Ο Τζέφρι Ντίβερ είναι ένας από τους λίγους συγγραφείς των οποίων έχω διαβάσει όλα τα βιβλία. Γράφει αστυνομική λογοτεχνία πρώτης γραμμής, που διαβάζεται μονορούφι και χαρίζει μερικές στιγμές απόλυτης αναγνωστικής απόλαυσης. Το πιο δυνατό του στοιχείο, ωστόσο, είναι οι χαρακτήρες του. Στο ένα βιβλίο μετά από το άλλο, μας παρουσιάζει μερικούς αξιομνημόνευτους κακούς, ενώ η επιμονή του να χρησιμοποιεί κατ’ επανάληψη τους ίδιους ήρωες, τους οποίους πλάθει κάπως διαφορετικούς κάθε φορά, δεν του έχει βγει ακόμη σε κακό. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα π.χ. πρωταγωνιστούν και πάλι ο Λίνκολν Ράιμ και η Αμέλια Σας, που πρωτογνωρίσαμε στον «Συλλέκτη οστών». Στο προηγούμενό του το βασικό ρόλο είχε η κινησιολόγος Κάθριν Ντανς, τη γνωριμία της οποίας είχαμε κάνει δυο βιβλία πριν, κι η οποία κάτι μου λέει ότι θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και στο επόμενο.
Αλλά, ας μιλήσουμε για το παρόν. Ένας ξάδελφος του Ράιμ, ο Άρθουρ, συλλαμβάνεται σαν βασικός ύποπτος σε μια υπόθεση δολοφονίας. Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία είναι εναντίον του, κι ας ο ίδιος επιμένει ότι είναι αθώος. Μετά από παράκληση της γυναίκας του τελευταίου ο Ράιμ, αν και πολύ διστακτικά, αναλαμβάνει να διερευνήσει την υπόθεση και σύντομα ανακαλύπτει ότι περιπτώσεις σαν και του ξαδέλφου του, που είχαν οδηγήσει και σε καταδίκες, υπήρξαν και στο παρελθόν. Το κοινό τους σημείο: τα στοιχεία ήταν τόσα πολλά και καταδικαστικά, που ούτε κι αν ο ίδιος ο ύποπτος προσπαθούσε από μόνος του να συλληφθεί, δεν θα τα κατάφερνε τόσο εύκολα. Το ένα βήμα οδηγεί στο άλλο και σύντομα ο Ράιμ φτάνει στο συμπέρασμα ότι έχουν να κάνουν μ’ ένα υψηλής ευφυΐας αντίπαλο, που αλλάζει πρόσωπα και ταυτότητες σαν τα πουκάμισα, σχεδιάζοντας τα τέλεια εγκλήματα. Πώς το επιτυγχάνει όμως αυτό; Απλά, κλέβοντας τα στοιχεία των μελλοντικών του «θυμάτων» από μια εταιρεία παροχής πληροφοριών, την Strategic Systems Datacorp, η οποία συνεργάζεται, μεταξύ άλλων, και με την αστυνομία. Ο καθηλωμένος στο κρεβάτι τετραπληγικός ντετέκτιβ και η ομάδα του, καταφέρνουν σιγά-σιγά και δημιουργούν ένα ελλιπές προφίλ του κακοποιού 522, όπως τον ονομάζουν, και σύντομα θα βρεθούν στο δρόμο του, εμποδίζοντάς τον από το να επιρρίψει την ευθύνη για ένα ακόμη φόνο, σ’ ένα αθώο άνθρωπο. Ωστόσο τους ξεφεύγει και, καθώς έχει όλη τη δύναμη των πληροφοριών στα χέρια του, σύντομα μαθαίνει ποιοι είναι οι διώκτες του, και είναι αποφασισμένος από κυνηγούς να τους μετατρέψει σε θηράματα. Όπως συνήθως γίνεται στα βιβλία του Ντίβερ, η μια ανατροπή ακολουθεί την άλλη, ο κάθε ένας που θεωρούμε ύποπτος είναι εντελώς αθώος ή παίζει ένα πολύ μικρό ρόλο στην υπόθεση, οι ήρωές του έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον ύποπτο, αλλά αφού δεν ξέρουν ποιο πρόσωπο είν’ αυτό, απλά τους κοροϊδεύει, μέχρι που το φοβερά αναλυτικό μυαλό του Ράιμ και η ορμή της Αμέλια, δίνουν τη λύση στο κάθε πρόβλημα.
Καθώς ακολουθούμε τ’ αχνάρια αυτού του ντετέκτιβ μέσα από τους τόμους, τον βλέπουμε σιγά-σιγά ν’ αλλάζει, να μαλακώνει, να οργίζεται όπως παλιά, αλλά λίγο πιο ήπια. Λες και μεγαλώνει μαζί με το συγγραφέα του, κι αλλάζει η οπτική του. Ωστόσο, είναι ακόμη κάπως νωρίς για να βγει στη σύνταξη, αφού αν το κάνει η αστυνομική λογοτεχνία θα χάσει ένα απ’ τους αξιομνημόνευτους ήρωές της. Τα βιβλία του Ντίβερ στην Ελλάδα κυκλοφορούν από τις «απαρατήρητες» από τους κριτικούς εκδόσεις Bell, που φέρνουν στα μέρη μας μερικά από τα καλύτερα βιβλία της αγγλοσαξονικής λογοτεχνίας, όπως εκείνα του πρωτομάστορα, Ουίλμπουρ Σμιθ.
No comments:
Post a Comment