτήσει ογδόντα μία παρουσιάσεις, εκ των οποίων μόνο η τελευταία, αυτή για το The 7th Month είναι καινούρια. Σιγά σιγά θα ξεθάψω από το αρχείο και θα ανεβάσω και άλλα κείμενα που δεν υπάρχουν ακόμη εκεί, θ' αρχίσω να μεταδίδω Αστυνομικό Δελτίο και θα σας πληροφορώ και για τους νέους τίτλους του είδους λίγο προτού κυκλοφορήσουν στο εξωτερικό. Σε αντίθεση μ' αυτό εδώ το μπλογκ, εκεί θα αναρτώ ανακοινώσεις, έτσι όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μου τις αποστέλνουν στο lakisf@gmail.com Κλείνοντας να αναφέρω ότι έχω επιλέξει ένα "δυναμικό λουκ" για το συγκεκριμένο μπλογκ, που ίσως να με περιορίζει κάπως σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές του, αλλά το οποίο την ίδια ώρα δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να επιλέξει τον τρόπο που ο ίδιος θέλει να βλέπει τη σελίδα.

Έβρεξε βιβλία αυτό το Σαββατοκύριακο στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, έτσι δύο μέρες μετά την τελευταία έκδοση των Νέων, σήμερα θα κάνω αναφορά σε οκτώ ακόμη τίτλους που θα κυκλοφορήσουν στο μέλλον και σε ένα που βγήκε ήδη στα ράφια, ο οποίος όμως μόλις προχθές μου αποστάληκε. Αρχή θα κάνω με τον τελευταίο:

Jonathan Kellerman - Victims. Κυκλοφόρησε στις 28 Φεβρουαρίου.
Kim White - The White Oak. Κυκλοφορεί στις 9 Απριλίου.
Patrick McGuinness - The Last Hundred Days. Κυκλοφορεί στις 22 Μαΐου.
Steve Berry - The Columbus Affair. Κυκλοφορεί στις 15 Μαΐου.
Mark Frost - The Paladin Prophesy. Κυκλοφορεί στις 25 Σεπτεμβρίου.
Kate Klimo - Dragon Keepers #5: The Dragon in the Sea. Κυκλοφορεί στις 22 Μαΐου.
Peter Leonard - All He Saw Was the Girl. Ένα ακόμη μυθιστόρημα από το γιο του Έλμορ Λέοναρντ. Κυκλοφορεί στις 5 Ιουνίου. Χαρτόδετη έκδοση. Η πανόδετη βγήκε ήδη.
James Runcie - Sidney Chambers and the Shadow of Death. Κυκλοφορεί την Πρωτομαγιά.
Conor Fitzgerald - The Namesake. Κυκλοφορεί στις 12 Ιουνίου.

Να αναφέρω ότι οι πιο πάνω ημερομηνίες αφορούν την αμερικανική αγορά.

Μια και αναφέρομαι στις νέες εκδόσεις βιβλίων να σημειώσω ότι στις 8 Μαΐου κυκλοφορεί το νέο και πολυαναμενόμενο μυθιστόρημα της βραβευμένης συγγραφέως Τόνι Μόρισον με τίτλο Home, ενώ δύο εβδομάδες περίπου πιο πριν ο Τζόναθαν Φράντζεν θα βγάλει στα ράφια μια συλλογή με δοκίμια που θα τιτλοφορείται Farther Away.

Το The Day of the Triffids, ένα από τα πλέον επιτυχημένα μελλοντολογικά ή μάλλον καταστροφολογικά βιβλία όλων των εποχών αποφάσισε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Σαμ Ράιμι. Όχι όμως από την καρέκλα του σκηνοθέτη, αλλά αυτήν του παραγωγού. Λεπτομέρειες για την ταινία δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές.

Ο Τζόναθαν Κέλλερμαν, τον οποίο αναφέρουμε και πιο πάνω, είδε ένα από τα βιβλία του το Silent Partner (φώτο) να διασκευάζεται σε κόμικ, ακολουθώντας το παράδειγμα του "ανύπαρκτου" συγγραφέα Richard Castle. Το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο στα... ξένα.

Βιβλιο-νέα

Ας αρχίσουμε με τις νέες αφίξεις βιβλίων στον ηλεκτρονικό μας αναγνώστη:

Facing the Hunchback of Notre Dame – L.L. Samson. Παιδικό και απολαυστικό. Κυκλοφορεί την 1η Μαΐου.
The Lair – Norman Manea. Κυκλοφορεί στις 24 Απριλίου.
In The Shadow of the Banyan – Vaddey Ratner. Κυκλοφορεί στις 31 Ιουλίου.
The Best Horror of the Year – Ellen Datlow (editor). Ιστορίες από τον Στίβεν Κινγκ και άλλους πρωτομάστορες του τρόμου. Κυκλοφορεί στις 8 Μαΐου.
The Great Peace – Ryan George Kittleman. Κυκλοφορεί την 1η Μαΐου.
My Name on His Tongue – Laila Halaby. Ποίηση. Κυκλοφορεί στις 7 Μαΐου.

Ανακοινώθηκε εφτά σχεδόν μήνες πριν την κυκλοφορία του ο τίτλος του νέου βιβλίου του ανύπαρκτου συγγραφέα Richard Castle. Το Frozen Heat θα βγει στα ράφια στις 25 Σεπτεμβρίου και φυσικά σ’ αυτό θα πρωταγωνιστεί η Νίκκι Χιτ, παρέα με το alter ego της μυθοπλαστικής μορφής του άγνωστου συγγραφέα, συγγραφέα και δημοσιογράφο, Τζέιμσον Ρουκ.

Η Τζάκι Κόλλινς αποφάσισε και αυτή να δοκιμάσει τη συνταγή της αυτοέκδοσης ηλεκτρονικού βιβλίου. Έτσι κάθισε και έγραψε ξανά από την αρχή το μπεστ-σέλερ της με τίτλο «Η Σκύλα»  (The Bitch), το οποίο θα κυκλοφορήσει σε ebook αυτό το μήνα.

Rogues and Romance. Αυτός είναι ο τίτλος ενός νέου ηλεκτρονικού παιχνιδιού του Facebook, που θα κυκλοφορήσει στη beta εκδοχή του μέσα στο Μάρτη. Γιατί το αναφέρω εδώ; Μα επειδή βασίζεται στα βιβλία της Τζέιν Όστεν. Μου αρέσει όταν κάποιοι παίρνουν πρωτοβουλίες σαν κι αυτή, μεταφέροντας δηλαδή με έμμεσο έστω τρόπο τη λογοτεχνία του 19ου αιώνα στον 21ο.

Δύο μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί, ο Penguin και ο Economist, αποφάσισαν να συνεργαστούν στον τομέα του ηλεκτρονικού βιβλίου. Έτσι θα κυκλοφορήσουν μια σειρά από τίτλους που θα καταπιάνονται με θέματα της επικαιρότητας.

Η κληρονομιά της Άγκαθα Κρίστη, όχι μόνο στον πολιτισμό, αλλά και στην οικονομία καλά κρατεί. Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα μια αμερικανική εταιρεία έχει αγοράσει το 64% των μετοχών του Estate, όπως το αποκαλούν οι αγγλοσάξονες της μεγάλης κυρίας της αστυνομικής λογοτεχνίας. Έτσι τώρα θα έχουν τον πρώτο λόγο όχι μόνο σε ό,τι αφορά την κυκλοφορία των βιβλίων της, αλλά και τις παραγωγές ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, θεατρικών μεταφορών κτλ. Αιώνια κληρονομιά.

Roddy Doyle – A Greyhound of a Girl

Απολαυστικότατο. Ο Ρόντι Ντόιλ, ένας από τους αγαπημένους μου ιρλανδούς συγγραφείς, επιστρέφει μ’ ένα παιδικό βιβλίο, που ξεχειλίζει από το στοιχείο που με έκανε να αγαπήσω τα έργα του: το χιούμορ.
     Το A Greyhound of a Girl είναι μια ιστορία φαντασμάτων, αλλά φαντασμάτων καλών και πολύ πολύ αγαπητών.
     Βασική πρωταγωνίστρια εδώ είναι η Μαίρη Ο’ Χάρα, ένα κορίτσι δώδεκα χρονών, που αγαπά πολύ τη γιαγιά της Έμερ, και η οποία μισά το Νοσοκομείο της Ιερής Καρδιάς, όπου αυτή αργοπεθαίνει. Η Μαίρη, ωστόσο, δεν είναι μόνο γι’ αυτό λυπημένη. Είναι λυπημένη επίσης επειδή μόλις χθες η καλύτερή της φίλη, Άβα, μετακόμισε σε μια άλλη περιοχή του Δουβλίνου, όχι και πολύ μακριά, αλλά ούτε και αρκετά κοντά ώστε να μπορεί να τη βλέπει συχνά. Νιώθει ότι η καρδιά της έχει ραγίσει και όταν είναι έτσι φυσικά και θα έχει τα μούτρα της κατεβασμένα και φυσικά και δεν θα έχει κέφι για πολλά πολλά. Αλλά, ό,τι κι αν λένε οι άλλοι δεν είναι ούτε ξεροκέφαλη, ούτε αναιδής, απλά λέει πάντα την αλήθεια. Κι η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν θέλει να μιλά με κανένα. Έλα όμως που τούτη τη μέρα, θα γνωρίσει στο δρόμο, καθώς θα επιστρέφει στο σπίτι, μια παράξενη νέα ή και γριά -δεν μπορεί στα σίγουρα να πει- γυναίκα, που κατά κάποιο τρόπο θα καταφέρει και την κάνει για λίγο να ανοιχτεί και να ξεχαστεί. «Η Μαίρη δεν την ήξερε – αλλά την ήξερε», διαβάζουμε. Και όντως έτσι έχουν τα πράγματα, αφού αυτή η γυναίκα δεν είναι άλλη από την προγιαγιά της, την Τάνσι, ή μάλλον το φάντασμά της, ένα φάντασμα που παραδόξως καθόλου δεν την τρομάζει. Το αντίθετο μάλιστα. Η Τάνσι, με τον παλιομοδίτικο τρόπο ομιλίας της και τα παλιομοδίτικα ρούχα της και μ’ εκείνο το πλατύ χαμόγελο, δεν καταφέρνει μόνο να την κάνει να νιώσει καλύτερα, αλλά μετατρέπεται μεμιάς στην καλύτερή της φίλη.
     Μα τι γυρεύει εκεί αυτό το φάντασμα; Γιατί εξακολουθεί να περιπλανιέται στη γη; Προφανώς έχει τους λόγους του, λόγους σοβαρούς, τους οποίους μαθαίνουμε ταυτόχρονα με τη Μαίρη. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει μπρος πίσω στο χρόνο περιγράφοντας τι συμβαίνει σήμερα, αλλά μιλώντας μας και για το μακρινό παρελθόν, τότε που η Τάνσι ήταν νέα, και τότε που έτσι στα ξαφνικά πέθανε, αφήνοντας πίσω της ορφανό ένα τρίχρονο κορίτσι. Η ανησυχία, αυτή ήταν που την κράτησε στη γη. Η ανησυχία για το τι θα συνέβαινε στο παιδί της, την Έμερ.
     Η Μαίρη μέσα από τις αφηγήσεις αυτής της φαινομενικά νέας αλλά πολύ γριάς προγιαγιάς της, αρχίζει σιγά σιγά ν’ ανακαλύπτει τον εαυτό της και να βρίσκει μέσα του μια γαλήνη, την οποία δεν γνώριζε ότι κατείχε. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα όταν στο παιχνίδι μπαίνει και η μαμά της, η Σκάρλετ, που σαν τελευταία χάρη στην ετοιμοθάνατη μάνα της, αποφασίζει μια νυχτιά να τις πάει όλες μαζί μια εκδρομή. Θα επισκεφτούν λοιπόν τα μονοπάτια του χθες, θα θυμηθούν, θα δακρύσουν και θα γελάσουν και θα συμβιβαστούν τόσο με το παρελθόν όσο και με το μέλλον που όπου να ’ναι ξημερώνει.
     Μια καλογραμμένη ιστορία που χαρίζει πολλά χαμόγελα στον αναγνώστη, μιλώντας του απλά και μόνο για τις γυναίκες τεσσάρων γενεών, τους μικρούς τους φόβους και τις μεγάλες αλήθειες τους.
     Οι εκδότες το συστήνουν για παιδιά ηλικίας δέκα ετών και πάνω. Προσωπικά πιστεύω ότι όσο και να αρέσει στα παιδιά, άλλο τόσο θα αρέσει και στους ενήλικες. Διαβάστε το.