Δημήτρης Μαμαλούκας – κοπέλα που σε λένε Φίνι

Νιώθει ωραία κανείς όταν παίρνει κάθε τόσο στα χέρια του ένα βιβλίο έλληνα συγγραφέα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, και το «κοπέλα που σε λένε Φίνι» είναι ένα από αυτά.
     Αν σας αρέσουν οι γλυκερές ερωτικές ιστορίες και τα δράματα των μεγαλοαστικών σαλονιών αυτό το μυθιστόρημα δεν κάνει για σας, αφού μιλά για τον ατελείωτο πόνο, την απανθρωπιά, την απελπισία, το εντός και το εκτός σκοτάδι. Κάπου θυμίζει Ντοστογιέφσκι και όχι δίχως λόγο, αφού ο μη τόπος ή η μη χώρα όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα παραπέμπουν στη Σιβηρία της εξορίας του καλού ρώσου συγγραφέα, ενώ κάποιες κλειστοφοβικές σκηνές μας φέρνουν στο μυαλό το «Υπόγειό» του.
     Όπως και νάχει, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, αυτή είναι η ιστορία της Φίνι, μιας κοπέλας που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει σ’ ένα απέραντο κι ανώνυμο εργοστάσιο-κάτεργο. Η καθημερινή ζωή εκεί αποτελεί μια συνεχή δοκιμασία, ένα ατελεύτητο αγώνα για επιβίωση. Όλοι δουλεύουν σκληρά, όλοι υποφέρουν, όλοι φοβούνται ακόμη και τη σκιά τους και όλοι ονειρεύονται: την ελευθερία. Μια ελευθερία όμως που μοιάζει αδύνατον να κατακτηθεί αφού σύμφωνα με τις φήμες ένας και μόνο άνθρωπος κατόρθωσε ποτέ να δραπετεύσει στα τόσα χρόνια λειτουργίας της ιδιόρρυθμής αυτής φυλακής, ο οποίος ωστόσο δεν πρόλαβε καν να χαρεί την ελευθερία του, καθώς συνελήφθηκε λίγο προτού περάσει τα σύνορα και φτάσει στην «εκεί χώρα».
     Η Φίνι ελπίζει κάποια μέρα να τον μιμηθεί, κι ας μην ξέρει ακόμη τον τρόπο για να το κάνει αυτό. Η τύχη, που συνηθίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια στους ανθρώπους, κάποια στιγμή θα την ρίξει στον πάτο αυτού του πηγαδιού που αποκαλούμε ανθρωπότητα, και καθώς αυτή θα φτάνει στα όρια της απελπισίας, θα την ανασύρει ξανά σε μια άλλη, λίγο πιο φωτεινή επιφάνεια. Για να παραμείνει όμως εκεί, στη λίγο πιο ανθρώπινη φυλακή, είναι αναγκασμένη να πληρώνει ξανά και ξανά ένα αποτρόπαιο τίμημα, το οποίο ωστόσο της δίνει μια νέα ευκαιρία στη ζωή. Αλλά όχι μόνο αυτό: γεννά επίσης μέσα της την ελπίδα ότι το όνειρο της απόδρασης μπορεί να γίνει κάποια μέρα πραγματικότητα. Αλλά για να το επιτύχει αυτό χρειάζεται βοήθεια, συμπαράσταση, κι αυτή θα την πάρει από τον Γκον, ένα φαινομενικά λειψό στα μυαλά -πλην γοητευτικό- νεαρό, που μοιάζει να είναι το μοναδικό πλάσμα εκεί μέσα που διατηρεί ακόμη ένα ίχνος ανθρωπιάς. Μ’ αυτόν λοιπόν, και ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες και τις συμβουλές ενός ηλικιωμένου κρατούμενου, θα οργανώσει το σχέδιο της μεγάλης φυγής. Μαζί θα διασχίσουν τη γκρίζα γη, θα κοιμηθούν μέσα στις σχισμές των βράχων, θα φτάσουν σ’ ένα πυκνό δάσος και θα ανέβουν στων βουνών τις παγωμένες κορυφές, και θα γνωρίσουν τον έρωτα.
     Τι θα γίνει στο τέλος; Αυτό δε θα σας το πούμε γιατί να μη σας χαλάσουμε την έκπληξη. Θα πούμε ωστόσο ότι αυτό είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, γραμμένο με κινηματογραφικό-εικονοποιητικό τρόπο, που σίγουρα θα αρέσει τόσο στους φίλους της λογοτεχνίας του φανταστικού, όσο και σ’ αυτούς που αρέσκονται στην ανάγνωση θρίλερ.