Ian McEwan – On Chesil Beach

 
 Αγορά από το Book Depository

Το μικρό είναι ωραίο. Το μοναδικό βιβλίο του ΜακΓιούαν που διάβασα πριν από αυτό ήταν η φλύαρη «Εξιλέωση», όπου ο συγγραφέας έγραψε μερικές χιλιάδες λέξεις περισσότερες από όσες χρειαζότανε για να πει την ιστορία του. Τι κι αν πούλησε τρελά εκείνο το μυθιστόρημα, τι κι αν πήρε θερμές κριτικές, τι κι αν έγινε ταινία; Για μένα το πιο σημαντικό δεν είναι πόσες λέξεις χρησιμοποιείς για να πεις μια ιστορία, αλλά πώς τις χρησιμοποιείς. Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε τούβλα, το ίδιο και ο Τολστόι, κι όμως τα βιβλία τους ποτέ δεν έκαναν κοιλιά, απλά επειδή ήταν μάστορες μοναδικοί. Ο ΜακΓιούαν δεν είναι σαν κι εκείνους αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι ένας καλός συγγραφέας, πράγμα που αποδεικνύει μ’ αυτή τη νουβέλα.
Τα γεγονότα της ιστορίας διαδραματίζονται στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα στην Οξφόρδη και το Λονδίνο. Εκεί γνωρίζονται και ερωτεύονται ένας φοιτητής και επίδοξος συγγραφέας ιστορικών βιβλίων ο Έντουαρντ και μια νεαρή μουσικός η Φλόρενς. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται σύντομα ένα έντονο ερωτικό συναίσθημα που θα τους αλλάξει συνταρακτικά τις ζωές, προς το καλύτερο και προς το χειρότερο. Προς το καλύτερο για κείνη, προς το χειρότερο για κείνον.
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με τον έρωτα. Ή μάλλον με την ερωτική επαφή. Αυτή που φοβούνται περισσότερο από καθετί άλλο οι δύο πρωταγωνιστές. Ο Έντουαρντ ποθεί τη Φλόρενς, υποφέρει που δεν μπορεί να κάνει έρωτα μαζί της. Η Φλόρενς δε φαίνεται να νιώθει κανενός είδους ερωτική έλξη, θέλει τον Έντουαρντ μοναχά για σύντροφο, για σύζυγο, τον χρειάζεται σαν κάποιον που πάντα θα τη στηρίζει και θα την αγαπά. Πώς θα μπορούσε να πετύχει ποτέ μια τέτοια σχέση; Τι θυσίες θα απαιτούνταν από τον έναν και από τον άλλο για να βρεθεί η χρυσή τομή; Πώς θα απέφευγαν την ένταση και τον αναπόφευκτο, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, χωρισμό; Ο ΜακΓιούαν, ταξιδεύοντας μπρος πίσω στο χρόνο, μιλά αναλυτικά αλλά λιτά, για τον ψυχισμό των ηρώων του, μας περιγράφει τους πιο ενδόμυχους φόβους τους, αναδεικνύει τα λάθη και τις εμμονές τους. Και το τέλος αποδεικνύεται η αρχή: η αρχή της πτώσης για τον ένα, για την άνοδο για την άλλη.
Το βιβλίο αυτό αποπνέει μια αθωότητα, αλλά δεν είναι κενό περιεχομένου, μοιάζει νοσταλγικό, αλλά έχει αποχρώσεις απ’ το σήμερα. Μας λέει ότι στον έρωτα δεν υπάρχει καμία σταθερά, ότι αυτός δεν έχει τα πάνω ή τα κάτω του, αλλά και τα δύο, την ίδια ώρα. Γι’ αυτό και είναι ωραίο. Μικρό και ωραίο, όπως ανέφερα και στην αρχή αυτής της παρουσίασης. Επειδή, κάποιες φορές, τα πολλά λόγια είναι όντως φτώχεια.