Μπελίκα Κουμπαρέλη - Αυτά να τα πεις αλλού

Όταν πρωτοπήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο σκέφτηκα: Ωχ ακόμη ένα του τύπου Νέα γυναίκα, μόνη, ψάχνει άντρα για να τον σφάξει ή κάτι παρόμοιο. Διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες, διατήρησα τις επιφυλάξεις μου, αλλά όσο προχωρούσα με την ανάγνωση άρχιζα σιγά σιγά να τις εγκαταλείπω, λίγο μετά τις 100 σελίδες με απορρόφησε η ιστορία, και στο τέλος τέλος έκλεισα το βιβλίο με ένα χαμόγελο στα χείλη και ικανοποίηση στην ψυχή.
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι η Κουμπαρέλη διηγείται μια σύγχρονη ιστορία που μας ταξιδεύει από την Αθήνα στο Παρίσι, κι από κει στην Πατμό, κι ακόμη πιο πέρα στη Λέρο. Είναι μια ιστορία που είτε θα την αγαπήσει κανείς είτε θα τον αφήσει αδιάφορο. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να καταταχθεί δίχως σκέψη στην κατηγορία της λεγόμενης γυναικείας λογοτεχνίας. Μιλάμε για κάτι περισσότερο από μια ερωτική ιστορία, για κάτι πολύ ανώτερο. Μιλάμε για μια ιστορία όπου η βάση είναι η ψυχή κι όχι το σώμα, όπου ο χαρακτήρας είναι η κυρίαρχη δύναμη. Μιλάμε για μια ιστορία όπου ο έρωτας είναι πτήση και πληγή, πτώση και γιατρειά. Για μια ιστορία όπου ο αληθινός ήρωας είναι εκείνος που παρουσιάζεται στη σκηνή τελευταίος - σαν από μηχανής θεός - για να σώσει όλους από τα λάθη και τα πάθη τους, για να τους δείξει ότι ζωή είναι η κάθε στιγμή, κι ότι όταν ο άνθρωπος έχει κουράγιο και καθαρό μυαλό μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε δυσκολία.
Το όνομα του ήρωα είναι Φραγκίσκος, και είμαστε της άποψης ότι δεν επιλέγηκε τυχαία αφού διαβάζοντας κανείς την ιστορία του, βλέποντας πως ζει και ενεργεί, αμέσως σχηματίζει στο μυαλό του την εικόνα του Φτωχούλη του Θεού. Ένας “φτωχούλης” της σύγχρονης εποχής λοιπόν: σοφός, χαμογελαστός, καλοσυνάτος, βγαλμένος σα μέσα από ένα παραμύθι. Και ηρωίδα, η Κάτια, μια γυναίκα που μόλις αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή της, μετά από ένα αποτυχημένο δεσμό, βρίσκει στο δρόμο της τον θείο Φραγκίσκο, τον οποίον πιστεύαν για χρόνια νεκρό. Και μέσω του Φραγκίσκου το μεγάλο ίσως έρωτα της ζωής της.
Το βιβλίο αυτό μας ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, μας μιλά για τον έρωτα και την απώλεια, για επιτυχίες και αποτυχίες, για το ότι αν ανοίξουμε την καρδιά μας στους άλλους ίσως να είναι πρόθυμοι να μας καταλάβουν και να μας βοηθήσουν, για το ότι κάθε τόσο πρέπει να αλλάζουμε πορεία στη ζωή μας. για το ότι ίσως, ναι, τελικά, τα πιο μικρά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή.
Αν θέλαμε να πούμε με μια λέξη τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την ιστορία αυτή, θα λέγαμε: η αισιοδοξία! Από τη στιγμή που εμφανίζεται ο Φραγκίσκος στο προσκήνιο, όλοι νιώθουν πως τα πάντα θα πάνε καλά στη ζωή της Κάτιας - που για χάρη του αλλάζει το όνομά της σε Βιργινία -, αλλά και όλων όσοι την περιτριγυρί-ζουν. Ο Φραγκίσκος γίνεται το νήμα που τους ενώνει, γίνεται ο δάσκαλος και εξομολογητής τους. Ποιος; ένας μέχρι προτίνος έγκλειστος στο Ψυχιατρείο Λέρου!
Παρά το απρόσμενο τέλος το βιβλίο αυτό αξίζει να διαβαστεί από όλους όσοι ασχολούνται με την ελληνική λογοτεχνία, εμπορική ή μη. Ο τίτλος του βιβλίου είναι μάλλον παραπλανητικός, αφού το μήνυμά του είναι: Άκου την ψυχή! Αλλά, γι’ αυτό, και για οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με το βιβλίο θα συνομιλήσουμε σύντομα με την ίδια τη Μπελίκα Κουμπαρέλη, οπόταν θα πάρουμε και όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Προς τα παρόν… καλή ανάγνωση!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από την Ωκεανίδα.

Από το Αρχείο