«Υπάρχουν ειδών και ειδών πάθη. Λιγότερο ή περισσότερο καταστροφικά, πάντως πάθη. Είτε για να τα ζεις είτε για να τα καταγράφεις. Χωρίς τα πάθη, δε θα υπήρχε τέχνη».
Ιστορίες παθών περιλαμβάνει και το σπονδυλωτό αυτό μυθιστόρημα της Μαρίας Φακίνου. Μεγάλων παθών και μεγάλων λαθών. Η συγγραφέας φτιάχνει μια πρωτότυπη ιστορία σε τρία μέρη, το καθένα από τα οποία μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα, αλλά και σε σχέση με τα άλλα.
Τα «Διάσημα τελευταία λόγια» με τα οποία ανοίγει το βιβλίο θα μπορούσε να είναι μια αυτόνομη νουβέλα. Ένας ηλικιωμένος διανοούμενος ασχολείται με ένα μεγαλειώδες έργο: την καταγραφή των τελευταίων λόγων διάφορων σημαντικών ανθρώπων. Απ’ αυτούς συναντάμε μοναχά τον Σάμουελ Μπέκετ, τον οποίο επισκέπτεται στο Παρίσι όταν μαθαίνει ότι χαροπαλεύει, μια φήμη που θα αποδειχτεί υπερβολική. Ο εν λόγω κύριος δε μοιάζει να αποτελεί και τόσο το βασικό χαρακτήρα, όσο το κέντρο ενός κύκλου, αφού η πλοκή μοιάζει να περιστρέφεται γύρω από αυτόν, που στο τέλος της ημέρας θυμίζει τον πιο αδύναμο κρίκο. Κάποιον δηλαδή που αδυνατεί να ορίσει τη μοίρα του, αφού όπως με τρόμο μαθαίνει, όλα είναι από καιρό σε κάποιο τεφτέρι γραμμένα.
Η δεύτερη ιστορία περιγράφει τα συνταρακτικά και απίστευτα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο «Σπίτι της οδού Γκούσταβ Μάλερ». Εκεί ζει μια διάσημη συγγραφέας, που έγραψε ένα σημαντικό βιβλίο, αλλά από τότε παραπαίει. Η εν λόγω βάζει αγγελία σε μια εφημερίδα ζητώντας «συγκάτοικο», στην οποία ανταποκρίνεται μια νέα γυναίκα. Η κοπέλα είναι πολύ συμπαθητική, αλλά και καθηγήτρια γαλλικών, κάτι που αποτελεί μεγάλο προτέρημα στα μάτια της συγγραφέως, αφού θεωρεί ότι αυτή θα μπορούσε να διδάξει την απείθαρχη κόρη της. Με μια δόση αγωνίας και κάποιο μικρό δισταγμό η μετακόμιση τελικά γίνεται, αλλά η ζωή της κοπέλας αντί ν’ αλλάξει προς το καλύτερο μάλλον χειρότερη γίνεται, κι αυτό αφού πέφτει βαριά άρρωστη. Για πολύ καιρό παραπαίει ανάμεσα στους κόσμους της πραγματικότητας και του ονείρου και όσο κι αν προσπαθεί να βάλει το νου της να δουλέψει δεν μπορεί να καταλάβει τι στ’ αλήθεια της συμβαίνει. Όταν τελικά, με τη βοήθεια της μαθήτριάς της, ανοίξει τα μάτια στην σκληρή πραγματικότητα θ’ αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, αφού δεν πάει άλλο. Δεν αντέχει πια να υποφέρει δίχως λόγο. Πρέπει να γράψει η ίδια το σενάριο της ζωής της, ή μάλλον της ζωής τους.
«Μια δική τους ζωή» τιτλοφορείται το τρίτο μέρος της ιστορίας, κι αυτό τα λέει όλα. Μια γυναίκα και η κόρη της βρίσκονται σ’ ένα ξενοδοχείο για διακοπές. Γύρω τους κινείται ένας συρφετός ιδιόρρυθμων χαρακτήρων: ένα ζευγάρι το οποίο συνεχώς τσακώνεται, ένας ηλικιωμένος άντρας που μοιάζει να γνωρίζει τους πάντες και τα πάντα αφού επισκέπτεται εκείνο το μέρος για χρόνια και χρόνια, το σαγηνευτικό αγόρι της πισίνας, ένας ύποπτος λατίνος και άλλοι πολλοί. Σ’ αυτό το σκηνικό διαδραματίζονται πολλά, μικρά και μεγάλα, σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα, που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση ζωής που θα πάρει η γυναίκα γι’ αυτή και την κόρη της. Μια απόφαση που θ’ αλλάξει τα πάντα, διατηρώντας τα σχεδόν όπως ακριβώς είναι, που θα τις οδηγήσει στο τέλος παίρνοντάς τες ξανά στην αρχή.
Το «Καπρίτσιο της κυρίας Ν.» είναι ένα έξυπνο, καλογραμμένο βιβλίο, που χαρίζει πολλές στιγμές απολαυστικής ανάγνωσης. Η συγγραφέας πλέκει μαστορικά το μύθος τη παρασύροντάς μας σε κόσμους όπου η πραγματικότητα και η φαντασία μοιάζουν να είναι ένα και το αυτό.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.
No comments:
Post a Comment