Τη Λώρα Λίππμαν την ανακάλυψα τυχαία. Δεν είχα καν ακούσει το όνομά της, προτού πάρω στα χέρια μου το πρώτο της αυτό βιβλίο, ένα καλοστημένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται, όπως θα περίμενε κανείς, στη Βαλτιμόρη.
Είναι η ιστορία της Τες και του φίλου της του Ροκ. Η πρώτη έχει μείνει πρόσφατα άνεργη, μετά το κλείσιμο της εφημερίδας όπου δούλευε, ενώ ο δεύτερος απασχολείται σαν ερευνητής στο νοσοκομείο της πόλης. Η δράση παίρνει μπρος όταν ο Ροκ ζητάει από την Τες να αρχίσει να παρακολουθεί, έναντι αμοιβής, την αρραβωνιαστικιά του, που τώρα τελευταία μοιάζει να τον αποφεύγει, αλλά και να του κρύβει κάποια μυστικά.
Η Τες δέχεται τη δουλειά με ευχαρίστηση, αφού παρά το ότι κάνει δύο δουλειές μερικής απασχόλησης, δε βγάζει αρκετά για να τα φέρνει βόλτα, ενώ δε συμπαθεί και τη Άβα, το αντικείμενο της έρευνάς της, και κάπου μέσα της κρυφά ελπίζει ότι οι αποκαλύψεις της θα την οδηγήσουν μακριά από τον αγαπημένο της φίλο. Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά όσο μοιάζουν στην αρχή, αφού η αλήθεια με το ψέμα συνεχώς συγχέονται, τα μυστικά δε λέγονται, και όλοι μοιάζουν να έχουν κάτι να κρύψουν. Η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς όταν ο Ροκ συλλαμβάνεται για τη δολοφονία ενός δικηγόρου, ο οποίος σύμφωνα με τις πληροφορίες της Τες διατηρούσε σχέσεις με την Άβα.
Η κοπέλα δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο φίλος της είναι δολοφόνος, έτσι με τη βοήθεια ενός ιδιόρρυθμου και οξύθυμου δικηγόρου, αποφασίζει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να αποδείξει την αθωότητά του. Στο δρόμο της θα συναντήσει πολλά εμπόδια, αλλά δε θα τα βάλει στιγμή κάτω, αφού στο τέλος της ημέρας ξέρει ότι η κατάληξη εκείνη της απλής παρακολούθησης ήταν το αποτέλεσμα των ενεργειών της.
Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι περιπλεγμένα μόνο στην προσωρινή δουλειά της, αλλά και στην προσωπική της ζωή, μια ζωή που θεωρεί ότι δεν έχει ουσία. Από τότε που βγήκε από τον κόσμο της δημοσιογραφίας μοιάζει να έχει χάσει κάθε θέληση για δημιουργία, κι ας ξέρει βαθιά μέσα της ότι είναι πολύ καλή ρεπόρτερ. Έτσι, μη ξέροντας τι να κάνει, απλά ανακυκλώνει τα αδιέξοδά της: διατηρεί μια καθαρά σωματική σχέση με τον πρώην φίλο της-και νυν αρραβωνιασμένο με κάποια άγνωστη γυναίκα- που θεωρείται ένα ανερχόμενο αστέρι της δημοσιογραφίας, μένει με τη θεία της, μετρά τα λεφτά που έχει δεκάρα τη δεκάρα για να εξασφαλίσει το γεύμα της ημέρας. Α, και έχει μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί εχθρούς.
Αυτό το βιβλίο μοιάζει να είναι γραμμένο αποκλειστικά για την πόλη της, με ό,τι περιλαμβάνει αυτή: υψηλή εγκληματικότητα, εγκατάλειψη, φτώχεια, φυλετικούς διαχωρισμούς. Η συγγραφέας περιγράφει πρόσωπα και πράγματα που μοιάζει να γνωρίζει από πρώτο χέρι γι’ αυτό και στο τέλος της ημέρας πείθει με την αφήγησή της. Μια αφήγηση όμως η οποία πού και πού μοιάζει να στάζει μελαγχολία. Με εξαίρεση δυο-τρεις χαρακτήρες όλοι οι υπόλοιποι μοιάζουν να είναι βαθιά λυπημένοι, να μην είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, να σκέφτονται ότι όλα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, αλλά να μην κάνουν και κάτι για να τα αλλάξουν (κάπου αναφέρεται σε κάποιους που διαδηλώνουν έξω από ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο για μια ώρα και μετά μπαίνουν μέσα για να ψωνίσουν!).
Όπως αντιλαμβάνομαι από τα γραφόμενα στο οπισθόφυλλο και στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, αυτή είναι απλά η πρώτη περιπέτεια της Τες, και η αλήθεια είναι ότι δε θα με χαλούσε καθόλου να διαβάσω και τις επόμενες, αφού η κοπέλα κάπου μου θυμίζει τη Ρουν, μια από τις πρώτες ηρωίδες του μάστορα Τζέφρι Ντίβερ.
Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, αστυνομικό κι οδοιπορικό την ίδια ώρα.
No comments:
Post a Comment