Κυνηγοί και κυνηγημένοι αλλάζουν ρόλους σ’ αυτό το καλογραμμένο θρίλερ της Πατρίσια Κόρνγουελ. Αν και παλιό διαβάζεται γρήγορα, όπως όλα τα καθώς πρέπει αστυνομικά, και καταφέρνει να κρατήσει την αγωνία ζωντανή από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα.
Όλα αρχίζουν με τη σύλληψη ενός γάλλου κατά συρροή δολοφόνου, που του αρέσει να αποκαλεί τον εαυτό του «Λυκάνθρωπο». Στην ουσία πρόκειται για ένα άτομο που γεννήθηκε με γενετικές δυσμορφίες και το οποίο είναι καταδικασμένο να ζει στις σκιές, αφού κανείς δεν αντέχει στη θέα του. Το εγκληματικό του έργο το αρχίζει στο Παρίσι και το συνεχίζει στις ΗΠΑ, σε μια -θα έλεγε κανείς- καλά οργανωμένη αποστολή, αφού το επιλεγμένο θύμα του είναι η ιατροδικαστής Κέι Σκαρπέτα, από τα χέρια της οποίας πέρασαν μετά θάνατο κάποια από τα θύματά του. Το μόνο που η τελευταία δε θα αποτελέσει εύκολη λεία, καθώς δε θα καταφέρει μόνο να γλιτώσει από σίγουρο θάνατο, αλλά θα τον τραυματίσει κιόλας, οδηγώντας στη σύλληψή του. Τι απομένει να γίνει λοιπόν; Μα όλα! Κι αυτό επειδή τα στοιχεία που προκύπτουν από τους χώρους των εγκλημάτων και τις νεκροψίες είναι πολλές φορές συγκρουόμενα, κάτι που αναδεικνύει και η μαρτυρία ενός ακόμη παραλίγο θύματος.
Η Σκαρπέτα αρχικά νιώθει ανακούφιση που επέζησε από βέβαιο θάνατο -αν και τραυματισμένη στο ένα χέρι- αλλά σύντομα θ’ ανακαλύψει ότι τα προβλήματά της τώρα ακριβώς αρχίζουν, καθώς από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθεί ύποπτη για τη δολοφονία μιας ανερχόμενης και αδίστακτης γυναίκας, μέλους του αστυνομικού σώματος, ονόματι Ντάιαν Μπρέι – με την οποία ήταν σε διαρκή διαμάχη, αφού η τελευταία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να υποβαθμίσει το έργο της και να της ροκανίσει την καρέκλα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που λογομάχησαν, αλλά όσο και να το ήθελε, η Σκαρπέτα δεν μπόρεσε ποτέ να τη μισήσει, αφού: «Το μίσος είναι ένα έγκλημα του πνεύματος, που οδηγεί σε εγκλήματα του σώματος».
Ευρισκόμενη για πρώτη φορά κάτω από το μικροσκόπιο των αρχών, αλλά και μιας καλής της φίλης, η πρωταγωνίστρια βρίσκει το χρόνο να σκεφτεί για πρώτη φορά τους δρόμους που ακολούθησε στη ζωή, τα σωστά και τα λάθη της, τα γεγονότα που την οδήγησαν μέχρι εκεί. Και για πρώτη φορά μοιάζει να τα έχει χαμένα, αφού πέρα από τη δυναμική της ανιψιά Λούσι και τον μονόχνοτο ντετέκτιβ Μαρίνο, που στιγμή δεν αμφιβάλλουν για κείνην, δεν ξέρει πια ποιον να εμπιστευτεί. Για καμπόσες μέρες μοιάζει να μετακινείται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, από τον ένα εφιάλτη στον επόμενο. Μέχρι να δοθεί η τελική λύση στο δράμα, εκείνη που προέβλεψε ο πότης και προκλητικός Μαρίνο, η ζωή θ’ αρχίσει ν’ αποκτά νέο νόημα για την Σκαρπέτα.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω εκείνο που ανέφερα στην παρουσίαση του μυθιστορήματος της Κάθι Ράις: εκείνοι που συγκρίνουν τις δυο τους και λένε ότι η Ράις είναι καλύτερη, κάνουν λάθος. Η Ράις γράφει κινηματογραφικά, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζει τις εντυπώσεις, ενώ η Κόρνγουελ πολύ πιο λογοτεχνικά. Η τελευταία είναι της αγγλικής σχολής, η πρώτη του χόλιγουντ.
No comments:
Post a Comment