Ο γνωστός γάτος του Σόσεκι συνεχίζει με τις περιπέτειές του και μας χαρίζει πολλές στιγμές απολαυστικής ανάγνωσης. Σημειώνουμε ότι αυτός είναι ο δεύτερος τόμος μιας τριλογίας. Τον πρώτο και τον τρίτο δεν τους διαβάσαμε ακόμη απλά επειδή δεν έπεσαν ακόμη στα χέρια μας.
Το βιβλίο αυτό το «καταβρόχθισα» σε μια μέρα, απλά και μόνο επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ο καλός ιάπωνας συγγραφέας με το εύρος των γνώσεων, αλλά και με το χιούμορ του με κράτησε καθηλωμένο στη θέση μου, και με το μακρύ αόρατο χέρι του με ανάγκαζε πού και πού να κουνώ με κατανόηση το κεφάλι, και άλλοτε να ξεσπώ σε γέλια. Και άλλοι έχουν γράψει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα ζώα, αλλά αυτός ο γάτος είναι όλα τα λεφτά.
Καταρχήν είναι φιλόσοφος: «Η παραξενιά δεν είναι παρά μόνο κάποιου είδους οφθαλμαπάτη, δημιουργημένη από την εξαιρετικά μακράς διάρκειας προοπτική του χρόνου». «Οι άνθρωποι με τη δική τους ελεύθερη βούληση αναλαμβάνουν περισσότερες υποχρεώσεις από όσες μπορούν να αντέξουν, και μετά παραπονιούνται επειδή είναι φοβερά πολυάσχολοι». Μετά είναι είρωνας: «Φυσικά μέσα στο κρανίο του, βαθιά κάτω από την πιτυρίδα, πολύ πιθανόν να στροβιλίζονται συμπαντικές αλήθειες, μέσα σε μια καταιγίδα λυσσαλέων πυρκαγιών…». «Σε σύγκριση με κάποιον σαν και μένα, που αγχώνομαι με την παγκόσμια κατάσταση και θρηνώ για την κατάντια της εποχής μας, αυτό το κορίτσι μοιάζει πραγματικά σα νήπιο». «Πρέπει να αγαπάτε ο ένας τον άλλο για όσο καιρό εξυπηρετεί τα προσωπικά σας συμφέροντα». «Μπαίνω στον πειρασμό να εισηγηθώ ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι μια ιστορία σάρκας, κόκκαλων και αίματος, αλλά ένα απλό χρονικό ενδυμασιών» Γίνεται σαρκαστικός με τους ιάπωνες και το μιμητισμό τους, αφού δεν μπορούν να κυκλοφορούν γυμνοί στα πάρκα: «Όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει αυτό, αλλά απλά επειδή δεν το κάνουν οι ευρωπαίοι».
Ένας γάτος σαΐνι λοιπόν, που κρίνει αμείλικτα την ιαπωνική κοινωνία, που αρέσκεται να ακούει φιλοσοφικές συζητήσεις και να γελά με την ποίηση που γράφουν οι φίλοι του αφεντικού του, που κάνει απόπειρες να γίνει… πραγματικός γάτος, κυνηγώντας στην αρχή μάταια νυφίτσες και στη συνέχεια με επιτυχία σκαθάρια, ακρίδες και αλογάκια της Παναγίας, που ανακαλύπτει σκοτεινά μυστικά και αναλογίζεται τη βλακεία των ανθρώπων.
Ο συγγραφέας μέσω του ιδιόρρυθμου αφηγητή του μας ταξιδεύει σε ένα μικρόκοσμο, κλεισμένο στο περίτεχνο κλουβί του, και αδύναμο να παρακολουθήσει τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από την πόρτα του. Οι ήρωές του, πέρα από το γάτο μας, μοιάζουν λίγο πολύ να περνούν απλά μέσα απ’ αυτό τον κόσμο, δίχως να τον αντιλαμβάνονται. Ο καθηγητής που γίνεται όλο και πιο φτωχός και που τα βάζει όλο και πιο συχνά με τη γυναίκα του και την άγνοιά της. Ο λαμπρός νέος, που ετοιμάζεται να παντρευτεί μια νέα γυναίκα, μόλις τελειώσει τη… μελέτη του, η οποία ίσως να του πάρει και είκοσι χρόνια, μα που έχει ήδη γράψει θεατρικό έργο – ένα μονόπρακτο… χαϊκού. Ένας κεφάτος τύπος που καταφθάνει πάντα στο σπίτι απρόσκλητος και φουντώνει τις συζητήσεις και που καταβροχθίζει δεκάδες πιάτα στην καθισιά του. Κάποιος άλλος που γράφει μια ποιητική συλλογή για την ίδια νέα που αναφέραμε πιο πάνω, αλλά που δεν τα πάει και πολύ καλά με τις αφιερώσεις.
Κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου κρύβει και μια μικρή έκπληξη, κάθε έκπληξη κι ένα χαμόγελο. Συστήνεται σαν αγχολυτικό.
Το βιβλίο αυτό το «καταβρόχθισα» σε μια μέρα, απλά και μόνο επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ο καλός ιάπωνας συγγραφέας με το εύρος των γνώσεων, αλλά και με το χιούμορ του με κράτησε καθηλωμένο στη θέση μου, και με το μακρύ αόρατο χέρι του με ανάγκαζε πού και πού να κουνώ με κατανόηση το κεφάλι, και άλλοτε να ξεσπώ σε γέλια. Και άλλοι έχουν γράψει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα ζώα, αλλά αυτός ο γάτος είναι όλα τα λεφτά.
Καταρχήν είναι φιλόσοφος: «Η παραξενιά δεν είναι παρά μόνο κάποιου είδους οφθαλμαπάτη, δημιουργημένη από την εξαιρετικά μακράς διάρκειας προοπτική του χρόνου». «Οι άνθρωποι με τη δική τους ελεύθερη βούληση αναλαμβάνουν περισσότερες υποχρεώσεις από όσες μπορούν να αντέξουν, και μετά παραπονιούνται επειδή είναι φοβερά πολυάσχολοι». Μετά είναι είρωνας: «Φυσικά μέσα στο κρανίο του, βαθιά κάτω από την πιτυρίδα, πολύ πιθανόν να στροβιλίζονται συμπαντικές αλήθειες, μέσα σε μια καταιγίδα λυσσαλέων πυρκαγιών…». «Σε σύγκριση με κάποιον σαν και μένα, που αγχώνομαι με την παγκόσμια κατάσταση και θρηνώ για την κατάντια της εποχής μας, αυτό το κορίτσι μοιάζει πραγματικά σα νήπιο». «Πρέπει να αγαπάτε ο ένας τον άλλο για όσο καιρό εξυπηρετεί τα προσωπικά σας συμφέροντα». «Μπαίνω στον πειρασμό να εισηγηθώ ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι μια ιστορία σάρκας, κόκκαλων και αίματος, αλλά ένα απλό χρονικό ενδυμασιών» Γίνεται σαρκαστικός με τους ιάπωνες και το μιμητισμό τους, αφού δεν μπορούν να κυκλοφορούν γυμνοί στα πάρκα: «Όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει αυτό, αλλά απλά επειδή δεν το κάνουν οι ευρωπαίοι».
Ένας γάτος σαΐνι λοιπόν, που κρίνει αμείλικτα την ιαπωνική κοινωνία, που αρέσκεται να ακούει φιλοσοφικές συζητήσεις και να γελά με την ποίηση που γράφουν οι φίλοι του αφεντικού του, που κάνει απόπειρες να γίνει… πραγματικός γάτος, κυνηγώντας στην αρχή μάταια νυφίτσες και στη συνέχεια με επιτυχία σκαθάρια, ακρίδες και αλογάκια της Παναγίας, που ανακαλύπτει σκοτεινά μυστικά και αναλογίζεται τη βλακεία των ανθρώπων.
Ο συγγραφέας μέσω του ιδιόρρυθμου αφηγητή του μας ταξιδεύει σε ένα μικρόκοσμο, κλεισμένο στο περίτεχνο κλουβί του, και αδύναμο να παρακολουθήσει τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από την πόρτα του. Οι ήρωές του, πέρα από το γάτο μας, μοιάζουν λίγο πολύ να περνούν απλά μέσα απ’ αυτό τον κόσμο, δίχως να τον αντιλαμβάνονται. Ο καθηγητής που γίνεται όλο και πιο φτωχός και που τα βάζει όλο και πιο συχνά με τη γυναίκα του και την άγνοιά της. Ο λαμπρός νέος, που ετοιμάζεται να παντρευτεί μια νέα γυναίκα, μόλις τελειώσει τη… μελέτη του, η οποία ίσως να του πάρει και είκοσι χρόνια, μα που έχει ήδη γράψει θεατρικό έργο – ένα μονόπρακτο… χαϊκού. Ένας κεφάτος τύπος που καταφθάνει πάντα στο σπίτι απρόσκλητος και φουντώνει τις συζητήσεις και που καταβροχθίζει δεκάδες πιάτα στην καθισιά του. Κάποιος άλλος που γράφει μια ποιητική συλλογή για την ίδια νέα που αναφέραμε πιο πάνω, αλλά που δεν τα πάει και πολύ καλά με τις αφιερώσεις.
Κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου κρύβει και μια μικρή έκπληξη, κάθε έκπληξη κι ένα χαμόγελο. Συστήνεται σαν αγχολυτικό.
2 comments:
Από ότι καταλαβαίνω δεν πρέπει να έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Έτσι είναι;
Θα με ενδιέφερε
Post a Comment