Το βιβλίο αυτό το διάβασα σα μια μπαλάντα – μια μπαλάντα διαρκείας. Το ξεκίνησα το πρωί και το τέλειωσα το βράδυ. Η διαδρομή απολαυστική, τα χαμόγελα πολλά, οι σκέψεις ακόμη περισσότερες.
Ο Νικ Χόρνμπι έχει ένα μοναδικό τρόπο να μιλάει για τα γεγονότα και τους ανθρώπους, ένα τρόπο άμεσο, σχεδόν ψιθυριστό. Το «Για ένα αγόρι» θυμίζει σε πολλά το διάσημο High Fidelity. Πρωταγωνιστής και εδώ είναι ένας άντρας που αρνείται να μεγαλώσει. Ο Ουίλ είναι κάποιος που δεν κάνει απολύτως τίποτα στη ζωή του, τίποτα χρήσιμο δηλαδή. Ξοδεύει το χρόνο του ακούγοντας μουσικές, βλέποντας ταινίες, πηγαίνοντας για ψώνια, καπνίζοντας και πίνοντας, αφού δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να δουλέψει. Ταυτόχρονα επιδίδεται στη μια επιφανειακή σχέση μετά την άλλη.
Ωστόσο, ο τρόπος ζωής του μοιάζει να τον ικανοποιεί όλο και πιο λίγο. Οι νέες γυναίκες του φαίνονται ρηχές κι οι μεγαλύτερες απρόσιτες. Μέχρι που το μυαλό του κατεβάζει μια φαεινή ιδέα: Γράφεται σ’ ένα σύνδεσμο όπου συμμετέχουν γονείς μονογονεϊκών οικογενειών, με σκοπό να γνωρίσει νέες μητέρες. Για να το κατορθώσει αυτό ωστόσο αναγκάζεται να «εφεύρει» ένα γιο. Το ένα ψέμα οδηγεί στο άλλο, τα γεγονότα, τραγικά και ευτράπελα, ακολουθούν τη δική τους πορεία, και ανατρέπουν ολόκληρη τη ζωή και όλες τις βεβαιότητες του Ουίλ. Το πιο σημαντικό γεγονός, ωστόσο, εκείνο που θα αποδειχτεί καταλύτης, είναι η γνωριμία του με τον Μάρκους, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, του οποίου η μητέρα θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Ο Μάρκους θα επιβάλει με το έτσι θέλω την παρουσία του στη ζωή του, θα τον κάνει ν’ αλλάξει τρόπο σκέψης, θα προσθέσει χρώμα στην καθημερινότητά του και με την επιμονή του θα τον οδηγήσει σε δρόμους που ποτέ του δεν περίμενε ν’ ακολουθήσει.
Η μουσική, η κατάθλιψη, οι αδιέξοδες σχέσεις, η μοναξιά των μεγαλουπόλεων, η φιλία που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αποκτηθεί, τα μυστικά και ψέματα που καταστρέφουν τις ζωές, δεν είναι παρά μερικά από τα πολλά θέματα με τα οποία καταπιάνεται σ’ αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας. Και το κάνει με τρόπο σχεδόν ανάλαφρο, παιχνιδιάρικα ειρωνικό, θέλοντας προφανώς να δείξει ότι όπου υπάρχει η θέληση υπάρχει και ο τρόπος. Το «Για ένα αγόρι» είναι ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί και στο τέλος-τέλος αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση πίσω του, αλλά κι ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Εξαιρετικό!
No comments:
Post a Comment