Friday, September 18, 2009

Τζιμ Ουίλιαμς - Σκέρτσο

Πρόκειται για μια άκρως απολαυστική ιστορία που διαδραματίζεται στα μέσα του 18ου αιώνα στη Βενετία. Και τι θέλει να μας πει; Ότι τίποτα δεν είναι τελικά, αυτό που δείχνει. Ότι ο κάθε χαρακτήρας που συναντούμε είναι και κάποιος άλλος, κι ότι το χόμπι όλων είναι το ψέμα. Όλοι ψεύδονται ασύστολα, και για όλα τα θέματα, σε ένα κόσμο που κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένος είναι! Κι όμως, παρόλα αυτά οι ήρωες του βιβλίου, μέσα στο ψέμα και την υποκρισία τους είναι γοητευτικοί. Ίσως επειδή θεωρούν τα πιο πάνω σαν κάτι το φυσιολογικό, σαν τρόπο ζωής.
Ο συγγραφέας παίζει με τους ήρωές του. Τους πάει τη μια εδώ, την άλλη εκεί, τους κάνει να χάνονται μέσα σε λαβύρινθους από αινίγματα και σκέψεις. Κι αυτά σε μια πολή όπου η διαφθορά είναι η σωστή τάξη πραγμάτων. Όπου η τέχνη αποτελεί εμπόριο, όπου η απάτη αποτελεί καθημερινότητα, όπου οι γυναίκες δέχονται τους εραστές από τα παραθύρια, κι όπου η θρησκεία έχει φανατικούς οπαδούς.
Όλα αρχίζουν μ’ ένα φόνο. Ένας ευγενής της πόλης βρίσκεται δολοφονημέ-νος, και όλοι επιδίδονται σε ένα αγώνα ανακάλυψης του ενόχου. Ο μόνος που φαίνεται ωστόσο να παίρνει στα ζεστά το θέμα είναι ένας μυστηριώδης γάλλος, ο μεσιέ Αρουέ, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο και με όλες του τις δυνάμεις να βρει τη λύση στο μυστήριο. Και πρόκειται όντος για μυστήριο, αφού το θύμα εκτελέστηκε με τρόπο που θυμίζει μυστικιστική ιεροτελεστία, και μάλιστα ο δολοφόνος άφησε στο χέρι του εκλιπόντος ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα-πρόκληση προς τους επίδοξους διώκτες του. Τελικά, η λύση του μυστηρίου έρχεται από κει που δεν το περιμένει κανείς: από τον σινιόρ Λουντοβίκο, έναν καστράτο τραγουδιστή της όπερας που είναι τόσο ο αφηγητής της ιστορίας, όσο και το δεξί χέρι του μεσιέ Αρουέ, στο διανοητικό αγώνα που διεξάγει ο τελευταίος.
Το “Σκέρτσο” είναι ένα μεγάλο μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα, προκαλώντας έκπληξη στον αναγνώστη τόσο με τα μυστήρια όσο και με τις πικάντι-κες περιγραφές του.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

2 comments:

She said...

Eγώ τώρα γιατί νομίζω ότι το βιβλίο αυτό αναφέρεται στο σήμερα και στην Ελληνική πραγματικότητα?

Μήπως και ο καθένας από εμάς δεν έχει συναντήσει άπειρες φορές ανθρώπους με χόμπυ το ψέμα?

Μήπως πολλές φορές δεν έχουμε αντιμετωπίσει διπλά πρόσωπα, προσωπεία και μάσκες?

Μήπως και στις μέρες μας η απάτη δεν πλανιέται πάνω από τον "ουρανό" μας, σαν το Αττικό νέφος?!

Μήπως κι εμείς όλα τα παραπάνω, τα θεωρούμε σαν κάτι το φυσιολογικό, σαν τρόπο ζωής, μιας και ποτιστήκαμε με αυτά μέχρι το τελευταίο μας κύτταρο? ..Θέλοντας και μη....?


και ξαναρωτώ..μήπως τελικά το βιβλίο αναφέρεται στο σήμερα?

lakis said...

Δίκιο έχεις, σε όλα. Εξάλλου τα βιβλία πολλές φορές λένε τις ιστορίες που συμβαίνουν γύρω μας. Μέρα καλή