Αγορά από το Book Depository
Το κακό με τις τριλογίες, ειδικά όταν είναι καλογραμμένες, είναι ότι όταν φτάνεις στο τέλος των πρώτων δύο τόμων, νιώθεις κάποιο κενό μέσα σου. Κι αυτό επειδή αγωνιάς να μάθεις τη συνέχεια. Αυτό ακριβώς νιώσαμε κι εμείς φτάνοντας στο τέλος του The Knife of Never Letting Go. Ο συγγραφέας έφτιαξε ένα κόσμο όχι τόσο πρωτότυπο, όσο σκληρό και κάθε τόσο μαγικό, ένα κόσμο που συνεπαίρνει τη φαντασία μας, και δυο ήρωες αξιαγάπητους παρόλες τις εμμονές και τα πάθη τους. Αυτό είναι ένα βιβλίο ενηλικίωσης, αλλά και μια περιπέτεια: μια περιπλάνηση στις ψυχές των ανθρώπων, τις χαρακωμένες από ψέματα και απώλειες, από λάθη τραγικά και πράξεις ασυγχώρητες. Ένα βιβλίο για μια πραγματικότητα που είναι πιο σκληρή από κάθε φαντασία. Και ένα βιβλίο για την αγάπη. Αυτήν την αγάπη που μόνο οι μεγάλες θυσίες μπορούν να δικαιώσουν.
Όλα αρχίζουν ένα μήνα προτού ο Τοντ, ένα αγόρι δώδεκα χρονών και δώδεκα μηνών (στον τόπο του ο χρόνος έχει δεκατρείς μήνες), γίνει δεκατριών χρόνων, δηλαδή ενήλικας. Ο Τοντ ζει σε μια πόλη, όπου δεν υπάρχουν γυναίκες, την Πρέντισταουν, σε ένα πλανήτη που ονομάζουν Νέο Κόσμο, και ο οποίος είναι κατασκευασμένος εξ’ ολοκλήρου μ’ ελπίδα. Το στοιχείο που επικρατεί στη μικρή του πόλη είναι ο Θόρυβος. Όλοι μπορούν ν’ ακούσουν τις σκέψεις όλων των άλλων ανθρώπων, αλλά ακόμη και των ζώων, με τα οποία συνομιλούν. Ο Θόρυβος είναι για τον Τοντ μια κατάρα και, προσπαθώντας να τον αποφύγει, περιπλανιέται συχνά εδώ κι εκεί, στα χωράφια και στους βάλτους του τόπου του. Μέχρι που κάποια στιγμή μυστηριωδώς τα καταφέρνει. Φτάνει σ’ ένα σημείο όπου όλος ο θόρυβος σταματά, δεν μπορεί να ακούσει καν τις σκέψεις του Μάντσι, του πιστού του σκύλου που τον ακολουθεί παντού. Πώς όμως έγινε αυτό και γιατί; Αυτά αναρωτιέται καθώς επιστρέφει στη φάρμα όπου ζει. Κάποιοι όμως διαβάζουν τις σκέψεις του και προτού καλά καλά να το καταλάβει βρίσκεται στο στόχαστρο των αρχών της πόλης. Τώρα πρέπει να φύγει από κει για να σώσει τη ζωή του, αλλά και για να προειδοποιήσει τους κάτοικους μιας κοντινής πόλης για… Για τι ακριβώς δεν μπορεί να πει, αφού δεν καταφέρνει να διαβάσει αυτά που του έγραψε ένας από τους προστάτες του ο Μπεν. Καθοδόν λοιπόν προς αυτή την πόλη θα γνωρίσει τη Βιόλα, ένα κορίτσι -ξέρει ότι είναι κορίτσι, κι ας μην έχει δει ένα ποτέ πριν- που όπως θ’ ανακαλύψει ήταν η πηγή της ησυχίας που ένιωσε νωρίτερα εκείνη την ημέρα. Η Βιόλα δεν έχει Θόρυβο, κι ας μπορεί η ίδια να διαβάσει τις σκέψεις του. Στην αρχή θα την αντιμετωπίσει επιφυλακτικά, σχεδόν εχθρικά, αλλά σιγά σιγά θ’ αρχίσουν να αλλάζουν τα συναισθήματά του προς το μέρος της. Αυτό ίσως να οφείλεται στο μυστήριο που αναδίδει. Ίσως και στο ό,τι έχει την ανάγκη του. Νιώθει πως πρέπει να τη βοηθήσει, κι ας μην μπορεί να καταλάβει το γιατί. Κυνηγημένοι από τους άντρες της Πρέντισταουν και μόνιμα θύματα της άγνοιας τους, θα επιδοθούν σε ένα αγώνα επιβίωσης – έναν αγώνα που θα τους αλλάξει την οπτική, αλλά και που θα βγάλει στο φως τις σκληρές αλήθειες που επισκιάζουν την ύπαρξή τους, που απώλεια την απώλεια θα τους οδηγήσει στην αυτογνωσία.
Ο Τοντ προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεχάσει τον τόπο του για να επιβιώσει, αλλά: «Το μόνο μέρος που ανήκεις είναι εκείνο στο οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις», σκέφτεται, ενώ η Βιόλα απλά αναζητεί μια νέα πατρίδα. Θα καταφέρει ο Τοντ να επιστρέψει στην πόλη του κι η Βιόλα να επιτύχει το στόχο της; Η απάντηση θα δοθεί, υποθέτω, στους δύο επόμενους τόμους.
«Η γνώση είναι επικίνδυνη» διαβάζουμε κάποιου. Η μη γνώση είναι ακόμη χειρότερη, θα λέγαμε. Αφού αυτή είναι που αρχικά θα φέρει την καταστροφή, ενώ θα συνεχίσει να κατατρέχει τον Τοντ σε ολόκληρη τη διάρκεια της διαδρομής του προς μια αιματοβαμμένη ενηλικίωση.
Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα φαντασίας, με εξαιρετική πλοκή και με άμεση κοφτή γλώσσα, που θα ικανοποιήσει τόσο τους νεαρούς όσο και τους μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους του είδους.
Όλα αρχίζουν ένα μήνα προτού ο Τοντ, ένα αγόρι δώδεκα χρονών και δώδεκα μηνών (στον τόπο του ο χρόνος έχει δεκατρείς μήνες), γίνει δεκατριών χρόνων, δηλαδή ενήλικας. Ο Τοντ ζει σε μια πόλη, όπου δεν υπάρχουν γυναίκες, την Πρέντισταουν, σε ένα πλανήτη που ονομάζουν Νέο Κόσμο, και ο οποίος είναι κατασκευασμένος εξ’ ολοκλήρου μ’ ελπίδα. Το στοιχείο που επικρατεί στη μικρή του πόλη είναι ο Θόρυβος. Όλοι μπορούν ν’ ακούσουν τις σκέψεις όλων των άλλων ανθρώπων, αλλά ακόμη και των ζώων, με τα οποία συνομιλούν. Ο Θόρυβος είναι για τον Τοντ μια κατάρα και, προσπαθώντας να τον αποφύγει, περιπλανιέται συχνά εδώ κι εκεί, στα χωράφια και στους βάλτους του τόπου του. Μέχρι που κάποια στιγμή μυστηριωδώς τα καταφέρνει. Φτάνει σ’ ένα σημείο όπου όλος ο θόρυβος σταματά, δεν μπορεί να ακούσει καν τις σκέψεις του Μάντσι, του πιστού του σκύλου που τον ακολουθεί παντού. Πώς όμως έγινε αυτό και γιατί; Αυτά αναρωτιέται καθώς επιστρέφει στη φάρμα όπου ζει. Κάποιοι όμως διαβάζουν τις σκέψεις του και προτού καλά καλά να το καταλάβει βρίσκεται στο στόχαστρο των αρχών της πόλης. Τώρα πρέπει να φύγει από κει για να σώσει τη ζωή του, αλλά και για να προειδοποιήσει τους κάτοικους μιας κοντινής πόλης για… Για τι ακριβώς δεν μπορεί να πει, αφού δεν καταφέρνει να διαβάσει αυτά που του έγραψε ένας από τους προστάτες του ο Μπεν. Καθοδόν λοιπόν προς αυτή την πόλη θα γνωρίσει τη Βιόλα, ένα κορίτσι -ξέρει ότι είναι κορίτσι, κι ας μην έχει δει ένα ποτέ πριν- που όπως θ’ ανακαλύψει ήταν η πηγή της ησυχίας που ένιωσε νωρίτερα εκείνη την ημέρα. Η Βιόλα δεν έχει Θόρυβο, κι ας μπορεί η ίδια να διαβάσει τις σκέψεις του. Στην αρχή θα την αντιμετωπίσει επιφυλακτικά, σχεδόν εχθρικά, αλλά σιγά σιγά θ’ αρχίσουν να αλλάζουν τα συναισθήματά του προς το μέρος της. Αυτό ίσως να οφείλεται στο μυστήριο που αναδίδει. Ίσως και στο ό,τι έχει την ανάγκη του. Νιώθει πως πρέπει να τη βοηθήσει, κι ας μην μπορεί να καταλάβει το γιατί. Κυνηγημένοι από τους άντρες της Πρέντισταουν και μόνιμα θύματα της άγνοιας τους, θα επιδοθούν σε ένα αγώνα επιβίωσης – έναν αγώνα που θα τους αλλάξει την οπτική, αλλά και που θα βγάλει στο φως τις σκληρές αλήθειες που επισκιάζουν την ύπαρξή τους, που απώλεια την απώλεια θα τους οδηγήσει στην αυτογνωσία.
Ο Τοντ προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεχάσει τον τόπο του για να επιβιώσει, αλλά: «Το μόνο μέρος που ανήκεις είναι εκείνο στο οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις», σκέφτεται, ενώ η Βιόλα απλά αναζητεί μια νέα πατρίδα. Θα καταφέρει ο Τοντ να επιστρέψει στην πόλη του κι η Βιόλα να επιτύχει το στόχο της; Η απάντηση θα δοθεί, υποθέτω, στους δύο επόμενους τόμους.
«Η γνώση είναι επικίνδυνη» διαβάζουμε κάποιου. Η μη γνώση είναι ακόμη χειρότερη, θα λέγαμε. Αφού αυτή είναι που αρχικά θα φέρει την καταστροφή, ενώ θα συνεχίσει να κατατρέχει τον Τοντ σε ολόκληρη τη διάρκεια της διαδρομής του προς μια αιματοβαμμένη ενηλικίωση.
Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα φαντασίας, με εξαιρετική πλοκή και με άμεση κοφτή γλώσσα, που θα ικανοποιήσει τόσο τους νεαρούς όσο και τους μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους του είδους.
1 comment:
Υπαρχει το βιβλιο αυτο στα ελληνικα;
Post a Comment