Το μόνο ελληνικό στοιχείο στον Πελεκάνο είναι το επίθετό του. Όσο κι αν προσπαθούμε να τον «βαφτίζουμε» με το έτσι θέλω ελληνοαμερικανό, η αλήθεια παραμένει μία: είναι αμερικανός με τα όλα του. Κι αν δεν έβαζε κάποιους ήρωες με ελληνικά ονόματα στα βιβλία του πολύ πιθανόν να του στερούσαμε και το πρώτο μισό της «καταγωγής» του, αφού ακόμη κι αυτά τα ονόματα τα γράφει λάθος (ΣτεφΑνος).
Όπως και νάχει, αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο που πέφτει στα χέρια μου και μπορώ να πω πως το απόλαυσα. Είναι ένα αξιοπρεπέστατο αστυνομικό μυθιστόρημα, με καλό τέμπο, που δεν κινείται ωστόσο στους εξωφρενικούς ρυθμούς των Τζέφρι Ντίβερ ή Ντέιβιντ Μπαλτάτσι. Για να το πω απλά, ο Πελεκάνος γράφει τηλεοπτικές σειρές, ενώ οι άλλοι ταινίες. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η εμπλοκή του σε μια από τις πιο σημαντικές αστυνομικές σειρές των τελευταίων χρόνων, το The Wire.
Η ιστορία διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο στις γειτονιές της Ουάσινγκτον, εκεί όπου έχει το γραφείο ιδιωτικών ερευνών του ο Ντέρεκ Στρέιντζ. Ο Στρέιντζ, που είναι πρώην μπάτσος, πολλές φορές καλείται να εργαστεί για κάποια από τα καθάρματα, τα οποία κυνηγούσε στο παρελθόν. Όχι μόνο για το χρήμα, αλλά κι επειδή είναι φανατικός εχθρός της θανατικής ποινής, όπως και της οπλοκατοχής. Ένα απ’ αυτά τα καθάρματα είναι και ο Γκράνβιλ Όλιβερ, που περιμένει από στιγμή σε στιγμή την καταδίκη του. Ο μόνος τρόπος για να τη γλιτώσει -για να μην πεθάνει δηλαδή, αφού η ενοχή του δεν αμφισβητείται- είναι να μπορέσει ο Στρέιντζ να πείσει μια γυναίκα να καταθέσει υπέρ του. Κάποιοι όμως είναι αποφασισμένοι να τον κρατήσουν πάση θυσία μακριά απ’ αυτήν και πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να επιτύχουν τον στόχο τους.
Καθώς ο Στρέιντζ κόβει βόλτες στις γειτονιές του υπόκοσμου της αμερικανικής πρωτεύουσας προσπαθώντας να εντοπίσει τη γυναίκα, του ανατίθεται μία ακόμη υπόθεση που δε θα του πάρει και πολύ χρόνο: τον εντοπισμό κάποιας άλλης, που το έσκασε απ’ το σπίτι και την οποία ψάχνει ο «άντρας» της. Προσπαθώντας να καλύψει όσο περισσότερο έδαφος μπορεί ο Στρέιντζ αναθέτει την τελευταία υπόθεση στον συνέταιρό του Τέρι Κουίν, που δε θα δυσκολευτεί καθόλου να τη φέρει εις πέρας. Ωστόσο, τα πράγματα περιπλέκονται όταν η γυναίκα βρίσκεται νεκρή, κάτι που γεμίζει τον Κουίν με ενοχές. Είχε ένα προαίσθημα ότι τα πράγματα θα πήγαιναν στραβά και να που εξαιτίας του μια γυναίκα έχασε τη ζωή της. Από τη στιγμή που το μαθαίνει αυτό μοιάζει να παίρνει την κάτω βόλτα. Γίνεται όλο και πιο απρόσεκτος, όλο και πιο ριψοκίνδυνος, αλλά όλο και πιο αποφασισμένος: να βρει ένα κορίτσι που αγνοείται εδώ και καιρό και το οποίο είναι σίγουρος ότι βρίσκεται κάπου στα γκέτο της πόλης.
Οι ήρωες του Πελεκάνου είναι απλοί, ανθρώπινοι, ή για να το πω απλά: δεν είναι υπερήρωες. Έχουν τα σπίτια τους, προσπαθούν να αποκτήσουν λειτουργικές οικογένειες, έχουν τις αδυναμίες τους. Κι αυτό ακριβώς είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν, που κάνει τον αναγνώστη να ταυτίζεται μαζί τους. Ο συγγραφέας μοιάζει να μας λέει ότι δε χρειάζεται και μεγάλη εξυπνάδα για να γίνει κανείς καλός ντετέκτιβ. Τα μόνα που χρειάζονται είναι κότσια, κοινή λογική, μα πάνω απ’ όλα γνώση.
Καλογραμμένο και, για αστυνομικό μυθιστόρημα, ολιγοσέλιδο, διαβάζεται άνετα σε μια μέρα.
No comments:
Post a Comment