Monday, October 24, 2011

Alessandro Baricco – Without Blood

Αγορά από το Book Depository

Ο Μπαρίκο έχει μια μοναδική ικανότητα να μαγεύει τους αναγνώστες με τις ιστορίες του. Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο βιβλίο του με βρίσκει μια νέα έκπληξη. Και πάντα είναι ευχάριστη.
     Σ’ αυτή τη νουβέλα βασική πρωταγωνίστρια είναι η Νίνα. Στην αρχή της ιστορίας τη συναντάμε να κρύβεται σε μια αγροικία στην εξοχή με την οικογένειά της, σε μια ανώνυμη χώρα, στη διάρκεια ενός ακαθόριστου εμφυλίου πολέμου, που όμως θυμίζει τον ισπανικό.
     Ο πατέρας της, Μανουέλ Ρόκα, δεν ανήκει στην πλευρά των νικητών, και μάλλον έχει πολλούς εχθρούς, γι’ αυτό και αναγκάζονται και ζουν σαν κυνηγημένοι. Ωστόσο, όσο και να το θέλουν δεν μπορούν να ξεφύγουν από το παρελθόν, έτσι μια μέρα καταφθάνουν στο καταφύγιό τους μερικοί άντρες, με επικεφαλής κάποιον ονόματι Σαλίνας και αρχίζουν να τους ρίχνουν στο ψαχνό. Στη διάρκεια της μάχης ο Μανουέλ και ο γιος του σκοτώνονται, αλλά η μικρή Νίνα, που ήταν κρυμμένη σε μια καταπακτή, λες από θαύμα σώζεται. Και μετά…
     Και μετά τα χρόνια γοργά κυλούν, και σαν φτάνει ο καιρός η Νίνα, μεγάλη πια και ατρόμητη, ξεκινά ένα μακρύ αγώνα με σκοπό την εκδίκηση. Και τότε οι κυνηγοί γίνονται κυνηγημένοι.
     Φυσικά, όπως θα περίμενε κανείς, σε μια ιστορία του Μπαρίκο τίποτα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνεται, και έτσι, εδώ ο συγγραφέας μοιάζει να μας λέει ότι όντως όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις, χωρίς αναγκαία η μια να ακυρώνει την άλλη. Στο τέλος της ημέρας εκείνα που μετρούν πάνω απ’ όλα είναι τα γεγονότα. Αυτά γράφουν την ιστορία, αυτά χαρακώνουν τις ψυχές. Αυτά χαράκωσαν και την ψυχή της Νίνας λοιπόν, αλλά δεν την παραμόρφωσαν, αφού δεν μοιάζει ούτε και για μια στιγμή διατεθειμένη να κάνει μεγαλύτερο κακό απ’ αυτά που έπαθε, ενώ κάποτε, φαινομενικά αλλά όχι στ’ αλήθεια στα ξαφνικά, φτάνει και στο σημείο να δει καθαρά τις αλήθειες των άλλων – εκείνων που τόσο πολύ την πλήγωσαν. Εξάλλου, όπως διαβάζουμε και στο κείμενο: «Δεν μπορείς να ονειρεύεσαι ένα καλύτερο κόσμο και να πιστεύεις ότι θα σου δοθεί, απλά και μόνο επειδή τον επιθύμησες». Ο κόσμος είναι αυτός που είναι, το παρελθόν δεν αλλάζει, αλλά τουλάχιστον αξίζει ν’ αγωνίζεται κανείς για να κάνει το σήμερα λίγο πιο ανθρώπινο.
     Μια καλογραμμένη νουβέλα για τα μεγάλα των ανθρώπων λάθη και τα ατελείωτα πάθη.

No comments: