Colm Toibin – The Heather Blazing

 
 Αγορά από το Book Depository

Αυτό το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν από δεκαοκτώ χρόνια, πολύ πριν δηλαδή γίνει διάσημος ο συγγραφέας του. Πρόκειται για την ιστορία ενός δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ιρλανδία και της οικογένειάς του. Μια ιστορία νοσταλγική, απ’ αυτές στις οποίες διαπρέπουν κατ’ επανάληψη οι ιρλανδοί συγγραφείς.
Ο Ίμον Ρέντμοντ βρίσκεται πολύ κοντά στην αφυπηρέτηση. Έχει ξοδέψει τη ζωή του ολόκληρη υπερασπιζόμενος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το νόμο και τα πιστεύω του. Τα πιστεύω που τον οδήγησαν από μια μικρή επαρχιακή πόλη στο Δουβλίνο και στη νομική σχολή, στο γραφείο της εισαγγελίας και στην έδρα του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η ζωή του ωστόσο, όπως και οι ζωές όλων άλλωστε, στα δύσκολα εκείνα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν. Έχασε τη μητέρα του σε πολύ μικρή ηλικία και μεγάλωσε με τη φροντίδα του δάσκαλου πατέρα του, τον οποίο κι αυτόν κάποτε θα χτυπούσε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, που θα τον ταρακουνούσε. Τώρα, καθώς πλησιάζει προς το τέλος της καριέρας του κάνει μια νοητή αναδρομή στη ζωή του. Θυμάται με γλυκιά νοσταλγία κάποια από τα πιο συνταρακτικά γεγονότα της ζωής του -τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, το σχολείο, τα μπάνια στη θάλασσα και τις βόλτες στην παραλία, τις ενοχές για τα παιδικά του αμαρτήματα, την πολιτικοποίηση- και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τους δαίμονές του. Κι η αλήθεια είναι ότι κουβαλά πολλούς.
Αν σκεφτεί κανείς το μέχρι το που έφτασε, η ζωή του θα φανεί ευλογημένη, αλλά δεν είναι. Ναι, πέτυχε επαγγελματικά. Ναι, γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του και την παντρεύτηκε. Ναι, τα έχει φαινομενικά όλα. Αλλά και όλα του λείπουν. Ο Ίμον είναι μια βαθιά τυραννισμένη ψυχή, κυνηγημένη από τα φαντάσματα του παρελθόντος, ανήμπορη να προσαρμοστεί στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του σήμερα. Ένας ξένος, σε μια γη που δεν του ανήκει. Πέρα από τη γυναίκα του κανείς δε μοιάζει να τον νοιάζεται και να τον καταλαβαίνει. Ωστόσο, κι αυτή η τελευταία ακόμη θα του πει ότι δεν ξέρει να ακούει. Του μιλά μα δεν την ακούει. Κανένα δεν ακούει πέρα από τις μέσα του φωνές. Αυτό το γεγονός είναι που τον οδηγεί και στην αποξένωση από τα παιδιά του, τα οποία είναι ότι ακριβώς δεν είναι εκείνος: ανοιχτόμυαλα, προοδευτικά, με μια ακατάλυτη αγάπη για τους ανθρώπους. Οι συγκρούσεις αναπόφευκτες, η οριστική ρήξη παραμονεύει. Τη σωτηρία, που τόσο πολύ χρειάζεται αλλά δεν ομολογεί, θα του τη δώσει και πάλι εκείνη η εξαιρετική ψυχή, η γυναίκα του, κι ας χρειαστεί να πληρώσει ένα ακριβό τίμημα για να την αποκτήσει.
Αυτό είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που τα διαβάζει κανείς μονορούφι. Ο Τόιμπιν κάνει βαθιές βουτιές στην ιρλανδική ψυχή, μας περιγράφει υπέροχα τα τοπία της χώρας του, μας ανοίγει ένα παράθυρο σ’ ένα κόσμο συγγενικό και ξένο. Η γραφή του κυλάει αβίαστα κι η ιστορία του μοιάζει σαν παραμύθι – ένα παραμύθι πικρό και γλυκό, και όσο παίρνει ρεαλιστικό. Ένας συγγραφέας που αξίζει να διαβαστεί.