Τα γεγονότα που περιγράφονται εδώ διαδραματίζονται στη διάρκεια μίας μόλις νύχτας. Ένας φίλος από το παρελθόν επιστρέφει και οι γνωστοί του ετοιμάζονται να τον υποδεχτούν στο σπιτικό τους. Το μόνο που δεν είναι και τόσο ευπρόσδεκτος, αφού τα μέλη της οικογένειας έχουν κάποιες μεγάλες διαφορές μαζί του, οι οποίες καθιστούν τη συνάντηση γι’ αυτούς μία δοκιμασία.
Ο Αντρέας είναι ένας αχαΐρευτος άντρας, που έχει ωστόσο τον τρόπο του με τις γυναίκες. Καταφέρνει πάντα, με κάποιο τρόπο, να τις παίρνει με το μέρος του, χωρίς να σκέφτεται ούτε στιγμή τα προβλήματα που θα μπορούσε να δημιουργήσει. Ανάμεσα στις κατακτήσεις του ήταν και η Ζωή, η οικοδέσποινά του, κάτι που γνωρίζει ο άντρας της, ο Λυκούργος, ο οποίος όμως παρόλα αυτά δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα να υποδεχτεί τον πρώτο στο σπίτι τους. Ετοιμάζει μάλιστα προς τιμήν του ένα μεγάλο δείπνο, μια και τυγχάνει δεινός μάγειρας. Η Ζωή από την άλλη είναι, λίγο ή πολύ, στον κόσμο της: μια γυναίκα αγοραφοβική, που νοιάζεται μοναχά για τον εαυτούλη της και την εμφάνισή της και η οποία εδώ και χρόνια γράφει ένα βιβλίο, που μάλλον δεν θα τελειώσει ποτέ.
Καθώς ετοιμάζονται λοιπόν για τη μεγάλη βραδιά καταφθάνει στο σπίτι και η κόρη τους η Μάγια, η οποία έχει τη δική της ατζέντα, καθώς και η Αιμιλία, η επίσημη αγαπημένη του Λυκούργου, και η, κατά κάποιο τρόπο, γυναίκα για όλες τις δουλειές της Ζωής.
Μέσα από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις των πιο πάνω, αλλά και το ολοζώντανο παρόν του Αντρέα, θα ταξιδέψουμε στο χθες των πρωταγωνιστών, το γεμάτο μυστικά, τα οποία μόνο ένας απ’ αυτούς γνωρίζει στο σύνολό τους. Με εξαίρεση τον Λυκούργο, που είναι ο μόνος που μοιάζει να ξέρει που πατά και που πηγαίνει, οι υπόλοιποι φαίνονται να παραπαίουν ανάμεσα στις φοβίες και τις αναμνήσεις τους. Την παράσταση ωστόσο δεν την κλέβει αυτός, αλλά η Ζωή. Αυτή είναι στο επίκεντρο, κι ας αδυνατεί να κινήσει τα νήματα. Είναι μια γυναίκα ερωτευμένη με το πάθος, σκόρπια, μπερδεμένη, χαοτική, την οποία ενδιαφέρουν οι άλλοι μοναχά σαν εικόνες, ώστε να μπορεί να προβάλλει πάνω τους τα φαντάσματά της. Όπως διαβάζουμε κάπου, στις πρώτες σελίδες: «Είναι κάτι σαν ηθοποιός η Ζωή. Στη ζωή, όχι στη σκηνή», η οποία αντιμετωπίζει την αγάπη σαν κατόρθωμα.
Παρόλα τα κουσούρια της όμως διαθέτει χιούμορ που σκοτώνει («Αχ, αυτή η Αιμιλία, δεν είναι ούτε καν δήθεν, τρίθεν είναι», έλεγε) και επιμένει να λέει πάντα την αλήθεια – μια συνήθεια που θα της κοστίσει κάποτε ακριβά.
Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές μοιάζουν να περιστρέφονται γύρω από τον αστερισμό της. Όλοι αδύναμοι. Όλοι υποτακτικοί της. Αυτή ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού, αλλά δεν μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμά του. Έτσι, όταν κάποτε έρθει το τέλος, θα τη βρει απροετοίμαστη.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, σε μια καθισιά και χαρίζει στον αναγνώστη αρκετά χαμόγελα. Πολύ διαφορετικό από τα μεγάλα μυθιστορήματα του συγγραφέα, αλλά το ίδιο καλό με αυτά.
Διαβάστε επίσης:
Σκότωσε ό,τι αγαπάς
Οδός Θησέως
Μητέρα Στάχτη
Βίλα Κομπρέ
Μπαρ Φλωμπέρ
No comments:
Post a Comment