Ο Ράμπο, που πέθανε το 1965, ήταν φανατικός φίλος της λογοτεχνίας του Έντγκαρ Άλαν Πόε, γι’ αυτό και όταν άρχισε να γράφει τις δικές του ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει σα λογοτεχνικό ψευδώνυμο το όνομα του τελευταίου, όπως ακριβώς προφέρεται στα γιαπωνέζικα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χιράι Ταρό και θεωρείται ο προπάτορας της λογοτεχνίας μυστηρίου στη χώρα του.
Η παρούσα συλλογή, που περιλαμβάνει εννιά διηγήματα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1956 και δυστυχώς οι υπεύθυνοι του εκδοτικού οίκου δε φρόντισαν να την εμπλουτίσουν μ’ ένα νέο πρόλογο ή κάποιο μικρό έστω δοκίμιο. Όχι πώς η δουλειά του μεταφραστή, James B. Harris, κρίνεται ανεπαρκής αλλά, όπως και να το κάνουμε, οι αναγνώστες του 2011 απαιτούν κάτι καλύτερο από μια απλή ανατύπωση.
Με διαφορετικά θέματα καταπιάνονται αυτές οι ιστορίες και έτσι δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποια, αφού στο τέλος είναι όλα θέμα γούστου. Εκείνες ωστόσο που μας έμειναν πιο βαθιά αποτυπωμένες στο μυαλό είναι οι: The Human Chair με την οποία ανοίγει η συλλογή και The Traveler με την οποία κλείνει. Στην πρώτη παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός επιπλοποιού που ειδικεύεται στο να φτιάχνει πολυθρόνες πολυτελείας. Είναι τόσο ερωτευμένος με τη δουλειά του, που κάποια στιγμή αποφασίζει να… ενσωματώσει τον εαυτό του μέσα σε μια από αυτές. Αρχικά τη και τον μεταφέρουν σ’ ένα ξενοδοχείο, όπου επιδίδεται σε κλοπές, αλλά και σε αδιακρισίες εις βάρος των ανύποπτων γυναικών και μετά στο σπίτι μιας συγγραφέως την οποία ερωτεύεται με πάθος, ένα πάθος που επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις. Στη δεύτερη έχουμε μια τυχαία συνάντηση σ’ ένα τρένο. Ένας ταξιδιώτης γνωρίζει ένα ηλικιωμένο άντρα που του αφηγείται μια απίστευτη ιστορία. Του λέει πώς ο αδελφός του εξαφανίστηκε από προσώπου γης για να ζήσει με μια γυναίκα μέσα σ’ ένα πίνακα.
Ένας άντρας φυτοζωεί σε μια αγροικία, μετά τον τραυματισμό του στο μέτωπο της Μαντζουρίας, που του στοίχισε και τα τέσσερα άκρα του. Η γυναίκα του ζει ένα καθημερινό μαρτύριο μ’ αυτό το απομεινάρι άντρα, που πολλές φορές δε διστάζει να βασανίσει ανελέητα, και το οποίο στα μάτια της μοιάζει με μια κιτρινισμένη κάμπια. Αυτή είναι η ιστορία του The Caterpillar.
Το The Psychological Test καταπιάνεται με τα έργα και τις ημέρες ενός φοιτητή που σχεδιάζει το τέλειο έγκλημα. Σκοτώνει μια πλούσια χήρα και σίγουρος καθώς είναι για τις πνευματικές του ικανότητες, παραδίδει στην αστυνομία τα λεφτά που της έκλεψε, αφού σε περίπτωση που δεν τα ζητήσει κανείς θα γίνουν νόμιμα δικά του. Ωστόσο τα πράγματα θα πάρουν μια διαφορετική τροπή απ’ αυτή που περιμένει.
Ένας άντρας και μία γυναίκα κάθονται και συζητούν στην κορυφή ενός λόφου για το τέλειο έγκλημα που έχουν διαπράξει και νιώθουν πραγματικά περήφανοι για τον εαυτό τους. Κάποιος απ’ αυτούς όμως έχει μια κρυφή ατζέντα. Αυτά στο διήγημα The Cliff.
Μια ιστορία που θυμίζει στ’ αλήθεια Πόε ή ίσως και Κάφκα είναι το The Hell of Mirrors. Σ’ αυτήν παρακολουθούμε ένα νεαρό κληρονόμο να οδηγείται σιγά σιγά προς την απόλυτη παράνοια, καθώς αποκτά μια εμμονή με τα κάτοπτρα. Μια εμμονή που θα τον φέρει μέχρι τα άκρα και στα όρια της ολοκληρωτικής καταστροφής αφού, «στην προσπάθειά του ν’ ανοίξει τις πύλες της απαγορευμένης γνώσης… προκάλεσε την οργή των θεών…»
Ένας άντρας λίγο προτού εκτελεστεί εξομολογείται τα εγκλήματά του σ’ ένα ιερωμένο, στο διήγημα The Twins. Σ’ αυτόν αποκαλύπτει κι ένα τρομερό μυστικό που έχει σχέση με το δίδυμο αδελφό του.
Μπόρχες θυμίζει το The Red Chamber. Εφτά άντρες συναντιούνται σ’ ένα κόκκινο δωμάτιο κι ανταλλάζουν ιστορίες τρόμου. Ο νεώτερος απ’ αυτούς τους λέει ότι σκότωσε σχεδόν εκατόν άτομα και περιγράφει μερικές απ’ αυτές τις δολοφονίες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν ήταν παρά έντεχνα σκηνοθετημένα δυστυχήματα. Το καλύτερο ωστόσο το κρατάει για το τέλος.
Two Crippled Men, δύο σακάτηδες δηλαδή, γνωρίζονται σε μια επαρχιακή πόλη, όπου παραθερίζουν, και ο ένας απ’ αυτούς αφηγείται την τραγική του ιστορία: πάντοτε έκανε εγκλήματα στον ύπνο του, συνήθως κλοπές, αλλά κάποτε έφτασε στο σημείο να σκοτώσει εν τη άγνοιά του. Ή όχι;
Το Japanese Tales of Mystery & Imagination είναι μια αξιόλογη συλλογή διηγημάτων του φανταστικού, που θα ικανοποιήσει τους φίλους του είδους – ειδικά αυτούς που εντρυφούν στους κλασικούς συγγραφείς. Ίσως για τη σημερινή εποχή, της υπερβολής, να φαίνονται λίγο παρωχημένες αυτές οι ιστορίες, αλλά είμαστε σίγουροι ότι μια σύγχρονη μετάφραση θα μπορούσε να ωφελήσει πολύ τα κείμενα και ν’ αναδείξει εκ νέου τις όποιες αρετές τους.
Η παρούσα συλλογή, που περιλαμβάνει εννιά διηγήματα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1956 και δυστυχώς οι υπεύθυνοι του εκδοτικού οίκου δε φρόντισαν να την εμπλουτίσουν μ’ ένα νέο πρόλογο ή κάποιο μικρό έστω δοκίμιο. Όχι πώς η δουλειά του μεταφραστή, James B. Harris, κρίνεται ανεπαρκής αλλά, όπως και να το κάνουμε, οι αναγνώστες του 2011 απαιτούν κάτι καλύτερο από μια απλή ανατύπωση.
Με διαφορετικά θέματα καταπιάνονται αυτές οι ιστορίες και έτσι δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποια, αφού στο τέλος είναι όλα θέμα γούστου. Εκείνες ωστόσο που μας έμειναν πιο βαθιά αποτυπωμένες στο μυαλό είναι οι: The Human Chair με την οποία ανοίγει η συλλογή και The Traveler με την οποία κλείνει. Στην πρώτη παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός επιπλοποιού που ειδικεύεται στο να φτιάχνει πολυθρόνες πολυτελείας. Είναι τόσο ερωτευμένος με τη δουλειά του, που κάποια στιγμή αποφασίζει να… ενσωματώσει τον εαυτό του μέσα σε μια από αυτές. Αρχικά τη και τον μεταφέρουν σ’ ένα ξενοδοχείο, όπου επιδίδεται σε κλοπές, αλλά και σε αδιακρισίες εις βάρος των ανύποπτων γυναικών και μετά στο σπίτι μιας συγγραφέως την οποία ερωτεύεται με πάθος, ένα πάθος που επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις. Στη δεύτερη έχουμε μια τυχαία συνάντηση σ’ ένα τρένο. Ένας ταξιδιώτης γνωρίζει ένα ηλικιωμένο άντρα που του αφηγείται μια απίστευτη ιστορία. Του λέει πώς ο αδελφός του εξαφανίστηκε από προσώπου γης για να ζήσει με μια γυναίκα μέσα σ’ ένα πίνακα.
Ένας άντρας φυτοζωεί σε μια αγροικία, μετά τον τραυματισμό του στο μέτωπο της Μαντζουρίας, που του στοίχισε και τα τέσσερα άκρα του. Η γυναίκα του ζει ένα καθημερινό μαρτύριο μ’ αυτό το απομεινάρι άντρα, που πολλές φορές δε διστάζει να βασανίσει ανελέητα, και το οποίο στα μάτια της μοιάζει με μια κιτρινισμένη κάμπια. Αυτή είναι η ιστορία του The Caterpillar.
Το The Psychological Test καταπιάνεται με τα έργα και τις ημέρες ενός φοιτητή που σχεδιάζει το τέλειο έγκλημα. Σκοτώνει μια πλούσια χήρα και σίγουρος καθώς είναι για τις πνευματικές του ικανότητες, παραδίδει στην αστυνομία τα λεφτά που της έκλεψε, αφού σε περίπτωση που δεν τα ζητήσει κανείς θα γίνουν νόμιμα δικά του. Ωστόσο τα πράγματα θα πάρουν μια διαφορετική τροπή απ’ αυτή που περιμένει.
Ένας άντρας και μία γυναίκα κάθονται και συζητούν στην κορυφή ενός λόφου για το τέλειο έγκλημα που έχουν διαπράξει και νιώθουν πραγματικά περήφανοι για τον εαυτό τους. Κάποιος απ’ αυτούς όμως έχει μια κρυφή ατζέντα. Αυτά στο διήγημα The Cliff.
Μια ιστορία που θυμίζει στ’ αλήθεια Πόε ή ίσως και Κάφκα είναι το The Hell of Mirrors. Σ’ αυτήν παρακολουθούμε ένα νεαρό κληρονόμο να οδηγείται σιγά σιγά προς την απόλυτη παράνοια, καθώς αποκτά μια εμμονή με τα κάτοπτρα. Μια εμμονή που θα τον φέρει μέχρι τα άκρα και στα όρια της ολοκληρωτικής καταστροφής αφού, «στην προσπάθειά του ν’ ανοίξει τις πύλες της απαγορευμένης γνώσης… προκάλεσε την οργή των θεών…»
Ένας άντρας λίγο προτού εκτελεστεί εξομολογείται τα εγκλήματά του σ’ ένα ιερωμένο, στο διήγημα The Twins. Σ’ αυτόν αποκαλύπτει κι ένα τρομερό μυστικό που έχει σχέση με το δίδυμο αδελφό του.
Μπόρχες θυμίζει το The Red Chamber. Εφτά άντρες συναντιούνται σ’ ένα κόκκινο δωμάτιο κι ανταλλάζουν ιστορίες τρόμου. Ο νεώτερος απ’ αυτούς τους λέει ότι σκότωσε σχεδόν εκατόν άτομα και περιγράφει μερικές απ’ αυτές τις δολοφονίες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν ήταν παρά έντεχνα σκηνοθετημένα δυστυχήματα. Το καλύτερο ωστόσο το κρατάει για το τέλος.
Two Crippled Men, δύο σακάτηδες δηλαδή, γνωρίζονται σε μια επαρχιακή πόλη, όπου παραθερίζουν, και ο ένας απ’ αυτούς αφηγείται την τραγική του ιστορία: πάντοτε έκανε εγκλήματα στον ύπνο του, συνήθως κλοπές, αλλά κάποτε έφτασε στο σημείο να σκοτώσει εν τη άγνοιά του. Ή όχι;
Το Japanese Tales of Mystery & Imagination είναι μια αξιόλογη συλλογή διηγημάτων του φανταστικού, που θα ικανοποιήσει τους φίλους του είδους – ειδικά αυτούς που εντρυφούν στους κλασικούς συγγραφείς. Ίσως για τη σημερινή εποχή, της υπερβολής, να φαίνονται λίγο παρωχημένες αυτές οι ιστορίες, αλλά είμαστε σίγουροι ότι μια σύγχρονη μετάφραση θα μπορούσε να ωφελήσει πολύ τα κείμενα και ν’ αναδείξει εκ νέου τις όποιες αρετές τους.
No comments:
Post a Comment