Αγορά από το Book Depository
Η περιπέτεια συνεχίζεται, όπως θα έλεγε και κάποιο τρέιλερ γι’ αυτό το βιβλίο – όπως λέει το τρέιλερ για την τηλεοπτική σειρά.
Η περιπέτεια λοιπόν συνεχίζεται και πρόκειται για μια περιπέτεια μεγάλη και μεγαλειώδη: με δράση και ανατροπές, λυρικές εξάρσεις, πλούσια φαντασία και πολλές πολλές λέξεις. Όπως επισημάναμε και στο Χορό των Δράκων, ο συγγραφέας αρέσκεται στο να γράφει πολύ. Το μόνο που αν συγκρίναμε τον παρόν τόμο με αυτό του Χορού, θα τον βρίσκαμε σχετικά μικρό, κι ανάλαφρο.
Όπως και νάχει, σ’ αυτό, το δεύτερο βιβλίο της σειράς, ακολουθούμε κάποιους από τους πολλούς πρωταγωνιστές στις περιπέτειές τους: την μοναδική Αρία, που με ταχύτητα χαμαιλέοντα μεταμορφώνεται και που χρησιμοποιεί την πονηριά της για να κάνει αυτό που η ίδια θέλει. Την Σάνσα, που υποφέρει όλο και πιο πολύ καθώς αντιλαμβάνεται πια για τα καλά ότι ο μεγαλύτερός της εχθρός αποδείχτηκε η μεγαλομανία της, αλλά και η αδυναμία της να δει τον βασιλιά πια Τζόφρι, γι’ αυτόν που πραγματικά ήταν. Τον ανεκδιήγητο Τύριον, που είναι ο μοναδικός που μας κάνει να γελάμε ξανά και ξανά, το τέρας της φύσης όπως το αποκαλούν, το οποίο όμως τέρας αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι αυτό μπορεί, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, να σκέφτεται και να λειτουργεί πού και πού ανθρώπινα. Τον Μπραν, που με τη βοήθεια κάποιων φίλων, των μοναδικών στ’ αλήθεια που του απομένουν, θ’ αρχίσει ν’ ανακαλύπτει σιγά σιγά ένα θαυμαστό και γεμάτο μυστήρια κόσμο. Τον Τζον, τον μπάσταρδο γιο του Νεντ Σταρκ, που βγαίνει σε μια περιπολία στα απέραντα τοπία του χειμώνα αναζητώντας τον χαμένο του θείο και ο οποίος αποκτά όλο και μεγαλύτερη αξία στα μάτια των συντρόφων του. Τον Στάννις, που στην προσπάθειά του να κατακτήσει την εξουσία θα ενώσει τις δυνάμεις του με την αδίστακτη Μελισσάντρι, την Κόκκινη Ιέρεια όπως την αποκαλούν. Την Κέιτλιν, που προσπαθεί να προσφέρει κάποιες ανάσες λογικής σκέψης σ’ ένα παράλογο κόσμο. Τον Θίον Γκρεϊτζόι και τα μεγαλειώδη του όνειρα. Και την κυνηγημένη Ντανέρις.
Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει με μαστοριά από τον ένα τόπο στον άλλο, πλέκοντας με δεξιοτεχνία περισσή τα πολλαπλά νήματα της ιστορίας. Πού και πού ρίχνει στο διάβα των ηρώων του κάποιους δευτερεύοντες χαρακτήρες, μόνο και μόνο για να τους ξεπαστρέψει στη συνέχεια, κάθε τόσο επιβάλλει στο αναγνωστικό μας πεδίο κάποιους άλλους, ξεχωριστούς με το δικό τους τρόπο ήρωες, όπως η δυναμική Μπριέν και ο βρωμύλος Ρικ, ενώ κάπου σπάει κιόλας πλάκα με κάποιους από τους βασικούς του πρωταγωνιστές: «Για τι είδους άντρα με πέρασες;» ρωτά ο Τύριον την αδελφή του Σερσέι. «Για ένα μικρό και διεστραμμένο», του απαντά εκείνη.
Φυσικά από το κείμενο δεν λείπουν οι ατάκες: «Το παρελθόν είναι σκόνη», «Υπήρξε ποτέ ένας πόλεμος στη διάρκεια του οποίου μοναχά η μια πλευρά μάτωσε;», «Ένας άνθρωπος συμφωνεί με το θεό ακριβώς όπως η σταγόνα της βροχής με την καταιγίδα», «Ο φόβος κόβει πιο βαθιά απ’ τα σπαθιά», «(την Κέιτλιν) Οι δοκιμασίες του αύριο την απασχολούσαν περισσότερο από τους θριάμβους του χθες».
Οι συνομωσίες σ’ αυτόν τον τόμο δίνουν και παίρνουν, εδώ δίνεται η μητέρα όλων των μαχών, καλοί και κακοί πεθαίνουν, η μαγεία παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο και ο καμβάς που έπλασε στο πρώτο βιβλίο ο συγγραφέας γίνεται όλο και πιο πλατύς, όλο και πιο μεγάλος. Και όλα δείχνουν -κι ας το γνωρίζουμε τώρα πια- ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Πολλές μάχες απομένουν να δοθούν, ιστορίες να ειπωθούν, γρίφοι να βρουν τις λύσεις τους. Αν είναι κάτι που κάνει ξεκάθαρο σ’ αυτό τον τόμο ο δημιουργός, όχι πώς είχαμε δηλαδή ποτέ καμιά αμφιβολία, είναι το ποιοι είναι οι αγαπημένοι του χαρακτήρες, αυτοί με τους οποίους θα πορευτεί δηλαδή μέχρι το τέλος: Η Αρία, η Ντανέρις, ο Τύριον και ο Τζον. Έχοντας ήδη διαβάσει τρεις από τους πέντε τόμους θα διακινδυνέψω μια πρόβλεψη: η Ντανέρις και ο Τζον παντρεύονται, παρά τους γραπτούς και άγραφους νόμους, και διοικούν το νέο ενωμένο πια βασίλειο, η Αρία γίνεται πολέμαρχος και ο Τύριον πέφτει νεκρός στο πεδίο της μάχης ή της καλοπέρασης (φαγητό-ποτό). Ναι, ξέρω, το παράκανα τούτη τη φορά.
Όπως και νάχει, η Σύγκρουση Βασιλέων είναι ένα ακόμη καλογραμμένο βιβλίο, που σίγουρα θα ικανοποιήσει τόσο τους οπαδούς της σειράς όσο και όλους τους φίλους της επικής φαντασίας. Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε.
Η περιπέτεια λοιπόν συνεχίζεται και πρόκειται για μια περιπέτεια μεγάλη και μεγαλειώδη: με δράση και ανατροπές, λυρικές εξάρσεις, πλούσια φαντασία και πολλές πολλές λέξεις. Όπως επισημάναμε και στο Χορό των Δράκων, ο συγγραφέας αρέσκεται στο να γράφει πολύ. Το μόνο που αν συγκρίναμε τον παρόν τόμο με αυτό του Χορού, θα τον βρίσκαμε σχετικά μικρό, κι ανάλαφρο.
Όπως και νάχει, σ’ αυτό, το δεύτερο βιβλίο της σειράς, ακολουθούμε κάποιους από τους πολλούς πρωταγωνιστές στις περιπέτειές τους: την μοναδική Αρία, που με ταχύτητα χαμαιλέοντα μεταμορφώνεται και που χρησιμοποιεί την πονηριά της για να κάνει αυτό που η ίδια θέλει. Την Σάνσα, που υποφέρει όλο και πιο πολύ καθώς αντιλαμβάνεται πια για τα καλά ότι ο μεγαλύτερός της εχθρός αποδείχτηκε η μεγαλομανία της, αλλά και η αδυναμία της να δει τον βασιλιά πια Τζόφρι, γι’ αυτόν που πραγματικά ήταν. Τον ανεκδιήγητο Τύριον, που είναι ο μοναδικός που μας κάνει να γελάμε ξανά και ξανά, το τέρας της φύσης όπως το αποκαλούν, το οποίο όμως τέρας αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι αυτό μπορεί, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, να σκέφτεται και να λειτουργεί πού και πού ανθρώπινα. Τον Μπραν, που με τη βοήθεια κάποιων φίλων, των μοναδικών στ’ αλήθεια που του απομένουν, θ’ αρχίσει ν’ ανακαλύπτει σιγά σιγά ένα θαυμαστό και γεμάτο μυστήρια κόσμο. Τον Τζον, τον μπάσταρδο γιο του Νεντ Σταρκ, που βγαίνει σε μια περιπολία στα απέραντα τοπία του χειμώνα αναζητώντας τον χαμένο του θείο και ο οποίος αποκτά όλο και μεγαλύτερη αξία στα μάτια των συντρόφων του. Τον Στάννις, που στην προσπάθειά του να κατακτήσει την εξουσία θα ενώσει τις δυνάμεις του με την αδίστακτη Μελισσάντρι, την Κόκκινη Ιέρεια όπως την αποκαλούν. Την Κέιτλιν, που προσπαθεί να προσφέρει κάποιες ανάσες λογικής σκέψης σ’ ένα παράλογο κόσμο. Τον Θίον Γκρεϊτζόι και τα μεγαλειώδη του όνειρα. Και την κυνηγημένη Ντανέρις.
Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει με μαστοριά από τον ένα τόπο στον άλλο, πλέκοντας με δεξιοτεχνία περισσή τα πολλαπλά νήματα της ιστορίας. Πού και πού ρίχνει στο διάβα των ηρώων του κάποιους δευτερεύοντες χαρακτήρες, μόνο και μόνο για να τους ξεπαστρέψει στη συνέχεια, κάθε τόσο επιβάλλει στο αναγνωστικό μας πεδίο κάποιους άλλους, ξεχωριστούς με το δικό τους τρόπο ήρωες, όπως η δυναμική Μπριέν και ο βρωμύλος Ρικ, ενώ κάπου σπάει κιόλας πλάκα με κάποιους από τους βασικούς του πρωταγωνιστές: «Για τι είδους άντρα με πέρασες;» ρωτά ο Τύριον την αδελφή του Σερσέι. «Για ένα μικρό και διεστραμμένο», του απαντά εκείνη.
Φυσικά από το κείμενο δεν λείπουν οι ατάκες: «Το παρελθόν είναι σκόνη», «Υπήρξε ποτέ ένας πόλεμος στη διάρκεια του οποίου μοναχά η μια πλευρά μάτωσε;», «Ένας άνθρωπος συμφωνεί με το θεό ακριβώς όπως η σταγόνα της βροχής με την καταιγίδα», «Ο φόβος κόβει πιο βαθιά απ’ τα σπαθιά», «(την Κέιτλιν) Οι δοκιμασίες του αύριο την απασχολούσαν περισσότερο από τους θριάμβους του χθες».
Οι συνομωσίες σ’ αυτόν τον τόμο δίνουν και παίρνουν, εδώ δίνεται η μητέρα όλων των μαχών, καλοί και κακοί πεθαίνουν, η μαγεία παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο και ο καμβάς που έπλασε στο πρώτο βιβλίο ο συγγραφέας γίνεται όλο και πιο πλατύς, όλο και πιο μεγάλος. Και όλα δείχνουν -κι ας το γνωρίζουμε τώρα πια- ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Πολλές μάχες απομένουν να δοθούν, ιστορίες να ειπωθούν, γρίφοι να βρουν τις λύσεις τους. Αν είναι κάτι που κάνει ξεκάθαρο σ’ αυτό τον τόμο ο δημιουργός, όχι πώς είχαμε δηλαδή ποτέ καμιά αμφιβολία, είναι το ποιοι είναι οι αγαπημένοι του χαρακτήρες, αυτοί με τους οποίους θα πορευτεί δηλαδή μέχρι το τέλος: Η Αρία, η Ντανέρις, ο Τύριον και ο Τζον. Έχοντας ήδη διαβάσει τρεις από τους πέντε τόμους θα διακινδυνέψω μια πρόβλεψη: η Ντανέρις και ο Τζον παντρεύονται, παρά τους γραπτούς και άγραφους νόμους, και διοικούν το νέο ενωμένο πια βασίλειο, η Αρία γίνεται πολέμαρχος και ο Τύριον πέφτει νεκρός στο πεδίο της μάχης ή της καλοπέρασης (φαγητό-ποτό). Ναι, ξέρω, το παράκανα τούτη τη φορά.
Όπως και νάχει, η Σύγκρουση Βασιλέων είναι ένα ακόμη καλογραμμένο βιβλίο, που σίγουρα θα ικανοποιήσει τόσο τους οπαδούς της σειράς όσο και όλους τους φίλους της επικής φαντασίας. Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε.
Διαβάστε επίσης:
2 comments:
πολύ καλό το βιβλίο..
εν ο Stannis που κάμνει συμμαχία με την Melisandre όχι ο Davos..ο Davos εν θέλει να την δεί!
Είδες τι κάνει η αϋπνία; :) Ευχαριστώ, το διόρθωσα.
Post a Comment