Margaret Atwood – Alias Grace

 
Αγορά από το Book Depository

Διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα σκεφτόμουνα: έτσι γράφουν οι μάστορες. Και όντως έτσι γράφουν. Και η Μάργκαρετ Άτγουντ είναι μια πρωτομάστορας της γραφής.
Το Alias Grace είναι ένα από εκείνα τα μυθιστορήματα που απλά διαβάζεις και διαβάζεις και διαβάζεις, και δε θέλεις να αφήσεις στιγμή από τα χέρια σου. Ένα βιβλίο δύσκολο και εύκολο την ίδια ώρα. Κωμικό και τραγικό. Ιστορικό και κοινωνικό. Η συγγραφέας με αφορμή ένα πραγματικό γεγονός, τη δολοφονία ενός γαιοκτήμονα και της υπηρέτριας-ερωμένης του αναπλάθει μπρος στα μάτια μας μια ολόκληρη εποχή, μας ταξιδεύει στον Καναδά των μέσων του 19ου αιώνα, μας μιλά για τα πιστεύω και τις προκαταλήψεις, κάνει ένα σχόλιο για τη θανατική ποινή, μας περιγράφει το δράμα μιας γυναίκας που ξόδεψε ολόκληρη τη ζωή της σχεδόν στη φυλακή, κι ενός άντρα που μάλλον ζει στο δικό του κόσμο, και μας διασκεδάζει.
Αυτή είναι η ιστορία της Γκρέις Μαρκς, μιας γυναίκας που ξεκίνησε με τους γονείς και τα αδέλφια της για να πάει στον Καναδά από την Ιρλανδία, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Στη διάρκεια του ταξιδιού με το σαπιοκάραβό τους όμως, η μητέρα πεθαίνει και η Γκρέις από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκεται αντιμέτωπη μ’ ένα σωρό προβλήματα. Πώς να αναθρέψει τα μικρότερά της αδέλφια… Πώς να στήσει, παιδί όπως είναι ακόμη, ένα σπιτικό στην άγνωστη χώρα… Πώς να βάλει σε μια τάξη τον μεθύστακα πατέρα της…
Η τύχη της χαμογελά και προσλαμβάνεται σαν υπηρέτρια σε ένα πλούσιο σπιτικό. Εκεί γνωρίζει ένα θαυμαστό καινούριο κόσμο, αλλά ένα γύρισμα της τύχης την αναγκάζει να το εγκαταλείψει. Πίσω της αφήνει, νεκρή πια, τη μοναδική της φίλη και τις λιγοστές ευτυχισμένες αναμνήσεις της ζωής της. Όταν της προτείνουν δουλειά σ’ ένα αγρόκτημα θέλει να πετάξει από τη χαρά της. Το μόνο που δεν ξέρει ότι αυτή η χαρά θα οδηγήσει στην καταδίκη της, αφού ηθελημένα ή άθελά της θα γίνει συνεργός σε δυο δολοφονίες. Ο συνέταιρός της στο έγκλημα καταδικάζεται και θανατώνεται, ενώ εκείνη, λόγω αμφιβολιών, αλλά εξαιτίας και των προσπαθειών κάποιων ανθρώπων με επιρροή κλείνεται σε μια ψυχιατρική κλινική. Εκεί είναι που τη συναντάει ο Δρ. Τζόρνταν, ο οποίος προσπαθεί να διαβάσει το μυαλό της, να την κάνει να ανοιχτεί και να του πει την αλήθεια – εκείνη που υποστηρίζει ότι δε θυμάται.
Καθώς συναντιόνται ξανά και ξανά οι δυο τους, σ’ αυτό το κλειστοφοβικό σκηνικό, βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ο καμβάς της ζωής της Γκρέις και σιγά σιγά φτάνουμε να θαυμάζουμε το κουράγιο και να νιώθουμε τον πόνο της, αλλά πού και πού να χαμογελούμε κιόλας με τις σκέψεις και τις διαπιστώσεις της, οι οποίες εκφράζονται σχεδόν με τον τρόπο ενός παιδιού: «Οι ρομαντικοί άνθρωποι δε γελούν, το κατάλαβα αυτό παρατηρώντας τις ζωγραφιές», «Αυτό είναι ένα αναμορφωτήριο, και πρέπει να μετανοείς όσο βρίσκεσαι εδώ, γι’ αυτό και είναι καλύτερα να λες ότι το κάνεις, ανεξάρτητα αν έχεις κάτι για το οποίο μετανοείς ή όχι», «Οι άνθρωποι που ντύνονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο δεν κάνουν λάθος ποτέ. Επίσης δεν κλάνουν», «Ο πατέρας του ήταν αυτοδημιούργητος, ενώ τη μητέρα του την κατασκεύασαν κάποιοι άλλοι…»
Ένα βιβλίο σκέτη απόλαυση, που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς φίλους της καλής λογοτεχνίας.