Mako Yoshikawa – One Hundred and One Ways

 
 Αγορά από το Book Depository

Η Μάκο Γιοσικάουα δεν είναι τόσο γιαπωνέζα συγγραφέας όσο συγγραφέας ιαπωνικής καταγωγής, οπότε η κατάταξή της στην πρώτη κατηγορία εκ μέρους μας γίνεται για καθαρά υποκειμενικούς λόγους. Κατ’ αρχήν γράφει σαν γιαπωνέζα, κι ύστερα, ανάμεσα σε άλλα, καταπιάνεται και με την ιστορία της γιαγιάς της αφηγήτριας, που ήταν γκέισα.
Αυτή είναι μια ιστορία γυναικών. Και μια ιστορία μυστικών. Η Κική, μια νεαρή γυναίκα που ζει στη Νέα Υόρκη, παλεύει στην κυριολεξία με τα φαντάσματά της. Ο σύντροφός της ζωής της, ο Φίλιπ, πέθανε πριν από μήνες στη διάρκεια μιας αποστολής στα Ιμαλάια και τώρα όπου και να κοιτάξει μέσα στο σπίτι της τον βλέπει μπροστά της. Να κάθεται στο περβάζι, να ξαπλώνει στον καναπέ, να περιφέρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο και να μην την αφήνει να χαρεί τη ζωή με τον νέο της εραστή, τον Έρικ. Νιώθει συνεχώς πως βρίσκεται στη λάθος ιστορία. Η ζωή στην πόλη της ταιριάζει, αφού σ’ αυτή νιώθει τόσο απρόσωπη όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοί της, και μοναδική της επιθυμία είναι να μη ξεφεύγει από τη νόρμα, κι ας το κάνει αυτό ξανά και ξανά, άθελά της, αφού δεν ορίζει η ίδια την ύπαρξή της. Ακόμη και το σώμα της της φαίνεται ξένο: «ένα αηδιαστικό και βαρύ φορτίο, το οποίο είμαι αναγκασμένη να κουβαλώ: μια τιμωρία για άγνωστες αμαρτίες». Προσπαθεί να διαγράψει τις μνήμες της για να μπορέσει να χαρεί τη ζωή ξανά, κι ας μέσα σ’ αυτές ο Φίλιπ δεν είναι παρά μια απούσα παρουσία. Ανυπομονεί να βρει ένα κάστρο τόσο ισχυρό που να μπορεί να κλείσει απέξω το παρελθόν. «Δε θέλω να βιώνω μια ζωή φτιαγμένη με τα άψυχα υλικά ενός υπέροχου σπιτιού και του τυπωμένου λόγου. Δε θέλω να ξοδέψω τη ζωή γαντζωμένη πεισματικά σε ψήγματα αναμνήσεων μιας ευτυχίας η οποία ίσως δεν ήταν γραφτό να υπάρξει».
Μοιάζει να βρίσκεται σε μόνιμο αδιέξοδο, αλλά έχοντας μέσα της τα γονίδια της μητέρας και της γιαγιάς της, γυναικών δυνατών που αψήφησαν κάθε σύμβαση για να κατακτήσουν τις προσωπικές τους κορυφές, για να δικαιώσουν τις δικές τους ζωές, δεν προτίθεται να το βάλει κάτω. Με οδηγό τα ημερολόγια της γκέισας γιαγιάς της, τα οποία καταγράφουν μια άγνωστη ιστορία, σε μια ξένη για την ίδια χώρα, θα αρχίσει σιγά σιγά να τα βρίσκει με τον εαυτό της, να γίνεται πιο δυνατή, να αντικρίζει με όλο και πιο άφοβο βλέμμα τις αλήθειες που τη στοιχειώνουν. Τελικά θα αντιληφθεί ότι μάλλον όχι, ο Φίλιπ, ο φυγάδας κι ο φευγάτος, ο γεννημένος νομάδας δε θα μπορούσε ποτέ να της χαρίσει την ευτυχία, αλλά και ο Έρικ, που παραμένει εκεί αλλά που τη βλέπει μάλλον σαν τρόπαιο για την εξωτική ομορφιά της αντί σα μια ξεχωριστή προσωπικότητα, δεν έχει κάτι περισσότερο να της χαρίσει. Το ξέρει ότι η ζωή δεν είναι μια βόλτα στο πάρκο, αλλά τώρα πια θεωρεί ότι είναι καλύτερα να τη διασχίσει μόνη παρά με το λάθος άτομο.
Η συγγραφέας πλάθει μια καλογραμμένη ιστορία με τα υλικά της Ιαπωνίας του χθες και της Νέας Υόρκης του σήμερα. Μας ταξιδεύει στους τόπους και τις ψυχές, μας μιλά για κάποιων γυναικών τις πιο σκληρές αλήθειες. Ένα βιβλίο για τη δύση και την ανατολή την ίδια ώρα.