Το πιο μεγάλο ατού των βρετανών συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας είναι η ικανότητά τους να προσφέρουν μυστήριο και «καθαρή λογοτεχνία» την ίδια ώρα. Οι αμερικανοί είναι θιασώτες της ταχύτητας, του ασταμάτητου ρυθμού, των συνεχών ανατροπών, ενώ οι βρετανοί συνάδελφοί τους, κάπως πιο προσγειωμένοι στην πραγματικότητα, μοιάζουν να υιοθετούν το «κάλλιο αργά παρά ποτέ».
Η Ρουθ Ρεντέλ, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, σ’ αυτό το μυθιστόρημα ασχολείται με τα έργα και τις ημέρες του Ρόντνι Ουίλλιαμς, αλλά και τις ζωές των κατοίκων μιας κατά τα άλλα αδιάφορης πόλης της αγγλικής επαρχίας.
Όλα αρχίζουν όταν ο πρώτος εξαφανίζεται από το σπίτι του και η γυναίκα του επικοινωνεί αρχικά με τον επιθεωρητή Γουέξφορντ και κατόπιν επίσημα με την αστυνομία για να το καταγγείλει αυτό. Ο επιθεωρητής, που είναι σχεδόν γείτονας της γυναίκας, θεωρεί από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για την κλασική περίπτωση κάποιου που απλά εγκαταλείπει το σπίτι του, ωστόσο τα γεγονότα θα τον διαψεύσουν. Πρώτα θα βρεθεί το αυτοκίνητό του εγκαταλειμμένο σ’ ένα δρόμο των προαστίων, μετά εντελώς τυχαία σ’ ένα έλος θ’ ανακαλυφθεί η τσάντα που κουβαλούσε και στο τέλος, με τη βοήθεια ενός σκύλου, θα εντοπιστεί και το πτώμα του.
Ποιος τον σκότωσε και γιατί; Αυτά είναι τα ερωτήματα που απασχολούν τον επιθεωρητή και τους συνεργάτες του. Εντάξει, όπως όλα δείχνουν, δε διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις με την οικογένειά του, αλλά τα προβλήματά τους σίγουρα δε θα αποτελούσαν επαρκές κίνητρο για να τον στείλουν στον τάφο.
Με αφορμή αυτή τη μυστηριώδη δολοφονία, αλλά και δύο φαινομενικά αναίτιες επιθέσεις με μαχαίρι, ο Γουέξφορντ και ο συνεργάτης του Μπέρντεν, βυθίζονται σ’ ένα κόσμο σκοτεινό που μοιάζει να ζει μια άλλη ζωή, παράλληλη με τη δική τους, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που μοιάζει, κι όπου τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατάνε νέες γυναίκες, κακοποιημένες και μη, «ελαφρά μελαγχολικές, ελαφρά οργισμένες, με πρόσωπα σχεδόν πάντα απαθή που θυμίζουν τις Παναγίες στις φλωρεντινές εικονογραφίες». Την ίδια ώρα έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο και με τη δύναμη του ψέματος, της δίχως τέλος απάτης, καθώς τα μυστικά του νεκρού ήταν πολλά κι οδυνηρά, τα ψέματα των ζωντανών ένας αγώνας δίχως τέλος.
Όπως συμβαίνει συνήθως στο τέλος τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους, ο κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του, αλλά εκείνο που μένει στο μυαλό του αναγνώστη είναι το ταξίδι: η διύλιση μιας κοινωνίας και η μελέτη των παθών των ανθρώπων που την αποτελούν.
Δεν είναι τυχαίο που η Ρουθ Ρεντέλ θεωρείται η κορυφαία εκπρόσωπος του είδους στη Βρετανία, ή ίσως και στον κόσμο, όπως γενναία παραδέχεται στο εσώφυλλο του βιβλίου, κι εκείνη η άλλη μεγάλη κυρία των θρίλερ, η Πατρίσια Κόρνγουελ. Απολαυστικό!
No comments:
Post a Comment