«Η δύναμη και η σοφία είναι δημιουργήματα του πόνου (ή του τραύματος», διαβάζουμε στο νέο μυθιστόρημα του Chuck Wendig Mockingbird, που κυκλοφορεί αύριο.
Το βιβλίο μας αφηγείται την ιστορία της Μίριαμ Μπλακ, μιας νέας γυναίκες στην οποία έχει δοθεί ένα δώρο-άδωρο, μια παράδοξη ικανότητα, την οποία η ίδια περισσότερο σαν κατάρα νιώθει παρά σαν ευλογία. Η κοπέλα, είναι κατά κάποιο τρόπο μέντιουμ, ένα πολύ εξειδικευμένο μέντιουμ: κάθε φορά που αγγίζει κάποιον μπορεί να προβλέψει πού ακριβώς και πώς αυτός ή αυτή θα πεθάνει.
Η Μίριαμ είναι δυστυχισμένη, αφού προσπαθεί απεγνωσμένα να προσαρμοστεί σε μια ζωή που εμφανώς δεν της ταιριάζει. Εδώ και καμπόσο καιρό ζει σ’ ένα τροχόσπιτο με τον καλύτερό της φίλο και περιστασιακό εραστή, τον μονόφθαλμο Λούις. Ο τελευταίος προσπαθεί να εξασφαλίσει για πάρτη της κάποιου είδους σταθερότητα, αλλά η σταθερότητα και η συνήθεια δεν της πάνε, από τη στιγμή που βασανίζεται από όλ’ αυτά τα οράματα, που της κλέβουν τη ζωή λίγο λίγο. «Θέλει να πάει σπίτι. Και θα πήγαινε, αν ήξερε μοναχά τι πάει να πει αυτό…» Όσο για τον Λούις, παρά τα όσα κάνει γι’ αυτήν, δεν τον αντέχει πια, ή μάλλον δεν αντέχει να ζει μαζί του, αφού: «Με θες να γίνω κάποια που δεν είμαι», τον κατηγορεί.
Τι να κάνει, λοιπόν; Μαζεύει τα μπογαλάκια της και φεύγει θέλοντας να «αφοσιωθεί στην έλλειψη αφοσίωσής» της. Η ζωή στο δρόμο δεν την φοβίζει, είναι σκληρό καρύδι αυτή, ξέρει πώς να διαχειρίζεται τους ανθρώπους και τις καταστάσεις.
Ο δρόμος όμως προς την ελευθερία είναι μακρύς, και η τύχη φέρνει τα πράγματα έτσι ώστε το πρώτο αυτοκίνητο που σταματά για να την πάρει, καθώς κάνει οτοστόπ, να ανήκει στον Λούις. Ταξιδεύουν για λίγο μαζί, μετά τσακώνονται και πήδα έξω από τ’ αμάξι, προτού συναντηθούν και πάλι ώρες μετά σ’ ένα φαγάδικο. Τότε ακριβώς είναι που ο φίλος της την πείθει να τον ακολουθήσει σ’ ένα σχολείο για να συναντήσει μια δασκάλα, που νιώθει σίγουρη ότι σύντομα πρόκειται να πεθάνει. Αυτή η γυναίκα είναι πρόθυμη να την πληρώσει μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσει το προαίσθημά της.
Η άφιξη της Μίριαμ στο εν λόγω σχολείο αποτελεί και την αφετηρία για μια μεγάλη και επικίνδυνη περιπέτεια. Η κοπέλα νιώθει το θάνατο να κόβει βόλτες στους διαδρόμους του κτηρίου, και αν και η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της «ένα δηλητηριώδες χάπι», δεν της αρέσει να βλέπει τους ανθρώπους να πεθαίνουν – ειδικά όταν αυτοί είναι πολύ νέοι. Είναι σίγουρη ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας δολοφόνος στο σχολείο και είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει ποιος είναι και να σώσει τις ζωές των αθώων θυμάτων.
Φυσικά αυτό δεν θα αποδειχτεί εύκολη υπόθεση, αφού θα βρει πολλά εμπόδια να υψώνονται στο δρόμο της, θα αναγκαστεί να δώσει περισσότερες από μία μάχη με τους μέσα της δαίμονες και την κακία των ανθρώπων, και θα υποχρεωθεί να κοιτάξει για πρώτη φορά κατάματα το δικό της παρελθόν για να κατανοήσει όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω της.
«Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσεις το θάνατο είναι να του δώσεις τροφή (ζωή)», διαβάζουμε κάπου, κι αυτό ακριβώς είναι που σκοπεύει να κάνει η Μίριαμ: να θυσιάσει τους ένοχους για να σώσει τους αθώους. Σ’ αυτό της τον αγώνα δεν θα είναι μόνη, αλλά θα έχει τη συμπαράσταση τόσο του αιώνια πιστού σ’ αυτήν Λούις, όσο και της δασκάλας, της οποίας τους φόβους ή μάλλον τις ελπίδες επιβεβαίωσε.
Εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που αναμιγνύει περίτεχνα τα λογοτεχνικά είδη του αστυνομικού αναγνώσματος και των βιβλίων φαντασίας, και το οποίο προσφέρει στον αναγνώστη αρκετές μεγάλες συγκινήσεις, άφθονη δράση και μερικές στιγμές καθαρόαιμης ποίησης ή και μαγείας. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
No comments:
Post a Comment