Πρώτη φορά συνάντησα σε τυπωμένο βιβλίο τόσα λάθη. Το περιβόητο «Νησί» της Βικτώριας Χίσλοπ θα έπρεπε να έχει δύο επιμελητές σε ό,τι αφορά την αγγλική του έκδοση: έναν για να εντοπίζει τα γενικά λάθη κι έναν για να διορθώνει εκείνα στα ελληνικά. Όσο κι αν μας αρέσει όταν κάποιοι ξένοι συγγραφείς ασχολούνται με την Ελλάδα, οφείλουμε να τους υποδεικνύουμε τα λάθη τους, για να γίνουν κι αυτοί καλύτεροι, αλλά και για να απολαμβάνουμε κι εμείς οι ίδιοι περισσότερο τα βιβλία τους. Συνήθως όταν διαβάζω ένα βιβλίο «τσακίζω» διάφορες σελίδες και τις μουντζουρώνω όταν εντοπίζω κάποιες ατάκες που μου αρέσουν. Σ’ αυτό το έκανα μόνο και μόνο για να σημειώσω τα λάθη. Και πάμε: Α) Σε ολόκληρο το βιβλίο ένας από τους βασικούς ήρωες είναι ο Γεωργίου. Το Γεωργίου αναφέρεται σαν όνομα και όχι σαν επίθετο, αφού το τελευταίο είναι Πετράκης. Β) Διαβάζοντας το κείμενο μαθαίνουμε ότι η Αγία Ελένη και ο Άγιος Κωνσταντίνος ήταν ανδρόγυνο. Γ) Με τη λήξη του πολέμου κάποιοι αντάρτες στην Κρήτη περπάτησαν εκατοντάδες μίλια για να βρεθούν με τις οικογένειές τους. Το μήκος της Κρήτης είναι μόλις 160 μίλια και κάτι. Δ) Μια μάνα στέλνει γράμμα στις κόρες της λίγο πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος το οποίο κλείνει με φιλιά… της εποχής του ίντερνετ – δηλαδή ΧΧΧ. Ε) Κάπου διαβάζουμε: «Πρέπει να μείνεις εδώ», της είπε αποφασιστικά. «Γύρνα στο σπίτι και τελείωσε το γεύμα σου». Ε; Ζ) Αντιγράφω από τη σελίδα 181: «Ένα πρωινό του επόμενου καλοκαιριού, ο Λιδάκης είχε το ραδιόφωνο και έπαιζε στο μπαρ…», όταν άκουσε το εξής: «Σήμερα, 8 Μαΐου 1945, οι Γερμανοί παρέδωσαν τα όπλα…» Χάσαμε τις εποχές. Η) Σελίδα 204: «Η οικογένεια των Βανδουλάκηδων γνώριζε ότι η μητέρα της Άννας είχε πεθάνει λίγα χρόνια πριν…» Είχε πεθάνει μόλις τον προηγούμενο χρόνο. Θ) Σε πολλές περιπτώσεις η Παναγία αναφέρεται σαν η Αγία Μαρία, αφού προφανώς η συγγραφέας δε ρώτησε και δεν έμαθε. Ι) Εσείς γνωρίζετε κάποιο άνεμο με το όνομα ΣΟΚΟΡΟΣ; Κ) Σελίδα 446: I want to go to Athens or Thessalonika… No comment! Λανθασμένα αναφέρονται επίσης τα ονόματα διάφορων φαγητών, ενώ κάπου η συγγραφέας συγχύζει τον ελληνικό καφέ με τον στιγμιαίο αφού μια από τις ηρωίδες της τον ανακατεύει στο φλιτζάνι, προτού τον πιει και το ξαναγεμίσει… Αρκετά; Πάντως ο μεταφραστής του βιβλίου στα ελληνικά πρέπει να το καταδιασκέδασε.
Παρόλ’ αυτά το «Νησί» είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, ή όπως το θέτει ο Observer: «Επιτέλους – ένα βιβλίο παραλίας με καρδιά». Όπως είναι ήδη σε όλους τους αναγνώστες γνωστό η ιστορία του καταπιάνεται με την αποικία των λεπρών στη Σπιναλόγκα της Κρήτης. Εκεί όπου φθάνει κάποια μέρα η Ελένη, δασκάλα μέχρι πρότινος στο χωριό Πλάκα που βρίσκεται απέναντι, με τη συνοδεία ενός μαθητή της που είναι επίσης λεπρός. Μέσα από την αφήγηση της συγγραφέως ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο και κάνουμε μια βουτιά στις ψυχές κάποιων ανθρώπων που στη ζωή τους πολύ πόνεσαν. Στοχεύοντας στις ευαίσθητες χορδές των αναγνωστών η Χίσλοπ φτιάχνει μερικούς αξιομνημόνευτους ήρωες που ξεχωρίζουν τόσο για την καρτερικότητά τους όσο και για το περίσσευμα καλοσύνης που διαθέτουν. Τέτοιοι είναι ο Γεωργίου κι η γυναίκα του Ελένη, που θα πεθάνει στην αποικία, αλλά και η κόρη τους η Μαρία, που είναι πάντα πρόθυμη να θυσιαστεί για τους άλλους. Δε λείπουν όμως και οι αρνητικοί χαρακτήρες, όπως η ιδιότροπη και εγωίστρια Άννα, αδελφή της Μαρίας και ο μποέμ Μανώλης, μια πικρόχολη γυναίκα στην αποικία και ο περήφανος άρχοντας Βανδουλάκης. Αυτοί είναι ωστόσο εκείνοι οι οποίοι δίνουν κάποιο ιδιαίτερο χρώμα στην ιστορία.
Η περίληψη με λόγια απλά: Μια νέα γυναίκα πηγαίνει στην Πλάκα στην Κρήτη για να ανακαλύψει το παρελθόν της. Την ιστορία αναλαμβάνει να της αφηγηθεί η καλύτερη φίλη της θείας της, η Φωτεινή, που έζησε τα πάντα από κοντά.
Ένα πολύ συγκινητικό βιβλίο που θα έπρεπε να κυκλοφορεί με ένα κουτί χαρτομάντιλα σα δώρο…
4 comments:
Προσωπικά δεν μου άρεσε το βιβλίο. Ίσως δεν επισήμανα όλα τα λάθη που αναφέρετε αλλά ήταν ένα βιβλίο που δύσκολα το συστήνω σε άλλους. Βέβαια, συνήθως δεν ξετρελαίνομαι με τα βιβλία για τα οποία γίνετε μεγάλος ντόρος. όλοι κλάψανε, εγώ ως ευσυγκίνητο άτομο, δεν τα καταφέρω να δακρύσω. Περισσότερο έκλαψα στο "Μάτια μου" της Μαρίας ΤΖιρίτα πάρα σε αυτό.
Ήταν ένα βιβλίο που απλά ήθελα να τελειώσει. Δεν με ταξίδευσε εκεί στο μέρος που διαδραματίζονταν όλα τα γεγονότα.
Δε διαφωνώ και τόσο μαζί σας. Όσο για τα λάθη τα εντόπισα στην αγγλική έκδοση. Στην ελληνική σίγουρα έγινε σωστή δουλειά.
ενθουσιαστηκα με το βιβλίο,με εκανε να ζησω απο κοντα την οχι και τοσο γνωστη για μενα Σπιναλονγα
,να βιωσω το δραμα των λεπρων .Δεν σας κρυβω την απορια μου πως μια αγγλιδα συγγραφεας μπορεσε να ζωντανευσει τα ηθη και εθιμα της Κρητης και γενικα των Ελληνων.
Πρεπει να παραβλεψουμε τα λιγα λαθη που εκανε και να εστιασουμε στη αριστη ερμηνεια και γνωση της
ενθουσιαστηκα με το βιβλίο,με εκανε να ζησω απο κοντα την οχι και τοσο γνωστη για μενα Σπιναλονγα
,να βιωσω το δραμα των λεπρων .Δεν σας κρυβω την απορια μου πως μια αγγλιδα συγγραφεας μπορεσε να ζωντανευσει τα ηθη και εθιμα της Κρητης και γενικα των Ελληνων.
Πρεπει να παραβλεψουμε τα λιγα λαθη που εκανε και να εστιασουμε στη αριστη ερμηνεια και γνωση της
ελληνικης πραγματικοτητας
Ενώ το ιστόρημα κι η πλοκή του βιβλίου παρουσιάζουν κάποιο λογοτεχνικό ενδιαφέρον, το ύφος και το κλίμα γραφής του είναι άνευρα, στεγνά, επιδερμικά και αδιάφορα, αποτελούντα χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν ότι στοχεύει σε αναγνωστικό κοινό μετρίου έως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου η δε αναφορά του σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, ψυχικής απομονώσεως, στερήσεων, πόνου, ανθρώπινης σκληρότητας, κοινωνικής ταπεινώσεως και θανάτου που προκαλούνται από μια κάποτε φριχτή, ανίατη νόσο όπως η λέπρα αναδίδει θλίψη που δημιουργεί δυσφορία στον αναγνώστη και προβλήματα στην συνέχιση της αναγνώσεως του βιβλίου απ’ αυτόν.
Υπάρχουν, εν τούτοις, αρκετές ενστάσεις για την ορθότητα των «διορθώσεων» του κ. Λάκη Φουρούκλα, όπως ότι:
α) το μεν μήκος της Κρήτης σε ευθεία γραμμή μπορεί να είναι περίπου 160 μίλια η μορφολογία του εδάφους, η έλλειψη δρόμων προσβάσεως σε χωριά και περιοχές καθώς κι οι ορεινοί απρόσιτοι όγκοι του νησιού εκείνης της εποχής όντως απαιτούσαν την χρονοβόρα, κοπιαστική, κυκλοτερή κάλυψη εκατοντάδεων μιλίων με τα πόδια για να πάει κανείς από το ένα σημείο του νησιού στο άλλο.
β) Η γιαγιά μου έστελνε γράμματα στον παππού μου, λήγοντα σε Χ ως σημειολογική αποτύπωση, η οποία, λοιπόν, δεν αποτελεί δείγμα αποκλειστικώς Διαδικτυακής σημειολογίας, φιλιών.
γ) Που είναι το στοιχείο του παράδοξου στις φράσεις «Πρέπει να μείνεις εδώ», της είπε αποφασιστικά. «Γύρνα στο σπίτι και τελείωσε το γεύμα σου», της οποίες σημειώνει ως παράξενες ή άτοπες ο ως άνω σχολιαστής.
δ) Γιατί ο εν λόγω σχολιαστής αναφέρει ότι «χάσαμε τις εποχές» όταν αναφέρεται στο δελτίο ειδήσεων του ραδιοφώνου, που έλεγε, «Σήμερα, 8 Μαΐου 1945, οι Γερμανοί παρέδωσαν τα όπλα…» στην σελ. 181, ενώ, όντως, ο οριστικός αφοπλισμός των Γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων τα οποία είχαν συγκεντρωθεί στα Χανιά έγινε στις 23 Μαΐου του 1945 και απεχώρησαν της Κρήτης, η οποία είναι το τελευταίο τμήμα Ευρωπαϊκού εδάφους που απελευθερώθηκε απ΄ αυτούς, στις 12 Ιουνίου του 1945;
δ) Που είναι το λάθος στην φράση "I want to go to Athens or Thessalonica" στην σελ. 446;
και
ε) ο τίτλος «Παναγία» για την Παρθένο Μαρία υπάρχει μόνο στα Ελληνικά και όχι σ’ όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές γλώσσες και, ιδίως, στα Αγγλικά όπου αποδίδεται ως “The Most Blessed Holly Virgin Mary” ή «Holly Virgin Mary» και, επομένως, ποιο είναι το λάθος το οποίο φέρεται ότι διέπραξε η Αγγλίδα συγγραφέας κατά τον κ. Φουρούκλα;
Post a Comment