ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΑΛΛΑΜΑΝΗΣ - Δίχως καβάτζα καμιά. Βίος και πολιτεία του Νικόλα Άσιμου

Έτσι γράφονται οι βιογραφίες! Ο Γιώργος Ι. Αλλαμανής αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στο μουσικό-καλλιτεχνικό και τον ψυχικό κόσμο του Νικόλα Άσιμου, και τα καταφέρνει μια χαρά. Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο αυτό νιώθει σα να παρακολου-θεί μια πολύ καλή ταινία ντοκιμαντέρ καρέ-καρέ. Εξάλλου και ο Άσιμος είχε πάνω του κάτι από τους φευγάτους ήρωες των κινηματογραφικών ταινιών.
Το παρόν έργο δεν έχει πρόθεση να μυθοποιήσει, αλλά ούτε και να απομυθο-ποιήσει τον Άσιμο. Προσπαθεί να μας μιλήσει με λόγια απλά για τον ιδιόρρυθμο καλλιτέχνη, για τη ζωή του, για τα λάθη του και τα πάθη του. Οπωσδήποτε δεν ήταν Άγιος, αλλά σίγουρα ήταν ένας καλλιτέχνης με έμφυτο ταλέντο, και εξίσου έμφυτες εμμονές. Ο Αλλαμανής δεν του χαρίζεται, αλλά εκεί που θεωρεί ότι ο “ήρωάς” του είχε δίκιο δεν δειλιάζει να τον στηρίξει.
Ο συγγραφέας επί δύο ολόκληρα χρόνια ακολούθησε μεθοδικά τα ίχνη της ζωής και του έργου του Νικόλα. Πήρε περισσότερες από 80 συνεντεύξεις από ανθρώπους που τον γνώριζαν τόσο ώστε να δικαιούνται να μιλήσουν, συγκέντρωσε γύρω στις 250 φωτογραφίες, γύρω στα 100 έγγραφα καθώς και χιλιάδες μαρτυρίες για τα πιο απίθανα και πιθανά περιστατικά. Αποδελτίωσε όλα του τα τραγούδια, ανάμεσά τους και έξι εντελώς ανέκδοτα.
Μελέτησε και φέρνει στο φως τα χειρόγραφα της αυτοκτονίας του, καθώς και τις σχέσεις του με επώνυμους και ανώνυμους συνοδοιπόρους του από τα μαθητικά χρόνια στην Κοζάνη και τα φοιτητικά στη Θεσσαλονίκη, μέχρι την μεταπολίτευση στην Αθήνα και το μεγάλο Αναρχικό Πανηγύρι των Εξαρχείων…
Πριν ένα περίπου χρόνο είχε κυκλοφορήσει ένα ακόμη βιβλίο για τον καλλιτέ-χνη με τίτλο “Ο διάσημος Νικόλας Άσιμος”. Εκείνο το βιβλίο αν το συγκρίναμε με το ανά χείρας θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν “μαθητικό εγχειρίδιο”, ήταν μια “αρπαχτή”. Ο Αλλαμανής ίδρωσε, ξενύχτησε, ξόδεψε χρόνο και χρήμα για να δώ-σει την ευκαιρία στους αναγνώστες να γνωρίσουν τον αληθινό Άσιμο, κι αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο που πρέπει να του αναγνωρίσουμε. Το “Δίχως καβάτζα καμιά” είναι η καλύτερη βιογραφία έλληνα ροκ καλλιτέχνη που κυκλοφόρησε ποτέ, και σε πολλά σημεία της μου θύμισε το βιβλίο “The lives of John Lennon” του Άλμπερτ Γκόλντμαν, μιας ακόμη εξαιρετικής προσπάθειας.
Για τον Άσιμο μιλούν εδώ πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι, μεταξύ των οποίων ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου(ο οποίος διαλύει το μύθο ότι ήταν ο καλύτερός του φίλος), ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Θύμιος Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Ισιδώρα Σιδέρη, ο Θανάσης Γκαϊφύλιας, ο ποιητής Αργύρης Μαρνέρος, ο εκδότης Λεωνίδας Χριστάκης κ.α.
Πολλοί ίσως να πουν ότι ο Αλλαμανής με το βιβλίο του διαλύει το μύθο. Εμείς θα διαφωνούσαμε με την άποψη αυτή. Όπως όλοι λένε είναι καλύτερη η αμά-θεια από την ημιμάθεια, και ο συγγραφέας δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να συμπλη-ρώνει τα αμέτρητα κενά που υπήρχαν στις γνώσεις μας για τον καλλιτέχνη. Να είστε σίγουροι ότι διαβάζοντας το βιβλίο αυτό κάποιος δεν πρόκειται να αλλάξει την γνώμη του για τον Άσιμο. ίσως να αυξηθεί και η συμπάθειά του γι’ αυτόν μάλιστα.
Οι περιγραφές του συγγραφέα άλλοτε είναι ωμές, σκληρές, άλλοτε βγάζουν γέλοιο, αλλά κι ο Άσιμος μάλλον έτσι ήταν. Διαβάζοντας κανείς τις επιστολές και τα χειρόγραφά του, τις μαρτυρίες ανθρώπων που τον έζησαν, τα δημοσιεύματα στον τύπο κ.ο.κ., αντιλαμβάνεται ότι οι ιδανικές εικόνες που κατασκευάζουν οι μυθοποιοί πολλές φορές δεν έχουν και πολλά να κάνουν με την πραγματικότητα. Εδώ, είν’ η αλήθεια, κάποιοι μύθοι καταρρίπτονται, αλλά απ’ την άλλη οι αλήθειες που αποκαλύ-πτονται προσθέτουν πολύ περισσότερη μαγεία στο παζλ της ζωής του “Μπαγάσα”.
Ο Άσιμος έζησε τη ζωή του σα μια παράσταση. Το θέατρο ήταν δικό του και ήθελε να μοιράζει ο ίδιος τους ρόλους, το μόνο που οι άλλοι δεν ήθελαν να παίξουν όπως ήθελε αυτός. Το βιβλίο αυτό έρχεται για να λύσει τις “παρεξηγήσεις”, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, και για να μας πει ότι στο κάτω κάτω της γραφής αυτός ήταν ο Νικόλας βρε αδελφέ, ένας ευαίσθητος και σκληρός επαναστάτης, ένας περιθωριακός ρεβισιονιστής, ένας ήρωας που βγήκε από κάποιο παραμύθι και κατέ-βηκε στην Αθήνα του ΄70 και του ΄80 για να προσθέσει χρώμα στη μουντή και απο-πνικτική καθημερινότητά της. Ήταν ένας καλλιτέχνης στο “επάγγελμα” και στη ζωή!
Πολλοί από σας ίσως να διερωτούνται: γιατί να καθίσω τώρα να διαβάσω ένα βιβλίο για ένα περιθωριακό συνθέτη;(πλην-θέτη αποκαλούσε τον ευατό του ο ίδιος). Η απάντηση είναι ότι μέσα από τις σελίδες του θα δείτε να παρελαύνουν και οι εικόνες και οι μύθοι μιας ολόκληρης εποχής. Είναι κάτι σαν ιστορικό ντοκουμέντο που μας προσκαλεί σε ένα εντυπωσιακό ταξίδι στο παρελθόν, ένα ταξίδι από το οποίο δε λείπουν τα απρόοπτα και οι εκπλήξεις, ένα ταξίδι γνώσης, γέλοιου και συγκινή-σεων.
Ο Άσιμος όσα κι αν έκανε όσα κι αν έπαθε, σίγουρα στο σύντομο πέρασμά του από τη ζωή άφησε μερικά μικρά διαμάντια πίσω του, όπως το “Μπαγάσα”, το τρυφερό “Αγαπάω κι αδιαφορώ”, τη “Λίνα” κ.α.
Όσο για το συγγραφέα του βιβλίου του αξίζουν στ’ αλήθεια συγχαρητήρια, αφού μας απέδειξε ότι όπου υπάρχει θέληση και υπομονή μπορεί να παραχθεί έργο. Τα πολλά λόγια σ’ αυτή την περίπτωση είναι φτώχεια. Όσοι… πιστοί προσέλθετε!
Κυκλοφορεί από τα Νέα Σύνορα - Λιβάνη.

Από το αρχείο