Αγορά από το Book Depository
Σαν μια παραβολή για το τι συμβαίνει σήμερα στην ισραηλινή κοινωνία χαρακτηρίζει ο διεθνής τύπος αυτό το βιβλίο.
Οι «Σκηνές από τη ζωή στο χωριό» δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν διηγήματα, αλλά ούτε ακριβώς σαν μυθιστόρημα. Ο δόκιμος όρος είναι σπονδυλωτό μυθιστόρημα, αλλά εγώ θα έλεγα ότι εδώ απλά έχουμε αποκόμματα ζωής.
Τα γεγονότα που περιγράφει μ’ ένα σχεδόν νωχελικό τρόπο ο Οζ, διαδραματίζονται στο ανύπαρκτο χωριό Τελ Ιλάν, όπου τώρα τελευταία συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Ένας συνταξιούχος δικηγόρος ζει σ’ ένα σπίτι με την ενενηντάχρονη κατάκοιτη μητέρα του, τρία χρόνια μετά που τον έχει εγκαταλείψει η γυναίκα του, ξοδεύοντας απλά το χρόνο του στο τίποτα. Η ζωή τους είναι μια συνεχής επανάληψη, μέχρι που καταφθάνει ένας άγνωστος άντρας, που υποστηρίζει ότι είναι συγγενής τους και ανατρέπει τις ισορροπίες. Μια γυναίκα, αμέσως μετά, νιώθει μεγάλη απογοήτευση όταν δεν καταφθάνει με το λεωφορείο ο αγαπημένος της ανιψιός, τον οποίο περίμενε πώς και πώς. Έχοντάς τα ολίγον χαμένα κάνει κάτι κουφό, το οποίο για κείνη όμως είναι το μοναδικό σωστό. Ένα άλλο σπίτι περνά τη δική του μικρή κρίση καθώς εδώ και μέρες ένας από τους τρεις κατοίκους του, ένας απόστρατος αξιωματικός, ακούει κάθε βράδυ κάποιον να σκάβει από κάτω. Οι υποψίες του πέφτουν πάνω στον Άβελ, ένα νεαρό άραβα φοιτητή και επίδοξο συγγραφέα, που ζει σε μια παράγκα στον κήπο, αλλά η κόρη του Ρέιτσελ, σκέφτεται ότι του έχει σαλέψει. Έλα όμως που και ο Άβελ ακούει τον ίδιο θόρυβο! Ο γηραιός άντρας, παρά το παρελθόν του, φαίνεται να κατανοεί τους λόγους που δεν συμπαθούν τους ισραηλινούς οι άραβες και σκέφτεται ότι μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί το μόνο συναίσθημα που πραγματικά παραμένει είναι η μελαγχολία. Λίγο πιο κάτω ένας κτηματομεσίτης ετοιμάζεται να κλείσει τη συμφωνία της ζωής του, αλλά αντί αυτό να του χαρίσει τη μεγαλύτερη χαρά, τον βάζει σε σκέψεις και τον οδηγεί σε μια περιπλάνηση στους έρημους δρόμους του χωριού, στην ανακάλυψη ενός μυστηριώδους δέματος και σε μια ζεστή γυναικεία αγκαλιά. Στους δρόμους βγάζει και το δήμαρχο του χωριού ένα αναπάντεχο γεγονός: η εξαφάνιση της γυναίκας του. Περιπλανιέται από δω κι από κει παρέα με τις σκέψεις του και ένα σκύλο. Για ένα ανεκπλήρωτο έρωτα μας μιλά η επόμενη ιστορία. Ένας δεκαεφτάχρονος νέος είναι ερωτευμένος με την ταχυδρόμο του χωριού. Για μια στιγμή έρχονται κοντά ο ένας στον άλλο, με αναπάντεχα αποτελέσματα. Η τελευταία ιστορία περιγράφει την τακτική συνάντηση κάποιων γνωστών σε ένα σπίτι, όπου ξοδεύουν το χρόνο τους τραγουδώντας, αλλά και συζητώντας για την πολιτική. Η αφηγήτρια, που δεν τους αντέχει πια, δραπετεύει διακριτικά από το σαλόνι και πηγαίνει στο μεγάλο υπνοδωμάτιο, όπου κρύβεται κάτω από το κρεβάτι, θέλοντας να νιώσει ότι είναι σε κάποιο άλλο τόπο, σε κάποιο άλλο χρόνο. Η εικόνα που παρουσιάζει είναι ζοφερή, όπως το παρελθόν.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε κάπως αυτά τα κείμενα, θα λέγαμε απλά ότι εδώ έχουμε ιστορίες ανθρώπων. Ανθρώπων αδύναμων και λίγο πιο δυνατών, αισιόδοξων και λυπημένων, γεμάτων ανασφάλειες και αμφιβολίες για τον κόσμο που έρχεται, κι ερωτήματα γι’ αυτόν που πεθαίνει. Ο συγγραφέας μας παραδίδει μια μικροκοινωνία, όπου όλα μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή και παραδόξως συμβαίνουν. Ακριβώς όπως και στην πραγματική ζωή.
Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Οζ που διαβάζω έτσι δεν μπορώ να πω κατά πόσο είναι το καλύτερό του ή όχι. Εκείνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι είναι εξαιρετικά γραμμένο, πολλές φορές γίνεται λυρικό, και έχει να προσφέρει πολλά στον αναγνώστη. Συστήνεται.
No comments:
Post a Comment